Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Jubileusz. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Jubileusz. Pokaż wszystkie posty

2022-11-12

Słowacki Juliusz – Kordian


Premiera: 14 listopada 2022
TVP 1, godz. 21.
Kostiumy: Elżbieta Terlikowska i Teresa Piwońska

Spektakl telewizyjny dramatu Juliusza Słowackiego przygotowany z okazji Roku Romantyzmu Polskiego.

Cezary Pazura: Wielki Książę, Maciej Tomaszewski: Car

Przedstawienie w reżyserii Zbigniewa Lesienia rozpoczyna się od tragicznej sceny egzekucji, która staje się punktem wyjścia do analizy losów tytułowego Kordiana (Filip Kosior). Widzowie śledzą jego nastoletnie niepokoje, miłostki, europejskie podróże, próby zrozumienia natury ludzkiej w szwajcarskiej klinice psychiatrycznej oraz działalność spiskową

2022-09-24

Pawlak Kazimierz – Projekt 4.0


Galeria Geppart ASP Wrocław
8-20 października 2022
Księcia Witolda 68/2, Centrum Sztuki Piekarnia
Wernisaż: 8 października 2022, godz. 18.

Jubileusz 40-lecia pracy artystycznej i dydaktycznej
oraz prezentacja monografii
Podróżnik. O życiu i szkle Kazimierza Pawlaka
napisanej przez Monikę Braun.


Ta książka o artyście jest jak podróż, prowadzi przez zmieniające się czasy, kolejne przebudowy, burzenie albo niszczenie starego i zastępowanie go nowym. Tak w sensie fizycznym jak i tym innym, trudniejszym do uchwycenia. Składa się z kawałków jak krajobraz za oknem jadącego pociągu, tak jak ludzie ukazujący się i znikający w korytarzu wagonu, idący gdzieś dalej, widziani tylko przez chwilę. Bowiem „rzeczywistość, opisana, namalowana czy sfilmowana jest zupełnie inna niż ta dana nam bezpośrednio […] im gładszy opis, tym od niej dalej. Więc niech będą pomieszane ze sobą wycinki prasowe, ustępy z książek, osobiste wspomnienia, reminiscencje z dzieł przeczytanych”, niech podróż Kazimierza Pawlaka lepi się z fragmentów na podobieństwo jego rzeźb szklanych, w których łączy on, dopasowuje i klei różne elementy, jak karteczki i fiszki w jego archiwum, niech przypomina to, co bez zapisu w jego dziele i słowie popadłoby w niepamięć.

Coś z niemal niczego, rzeźba wyczarowana ze składników – zdawałoby się – pierwotnie niemających ze sztuką nic wspólnego, kolor wydobyty z monochromatycznych bez mała substancji – tak pracuje Kazimierz Pawlak. Profesor Akademii, uczeń Zbigniewa Horbowego i Ludwika Kiczury, nauczyciel pokoleń artystów, sam artysta cierpliwy i uważny wobec tworzyw i ludzi. Laureat nagród i człowiek towarzyski w ciszy i samotności kształtujący szkło. Przez cztery dekady ze szklanych grysów i odłamków przemyślnie przekształcanych, z kawałków i fragmentów misternie łączonych, z nitek nizanych i zaplatanych z wytrwałością tkacza wyprowadza w światło swoje szklane obiekty. W światło, bo właściwie materia tutaj, to tylko kolor i ono – w lśnieniach, załamaniach, migotliwości.

Projekt 4.0 pokazuje te najsubtelniejsze z rzeźb, formowane z włókna szklanego, tkaniny z niego wykonanej i siatki z włókna technicznego używanego do prac ociepleniowych na elewacjach budynków, czyli tworzyw pozornie zupełnie do artystycznych celów nie przeznaczonych. A jednak… Cóż może sprawić wyobraźnia twórcy! Nadaje on powierzchniom obiektów różne faktury: od srebrzystej, lekko zgrzanej, do zielonkawej, szklanej nitki gubiącej pierwotną cechę użytego materiału. Jego kreacje mają wysmakowane, perłowe, chłodne barwy. Wykonane nowoczesnymi technikami przedmioty światło transformuje w zjawiska niemające wieku, czerpiące szlachetność z patyny czasu, a zarazem upodobnia do tiulów, batystów i koronek, tych wszystkich delikatnych i przeziernych tkanin, właściwych arystokratycznym ubiorom, uczynionych niejako po to, by nadawać alabastrowy odcień temu, co pod spodem. Przenika przez nie mleczna poświata, tak jakby rzeczywistość, którą próbują zamknąć te quasi-naczynia stała się oprzędem z włókna szklanego, przestrzenią symboliczną stworzoną przez artystę, „w której nigdy nie byliśmy, lecz która wydaje nam się od zawsze znana, jak gdyby była naszą wewnętrzną obcą krainą, utraconą i czasem na krótko odzyskiwaną”.

Kokony, misy i wazy, jednak nie takie, których można użyć na stole. Można w nich za to gromadzić światło i marzenia.


oprac.©kkuzborska

2022-06-06

Werszler Jerzy – Rysunek jako pełen wyraz artystyczny


Jubileusz 60-lecia pracy twórczej Artysty
10 czerwca – 22 lipca 2022
Wernisaż: 10 czerwca 2022, godz. 17.30
Galeria Pod Plafonem, Dolnośląska Biblioteka Publiczna im. Tadeusza Mikulskiego we Wrocławiu, Rynek 58


Jerzy Werszler, autor niezliczonych wrocławskich neonów […] podjął, trwającą szereg dziesięcioleci, współpracę z firmą Reklama, z której pomocą wyposażył Wrocław w szeroki zestaw świetlnych znaków orientacyjnych. Pełniły one funkcje miastotwórczą, wiążąc się z architekturą i zapisując się trwale się w przestrzennej świadomości mieszkańców. [...] Autor neonów posiadał wciąż w swojej dyspozycji drugi zakres wypowiedzi artystycznej, był nim rysunek. Rysunek świecił światłem odbitym od neonów, a neony światłem emitowanym przez rysunki. Był poligonem doświadczeń formalnych, źródłem pomysłów, a obecnie jest dialogiem z czasem i przestrzenią. Raz przybiera formy wypowiedzi abstrakcyjnych, innym razem podróżuje wśród mgławic i innych zakamarków kosmosu – prof. Michał Jędrzejewski.


Kurator wystawy: dr Rafał Werszler


oprac.©kkuzborska