Liszkowski Witold – Milczenie przestrzeni

Wystawa: Sztuka Osobista, ASP Wrocław, 1977

Milczenie przestrzeni

Jako artysta mogę pisać o przestrzeni, zdany na swoją wyobraźnię, przeczucia i obrazy, wizje i przywidzenia oraz bezpośrednie doznania – i tylko w takim aspekcie mogę mówić o przestrzenności i przestrzeni. Przestrzeń jest absolutna, sama w sobie i sama dla siebie. Świat ziemski jest drobiną przestrzeni. Ludzie przy pomocy twórczych mocy, za pośrednictwem intelektu i wyobraźni przenikają przestrzeń na miarę swoich, ograniczonych możliwości. Najwięcej o przestrzeni wie sama przestrzeń, ale milczy, pozostawiając nas w niewiedzy i ciągłym procesie poznawania wszechrzeczy. Ogromny spektakl świetlny – składający się z nieskończonej ilości wiązek świetlnych, fotonów biegnących sobie znanymi torami, rozświetla i obleka przestrzeń rozszerzającego się wszechświata. Przestrzeń realizuje plan ekspansji, ustala reguły gry, działa niezawodnie, czyniąc nas oniemiałymi obserwatorami tej dynamicznej kreacji. Wszystko – co się dzieje – rozgrywa się w przestrzeni, każdy proces, wszelkie zjawiska, wieczny ruch i wzajemne relacje, to continuum, wielowymiarowe współistnienie. Myślenie i wyobrażenie sobie przestrzeni to wędrówka w nieznane, to bezkresna podróż, marsz w nieograniczone światy. Idąc w jakimkolwiek kierunku, wędrowiec zmuszony jest do wiecznego powrotu. Ale wieczne wędrowanie i poznawanie to pasje myślącego i twórczego obserwatora, przestrzeń natomiast, choć procesualna i dynamiczna, nie ma ludzkich dylematów – proces rozrostu następuje naturalnie i obiektywnie. Procesy grawitacyjne istnieją dlatego, że są konieczne. Światło wędruje po torach prostych i zakrzywionych, ponieważ takie są reguły współistnienia fotonów i ciał kosmicznych. Przestrzeń pozbawiona jest przesądów, ocen, kłótni, kompleksów i innych cech przynależnych codziennej przestrzeni ludzkiej. Przestrzeń wszechrzeczy nie potrzebuje nas do niczego, to myśmy stworzyli pojęcie przestrzeni jako kategorię filozoficzno-naukową w procesie poznawania i obserwowania świata, ona – jako wszystko i całość – istniała bez naszego współistnienia, realizując sobie znanymi sposobami konkretne oblicze wszechświata. Przestrzeń to wszechobecna materia w skali mikro i makro, spektakl zjawisk i procesów, które próbuje rozpoznać intelekt ludzki. Przestrzeń zawsze będzie czymś więcej niż zdanie sformułowane na jej temat, ponieważ istnieje w wielu wymiarach; w rejonach, w których nie mamy szansy się znajdować, dlatego że jest wszystkim w sensie substancjalnym i wszelkim innym.

Witold Liszkowski

Po Sztuce – 75-lecie ZPAP Okręgu Wrocławskiego

30 września – 30 października 2022
Pałac Hatzfeldów, Wrocław, Wita Stwosza 30

Album zdjęć, Przemysław Kuzborski

Krystyna Dyrda-Kortyka, List z Kosmosu, 61×42, 2018

Waldemar Graczyk, Zielony – Czerwony, 60×40, 2022

Halina Guźda-Otwinowska, Dojechać do marzeń, 120×160, 2022

Zbigniew Halikowski, Trzynaście, ołówek, 42×30, 2022

Korenkiewicz Małgorzata, Rajska uczta, olej na płótnie, 70×90, 2021

Magdalena Kucharska, Ptaki, 100×70, rysunek pórkiem i tuszem, 2022
fot. Piotr Sokolnicki

Artyści, którzy wzięli udział w wystawie

Abel Adam, Abramski Klaudiusz, Aleksandrowicz Monika, Anniuk-Gulak Teresa, Babicka Anna, Bakalarczyk Rafał, Barska Ewa, Bator Manfred, Bogucka Małgorzata, Borkowska Marta, Borowska Lilianna, Brosiło Joanna, Buczacka Natalia, Cajdler Artur, Cajdler Marek, Cajdler Marta Magdalena, Chodorowicz Janusz, Chodorowska Maria, Chołuj Tomasz, Chotnicka-Świat Dagmara, Cieślikowska-Kulmatycka Michalina, Czok Bożena, Ćwikła Agnieszka, Danielewicz Marek, Deryng Grażyna, Drygas Renata, Dubiel Patrycja, Dudek-Dürer Andrzej, Dworski Jacek, Dworski Mateusz, Dyrda-Kortyka Krystyna, Gałuszka Anna, Gisges-Dalecka Aleksandra, Gładkow Paweł, Głuszek Andrzej, Głuszek Jerzy, Godszling Agnieszka, Graczyk Waldemar, Grójecka-Ratajczak Maria Wanda, Grzyb Marek, Guźda-Otwinowska Halina, Halikowski Zbigniew, Jackiewicz Agnieszka, Jackiewicz Bohdan, Jakubek-Wingloter Marek, Jakubów Jerzy, Jankowska-John Barbara, Janusz-Strzyż Anna, Jarosik Mariusz, Jasiński-Szela Kazimierz, Jesinowicz-Nguyen Anna, Jędrzejec Krzysztof Jerzy, Jędrzejewski Michał, Józefowski Eugeniusz, Kacalak-Sicińska Albertyna, Kamianowska Katarzyna, Karp Malwina, Kasińska Jolanta, Kazała Agnieszka Cecylia, Kazimierczak Małgorzata Marta, Kierzek Włodzimierz, Klimczak-Dobrzaniecka Anna, Kociński Mirosław, Kociołek Zuzanna, Komisaruk Jerzy, Kopeć-Szypłakowska Agnieszka, Korenkiewicz Małgorzata, Kortyka Stanisław Ryszard, Kosmala Agata, Krężlak Robert, Krzyżanowska Elżbieta Maria, Kucharska Magdalena, Kucharski Andrzej, Kulesza Maria, Kulpa Katarzyna, Kułacz-Karpiński Krzysztof, Kuranda Tadeusz, Kuszczyńska Anna, Kutera Anna, Larina-Dzimira Anna, Lewandowska Barbara, Liszkowski Witold, Makarewicz Zbigniew, Makowska Katarzyna, Makowski Krzysztof, Malicka-Zamorska Anna, Marciniak Adam, Markiewicz Barbara, Markowicz Jolanta, Matuszczyk Michał, Mielniczyk Anna, Mikołajek Jan, Mikołajek Mariusz, Mlek-Lipińska Jadwiga, Momot Marta, Motylski Janusz, Nawrocki Łukasz, Nitka Jolanta, Nitka Zdzisław, Okoń-Rudnicka Natalia, Olech Anna, Olszewski Tomasz, Pabiańczyk Henryka, Pachecki Piotr, Pałka-Szyszka Danuta, Panufnik-Dworska Ewa, Pawlak Kazimierz, Pietrzak Michał, Pławska-Jackiewicz Krystyna, Poradowska-Werszler Ewa Maria, Prokopowicz Marzena, Przepiórkowska Elżbieta, Pukocz Wojciech, Rogala Maria, Ropelska Barbara, Rozpondek Krzysztof, Rybak Dagmara, Sajdok Maria, Sarzyńska Janina, Sibera Alina, Siomkajło Barbara, Smoliński Eugeniusz, Spychalska-Menażyk Marzena, Stanielewicz Małgorzata, Strzyż Jakub, Surina Olena, Szczepaniak Krystyna, Szczyrbuła-Mazurczyk Katarzyna, Szpakowska-Kujawska Anna, Szutter Edward, Ślusarski Bartosz, Teper Joanna, Terlikowska Elżbieta, Truss Krzysztof, Ukleja Bogusław, Walczak-Jackiewicz Ewa, Werszler Honorata, Werszler Jerzy, Werszler Rafał, Wiącek Stanisław, Wieczorek Robert, Więckowski Ryszard, Włodarczyk Adam, Wodiczko Maciej, Wolańska Marta, Wołczuk Marian, Wójcik Igor, Wójcik Witold Vito, Wysocki Stanisław, Zaborski Maciej, Zawalińska Anna, Ziemba Paulina, Zyśko Aleksander, Żelechower-Aleksiun Mira

oprac.©kkuzborska

Implikacje – Cyfra i bryła

Wernisaż: 30 czerwca 2022, godz. 19.
Muzeum Architektury we Wrocławiu
Wrocław, Bernardyńska 5

Artyści: Adam Abel, Monika Aleksandrowicz, Mercè Casanovas, Francesco di Paola, Katarzyna Gemborys, Magdalena Grzybowska, Piotr Idzi, Małgorzata Kaczmarska, Fania Kolaiti, Rafał Kotwis, Aleksandra Kuśmierska, Andrea Mercurio, Jordi Morell, Marcin Noga, Aleksander Olszewski, Mateusz Ośko, Paweł Ozga, Cristina PASTÓ, Jacek Romański, Michał Staszczak, Thomas Schmidt, Łukasz Szatanek, Àngels Viladomiu

Kuratorzy: Monika Aleksandrowicz, Małgorzata Kaczmarska

asp.wroc.pl/implikacje

Działania twórcze artystów i architektów na styku rożnych dyscyplin naukowych i często we współpracy z przedstawicielami nauk ścisłych i przyrodniczych, społecznych czy humanistycznych, dotykają̨ problemów związanych z wyzwaniami współczesnej cywilizacji. Nowatorskie użycie mediów technicznych, kiedy mamy do czynienia z procesem o charakterze badawczym, ma wpływ na poszerzanie granic percepcji, doświadczenia i wiedzy człowieka.

Organizatorzy: Muzeum Architektury we Wrocławiu | Akademia Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu – Wydział Rzeźby i Mediacji Sztuki, współpraca: 3dArtech

M. Aleksandrowicz, Meander, 100×220 cm, fot. J. Wójcik

Artystka ukończyła studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu (1999) oraz kierunek oraz w filozofę na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego (2001). W dorobku artystycznym ma ponad 60 wystaw zbiorowych, sympozja poświęcone sztuce konceptualnej oraz ekspozycje indywidualne, które organizowane i prezentowane były w kraju i za granicą.

oprac.©kkuzborska

Werszler Jerzy – Rysunek jako pełen wyraz artystyczny

Jubileusz 60-lecia pracy twórczej Artysty

10 czerwca – 22 lipca 2022
Wernisaż: 10 czerwca 2022, godz. 17.30
Galeria Pod Plafonem, Dolnośląska Biblioteka Publiczna im. Tadeusza Mikulskiego we Wrocławiu, Rynek 58

Jerzy Werszler, autor niezliczonych wrocławskich neonów […] podjął, trwającą szereg dziesięcioleci, współpracę z firmą Reklama, z której pomocą wyposażył Wrocław w szeroki zestaw świetlnych znaków orientacyjnych. Pełniły one funkcje miastotwórczą, wiążąc się z architekturą i zapisując się trwale się w przestrzennej świadomości mieszkańców. [...] Autor neonów posiadał wciąż w swojej dyspozycji drugi zakres wypowiedzi artystycznej, był nim rysunek. Rysunek świecił światłem odbitym od neonów, a neony światłem emitowanym przez rysunki. Był poligonem doświadczeń formalnych, źródłem pomysłów, a obecnie jest dialogiem z czasem i przestrzenią. Raz przybiera formy wypowiedzi abstrakcyjnych, innym razem podróżuje wśród mgławic i innych zakamarków kosmosu – prof. Michał Jędrzejewski.

Kurator wystawy: dr Rafał Werszler

oprac.©kkuzborska

Szpakowska-Kujawska Anna – Rozbijając mrok

14 maja – 18 czerwca 2022

Wrocław, Księcia Witolda 66, Piekarnia

Oprowadzanie kuratorskie
26 maja 2022, godz. 18., wstęp wolny

Anna Szpakowska-Kujawska, nestorka wrocławskiej sceny artystycznej – dyplom na Wydziale Malarstwa Architektonicznego Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w 1956 roku – jest przede wszystkim malarką. Na wystawie w 66P zdecydowała się jednak pokazać kilkadziesiąt obiektów przestrzennych. Większość z nich stworzyła ostatnio. Część z nich nazwała skrzydlakami. Jeden z takich skrzydlaków, powiększony kilkanaście razy przez Jerzego Kosałkę i Tomasza Opanię, został postawiony tuż przed wernisażem na zewnątrz 66P, od strony ulicy Księcia Witolda.

fot. Łukasz Kujawski

Kolorowe obiekty przestrzenne nie są prostą kontynuacją malarstwa, bo ich dosadna trójwymiarowość czyni z nich niemal żywe istoty. To niezwykli przybysze – goście w potocznej codzienności, intrygujący  swoją materialną obecnością. Każdy z nich ma w sobie coś w rodzaju  patrzącego na widza  oka, domagającego się od obserwatora działania. Oko to jest w ścisłym związku z czymś, co artystka określa jako wewnętrzne czerwone światełko. Zapalając się w głowie twórczyni domaga się natychmiastowej reakcji – tak jej samej w procesie twórczym, jak widza w procesie recepcji. Dlatego wydaje się, że tajemnicze obiekty artystki czegoś intensywnie pragną. Zachęcają przede wszystkim do zmiany języka opisującego świat, by na nowo móc się mu dziwić, dostrzegać w nim to, co zbyt pospiesznie uznaliśmy za zwykłe i oczywiste. O tym, jak faktycznie obiekty przestrzenne działają na uważnych widzów przekonać się można oglądając film towarzyszący wystawie, którego premiera zbiega się z jej otwarciem.
Anna Szpakowska-Kujawska – laureatka Nagrody Roku 2019. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Dyplom na Wydziale Malarstwa Architektonicznego (1956). Członkini Związku Polskich Artystów Plastyków.

Wystawa uczestniczyła w Nocy Muzeów 2022

oprac.©kkuzborska

Bielawska Alicja – Prototypy 06. Na przecięciu linii

Noc Muzeów – 14 maja 2022
Muzeum Sztuki w Łodzi

Małgorzata Jędrzejczyk oprowadza po wystawie

Konstelacja poranna II, instalacja, 2016
fot. Wojciech Pacewicz

Artystka tworzy rzeźby, rysunki i instalacje z materiałów, takich jak tkanina, metal, drewno, linoleum czy glina.  Jest absolwentką historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim oraz rzeźby w Akademii Gerrit Rietveld w Amsterdamie, doktorantką w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku pod kierunkiem prof. Katarzyny Józefowicz. 

Źródło: msl.org.pl/bielawska

Ogorzelec Ludwika – Wystawa podziemna

8 kwietnia – 2 października 2022
Muzeum Śląskie w Katowicach
ul. T. Dobrowolskiego 1

Chciałabym, aby moja rzeźba była jak ulotne zjawisko wywodzące się ze światów biologii, maszyn i przyrządów. Z rozumienia rzeźby jako bryły ciężkiej, oglądanej z zewnątrz, wykonanej z materiałów trwałych, zostawiam sobie linię – mówiącą właściwościami materii, z jakich pochodzi (…); biorąc znaczenia ze światów biologii, maszyn i przyrządów, analizuję problem sensu i absurdu. Szukam momentu równowagi. Efektem moich poszukiwań są lekkie, delikatne struktury – przedmioty, łączące owe znaczenia na zasadzie zgodności w nową jakość – Ludwika Ogorzelec

oprac.©kkuzborska

Nominacje do Nagrody Roku ZPAP

Nominacje do Nagrody

Artyści członkowie ZPAP, których wystawy

są nominowane do Nagrody roku 2021

Jaskierska-Albrzykowska Grażyna
Józefowski Eugeniusz Andrzej
Kaniowski Wojciech
Kortyka Stanisław Ryszard
Makarewicz Zbigniew
Malicka-Zamorska Anna
Mielniczyk Anna
Nitka Zdzisław
Staszczak Michał
Werszler Rafał
Wieczorek Robert

Wysocki Stanisław

Synergia/Obserwacje

26 lutego – 25 marca 2022
Synergia/Obserwacje
Galeria Sztuki Współczesnej Przytyk
Tarnogórskie Centrum Kultury
Tarnowskie Góry, J. Sobieskiego III 7

Anna Szewczyk

Fragment wystawy

Artyści/pedagodzy Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu

Maciej Albrzykowski – rzeźba
Renata Jarodzka – malarstwo/instalacja
Grażyna Jaskierska-Albrzykowska – rzeźba/instalacja
Katarzyna Józefowicz – rzeźba
Małgorzta Kazimierczak – rysunek/instalacja
Bogna Kozera-Radomska – videoart/instalacja
Anna Osadnik OSA – grafika
Andrzej Szarek – rzeźba
Krystyna Szczepaniak – malarstwo
Anna Szewczyk – malarstwo

oprac.©kkuzborska

Aleksandrowicz Monika i Jernajczyk Jakub – Odchylenia...

Odchylenia, wariacje, przegięcia
Monika Aleksandrowicz i Jakub Jernajczyk
21 lutego – 30 marca 2022
Uniwersytet Wrocławski, Galeria Łącznik
Wydział Matematyki i Informatyk
Wrocław, ul. Joliot-Curie 15

Monika Aleksandrowicz

Jakub Jernajczyk

Ekspozycja

Artyści konceptualni ukazują piękno i harmonię świata tam, gdzie nie zawsze je dostrzegamy – w naukach ścisłych. Znak, proste formy geometryczne, symetria i porządek, nawiązujące do matematycznych reguł, przenoszą nas w sferę intelektualnych rozważań nad światem. Sposób posługiwania się nimi wywołuje emocje i uwrażliwia podobnie jak poezja. W prezentowanych na wystawie pracach, artyści odwołują się do odwiecznych reguł matematyki, budując nowe znaczenia, operują znakiem/skrótem, ukazują grę semantyczną, pobudzając wyobraźnię.

Aleksandrowicz Monika – absolwentka Wydziału Malarstwa wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych (1999) oraz Filozofii na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego (2001). W dorobku artystycznym Moniki Aleksandrowicz znajduje się ponad 60 wystaw zbiorowych, sympozja poświęcone sztuce konceptualnej oraz ekspozycje indywidualne, które organizowane i prezentowane były w kraju i za granicą. Obecnie pełni funkcję kierownika Katedry Mediacji Sztuki na Wydziale Rzeźby i Mediacji Sztuki Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu.

Jakub Jernajczyk – ukończył studia na Wydziale Matematyki i Informatyki Uniwersytetu Wrocławskiego (2003) oraz na Wydziale Grafiki wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych (2008). W pracy twórczej, badawczej i dydaktycznej skupia się na poznawczych aspektach sztuki. Tworzy instalacje inspirowane nauką i filozofią. Uczestnik licznych konferencji naukowych oraz wystaw artystycznych w kraju i na świecie. Autor tekstów teoretycznych z zakresu sztuki i filozofii nauki. Od 2019 prowadzi Pracownię Poznania Wizualnego i pełni funkcję dziekana Szkoły Doktorskiej ASP we Wrocławiu.

wmi.uni.wroc.pl
Kuratorka wystawy: Ewa Martyniszyn

oprac.©kkuzborska

Hejnowicz Jerzy – Stan zawieszenia...

Stan zawieszenia w samym środku niczego
16 listopada 2021 – 30 stycznia 2022
Galeria Miejska BWA w Bydgoszczy, Gdańska 20

Przestrzeń zostaje poddana reorganizacji, a indywidualne
dynamiki poszczególnych instalacji wybrzmiewają wobec
siebie w na nowo ustalonej relacji. Napięcie stopniowane
jest poprzez subtelny ruch, słowa zyskują materialną
obecność, niosąc w sobie potencjał wewnętrznego drgania.
Widzialne styka się z wyobrażonym, określone
z niedopowiedzianym. Zapisuje się energia czasu, dryfuje
na ekranie, w zasygnalizowanej geometrii, w świetle
i półmroku – Karolina Pikosz, kuratorka

Jerzy Hejnowicz – urodzony w 1962 roku w Poznaniu.
Studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych
 (obecnie UAP) w Poznaniu w latach 1985-1990 na Wydziale
Malarstwa Grafiki i Rzeźby, specjalizacja – grafika
 warsztatowa. Dyplom w zakresie grafiki warsztatowej
oraz rysunku zrealizowany w 1990 r. w pracowniach:
prof. Zbigniewa Lutomskiego (grafika) i prof. Jarosława
Kozłowskiego (rysunek). Od 1990 roku pracownik
dydaktyczny tejże uczelni. Od 2007 roku Kierownik XIV
Pracowni Rysunku. Działalność artystyczna w zakresie:
grafiki warsztatowej, rzeźby, sztuki obiektu i instalacji,
rysunku, realizacji multimedialnych.

zdjęcia: T. Zieliński

Źródło: galeriabwa.bydgoszcz.pl

oprac.©kkuzborska

Podwodny Wrocław 2021 – Eko-Empatia

Browar Mieszczański
Wrocław, Hubska 44-48
17-18 września 2021

Eko-Empatia
wystawa Sceny Sztuki Intermedialnej

fotografia, instalacje, rzeźba, malarstwo, pokazy,
prezentacje, efemeryczne działania twórcze

Kurator wystawy: Małgorzata Kazimierczak

Artyści: Yasunori Shiobara i Andrzej Dudek-Durer
jako Żywe Rzeźby, Lech Twardowski, Ewa Ciepielewska,
Jerzy Kosałka, Bożena Grzyb-Jarodzka, Paweł Jarodzki,
Szymon Lubiński, Krzysztof Skarbek, Krzysztof Wałaszek,
Elżbieta Jańczak-Wałaszek, Artur Skowroński, Maja Wolińska
i Joan Leandre, Alicja Jodko, Renata Micherda-Jarodzka,
 Aleksandra Wałaszek i Sam Stevens, Beata Bols,
Grzegorz Niemyjski, Czesław Chwiszczuk, Yola Bielańska,
 Bożena Wróblewska-Palka, Małgorzata Kazimierczak,
Matej Frank, Krystyna Szczepaniak, Dominik Podsiadły,
Lila Dmochowska, Grażyna Jaskierska-Albrzykowska,
Christos Mandzios, Tomasz Opania, Michał Staszczak,
Mariusz Kosiba, Marek Sienkiewicz, Magda Grzybowska,
Anna Bujak, Maciej Albrzykowowski, Bogna
Kozera-Radomska, Paweł Czekański, Hubert Bujak,
Anna Szewczyk, Daria Milecka, Monika Aleksandrowicz,
Marek Marchwicki, Jolanta Nikt, Zdzisław Nitka,
MC Salus, Andrzej Dakszewicz, Marcin
Harlender, Jacek Zachodny.

Synergia
wystawa intermedialna

Artyści: Grażyna Jaskierska-Albrzykowska,
Małgorzata Kazimierczak, Bogna Kozera-Radomska,
Renata Micherda-Jarodzka, Anna Osadnik,
Krystyna Szczepaniak, Anna Szewczyk, Małgorzata
Et Ber Warlikowska.

Koncert
BrodPeak: Patrycja Hefczyńska i Michał Zygmunt

Zdjęcia z wydarzenia
M. Pietrzak

Program: browar.wroc.pl

oprac.©kkuzborska

Samborski Bogdan – Rzeźba

10 września – 6 października 2021
Galeria Sztuki Dwór Karwacjanów w Gorlicach

Bogdan Samborski jest absolwentem
Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki
w Krakowie Wydział Rzeźby.

Artysta realizuje prace w ceramice,
kamieniu, drewnie, brązie i emalii.
Zajmuje się również medalierstwem.

Więcej: muzeum.gorlice.samborski

oprac.©kkuzborska

Kuryluk Ewa – Białe fałdy czasu

27 czerwca – 3 października 2021
Muzeum Sztuki Współczesnej
Pawilon Czterech Kopuł

Instalacje 1980-2000

Ewa Kuryluk, Krzesło, 1982, fragm. instalacji Przesłuchanie (12 krzeseł)
XII Międzynarodowa Konferencja Rzeźby
San Francisco 1982, fot. E. Kuryluk

Retrospektywa białych instalacji Ewy Kuryluk.
Powstały one w większości w USA, gdzie artystka mieszkała przez ostatnie dwie dekady XX wieku, ale również
w Kolumbii, Argentynie i Kanadzie. E. Kuryluk: "W mojej pracy obraz wyprzedza zwykle słowo. W Trio dla ukrytych, ostatniej instalacji na białej bawełnie z rdzawo-błękitnymi rysunkami, przyszłość sygnalizują skrawki jedwabiu – tęczowego na instrumentach, żółtego w oczach muzyków. Tak się kończyło, z czego sama nie zdawałam sobie jeszcze sprawy, dwudziestolecie „białe” i zaczynało „żółte”. Ku nowym czasom prowadziła mnie Carol Kar. W Wieku 21 kocha się w niej Italo Svevo, w Trio pisze do mnie w liście: 'Ach ta Carol! Popełniła samobójstwo, bo paliła się do życia. Była artystką, ale powinna była zostać krawcową: sztukę chciała skroić z własnej skóry'.

Ewa Kuryluk (ur. 1946) – artystka, historyk sztuki, pisarka. (...) Ukończyła studia na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (1970), następnie historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od początku kariery artystycznej z sukcesem prezentowała swoje prace na Zachodzie, w londyńskich i wiedeńskich galeriach. Jej styl malarski ewoluował od metaforycznej barwnej groteski wczesnych prac w stronę syntetycznego, poetyckiego hiperrealizmu. 

W połowie lat 70. artystka zarzuciła konwencjonalne formuły malarskie i wyszła „poza ramy”. Na jedwabnych i bawełnianych kuponach tkanin rysowała swój intymny świat, budowała z nich instalacje niczym efemeryczne wnętrza i przestrzenie. Biel w różnych odcieniach jest obecna w nich wszystkich. Jest ich materią, tłem i powietrzem.

Źródło: mnwr.pl

oprac.©kkuzborska

Ogorzelec Ludwika – Szukam momentu równowagi

Od 2 lutego 2021, obecnie online
Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski

Artystka ukończyła Akademię Sztuk Pięknych
im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu w 1983 roku.
Od 985 roku mieszka w Paryżu.

Więcej: ludwika-ogorzelec

oprac.©kkuzborska