Niedźwiedzie nie istnieją czyli bareizmy wiecznie żywe
Od 1 grudnia 2023 Nowe Horyzonty
w ponad 40 polskich kinach
Zdobywca Nagrody Specjalnej Jury na festiwalu w Wenecji
Jafar Panahi, brawurowo i ze swadą, poruszając się po dobrze sobie znanym pograniczu fikcji i dokumentu, opowiada o reżyserze (w tej roli Panahi), który zaszywa się na prowincji, by stąd nadzorować projekt do którego zdjęcia powstają w pobliskiej Turcji. Wierzy, że z dala od Teheranu zdoła schronić się przed czujnym okiem władzy, ale to życzeniowe myślenie nie wytrzymuje jednak konfrontacji z rzeczywistością.
Atmosfera wokół jego zaangażowanego politycznie melodramatu staje się coraz bardziej napięta, na domiar złego niepokój udziela się także mieszkańcom goszczącej reżysera wioski. Na zakurzonych uliczkach groza spotyka absurd, a najlepszą bronią przed tytułowymi niedźwiedziami – których nikt nie widział, lecz wszyscy się ich boją – okazuje się czarny humor.
Jafar Panahi, do niedawna więzień reżimu, podejmuje trudne tematy z lekkością i swadą artysty, który doświadczając opresji, pozostaje wewnętrznie wolny.
9-24 lutego 2023 Finisaż: 23 lutego 2023, godz. 19. Niegaleria, Wrocław, Tęczowa 1 Wystawa w ramach festiwalu Święto Fotografii
kuratorka: Olena Matoshniuk, Michał Pietrzak
Zdjęcia z wernisażu wystawy
fot. Tomasz Dobiszewski, Michał Pietrzak
Projekt 365+ to poliptyczna praca łącząca fizyczny obraz z ulotną poklatkową projekcją. Zespolenie tych dwóch warstw wizualnych tworzy monumentalny obraz mozaikowy. Jest on wynikową fotograficznej rejestracji czasu zamkniętego w ramach jednego roku skompresowanego w wieloelementowej pracy. Zapis ten dokonany jest w intymnej dla autora przestrzeni, w której przenika się sfera sacrum i profanum. Odbiorca wchodzi w nią mimowolnie i poprzez kolejne etapy percepcji staje się jej uczestnikiem. Wynikowy obraz stanowi zbiór danych będących kumulacją czasu zgromadzonego w jednym punkcie umiejscowionym w trójwymiarowym układzie. Obiekt, poprzez zmianę poziomów obserwacji oraz transformacji nawarstwień wielu obrazów, przyjmuje wizualne formy przekazu czasoprzestrzennego.
12 września – 30 października 2022 Galeria Pod Plafonem, Rynek 58, Wrocław
Artystka jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, Wydział Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego. Jest również członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Zajmuje się sztuką papieru, sztuką włókna, fotografią, wzornictwem. Tworzy dzieła z materiałów naturalnych i filcu. Wykonała prace, łącząc materiał papierowy z filcem
Wystawa w ramach
49. Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Włókna KOWARY 2022
Organizacja Festiwalu prof. Ewa Maria Poradowska-Werszler
Galeria Sztuki Dwór Karwacjanów 18 marca – 13 kwietnia 2022 Gorlice, Walerego Wróblewskiego 10a
Absolwent PLSP im. Antoniego Kenara w Zakopanem. W latach 1969-1972 osobiste kontakty z artystą grafikiem Józefem Gielniakiem. W 1985 roku uzyskał uprawnienia artysty plastyka Ministerstwa Kultury i Sztuki w zakresie grafiki warsztatowej i użytkowej. Członek ZPAP O. Wrocław.
Uprawia grafikę warsztatową (drzeworyt) oraz rzeźbę. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki. Zawodowo realizuje się jako projektant grafik, instruktor plastyki, instruktor terapii. Kolekcjoner lasek i kija pasterskiego wyeksponowanych na antresoli pracowni Kolejowej Wieży Ciśnień w Kowarach.
Autor oraz uczestnik ponad 100 wystaw indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą m.in.: USA, Dania, Niemcy, Szwecja, Włochy, Litwa, Ukraina, Białoruś, Czechy.
Laureat kilkunastu nagród w konkursach artystycznych oraz wyróżnień za całokształt pracy twórczej, m.in.: Ars Populi im. Władysława Hasiora, Bonum Publicum im. Aleksandra Patkowskiego, Odznaczeń: Brązowy Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Zasłużony dla Kultury Polskiej.
2 sierpnia 2022 odeszła od nas Natalia Lach-Lachowicz (18 kwietnia 1937 – 12 sierpnia 2022) absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (1957-1963). Była prekursorką sztuki konceptualnej i członkinią Grupy Permafo (1970-1981) we Wrocławiu, skupionej wokół Galerii Pod Moną Lizą, wspólnie z mężem Andrzejem Lachowiczem (14 sierpnia 1939 – 30 grudnia 2015) i wieloma wybitnymi artystami wrocławskimi.
Artystka decyzją Senatu Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu 22 czerwca 2022 otrzymała tytuł Doctor honoris causa.
Browar Mieszczański Wrocław, Hubska 44-48 17-18 września 2021
Eko-Empatia wystawa Sceny Sztuki Intermedialnej
fotografia, instalacje, rzeźba, malarstwo, pokazy, prezentacje, efemeryczne działania twórcze
Kurator wystawy: Małgorzata Kazimierczak
Artyści: Yasunori Shiobara i Andrzej Dudek-Durer jako Żywe Rzeźby, Lech Twardowski, Ewa Ciepielewska, Jerzy Kosałka, Bożena Grzyb-Jarodzka, Paweł Jarodzki, Szymon Lubiński, Krzysztof Skarbek, Krzysztof Wałaszek, Elżbieta Jańczak-Wałaszek, Artur Skowroński, Maja Wolińska i Joan Leandre, Alicja Jodko, Renata Micherda-Jarodzka, Aleksandra Wałaszek i Sam Stevens, Beata Bols, Grzegorz Niemyjski, Czesław Chwiszczuk, Yola Bielańska, Bożena Wróblewska-Palka, Małgorzata Kazimierczak, Matej Frank, Krystyna Szczepaniak, Dominik Podsiadły, Lila Dmochowska, Grażyna Jaskierska-Albrzykowska, Christos Mandzios, Tomasz Opania, Michał Staszczak, Mariusz Kosiba, Marek Sienkiewicz, Magda Grzybowska, Anna Bujak, Maciej Albrzykowowski, Bogna Kozera-Radomska, Paweł Czekański, Hubert Bujak, Anna Szewczyk, Daria Milecka, Monika Aleksandrowicz, Marek Marchwicki, Jolanta Nikt, Zdzisław Nitka, MC Salus, Andrzej Dakszewicz, Marcin Harlender, Jacek Zachodny.
Synergia wystawa intermedialna
Artyści: Grażyna Jaskierska-Albrzykowska, Małgorzata Kazimierczak, Bogna Kozera-Radomska, Renata Micherda-Jarodzka, Anna Osadnik, Krystyna Szczepaniak, Anna Szewczyk, Małgorzata Et Ber Warlikowska.
Koncert BrodPeak: Patrycja Hefczyńska i Michał Zygmunt
Performance inspirowany twórczością Stanisława Lema
Nauka objaśnia świat, ale pogodzić z nim może jedynie sztuka- napisał Stanisław Lem w swojej bajce „Król Globares i mędrcy”, z cyklu „Bajki robotów”. Performance „Sztuka fantazji – fantastyka sztuki”, proponuje spotkanie sztuki z nauką w nadziei, że i tu jakaś zgoda jest możliwa… Cztery preludia estońskiego kompozytora Urmasa Sisaska ze zbioru „Gloria Patri”, wykonane przez Cracow Singers, interpretowane grafikami Kuby Woynarowskiego, stanowią punkt wyjścia do rozważań ściśle naukowych.
Cykl figur niemożliwych Woynarowskiego, koresponduje z muzyką Sisaska, która złożona z dźwięków wydawanych przez planety krążące wokół Słońca, wydaje się być równie niemożliwa. A jednak kompozytor taką właśnie skalę stworzył dla swych dzieł. W jaki sposób niemożliwe stało się możliwym wyjaśnia prof. Piotr Zieliński z Instytutu Fizyki Jądrowej im. Henryka Niewodniczańskiego PAN (znany też studentom Politechniki Krakowskiej), przypominając przy okazji ciekawą historię odkrycia związków między drganiami przedmiotów i ich odgłosami. Przykładów dostarcza perkusista Tomas Celis Sanchez z Meksyku.
Performance prowadzi do refleksji nad sztuką fantastyki naukowej spętaną ograniczonością wiedzy, którą jednak udaje się niekiedy przezwyciężać jednostkom wybitnym…
Twórcy i Wykonawcy
Wykład: prof. dr hab. Piotr Zieliński
Wizualizacje: dr Jakub Woynarowski Cracow Singers pod kier. Karola Kusza
27 lutego – 16
maja 2021 Muzeum Narodowe we Wrocławiu Wystawowa 1, Pawilon Czterech Kopuł
Na wystawie prezentowane jest m.in. malarstwo, ceramika, rzeźba, różne formy grafiki, fotografia, wideoart, instalacje.
Obejrzymy również dzieła artystów, członków ZPAP
Jolanta Nitka-Nikt, Dwie malarki – autoportret z Fridą Kahlo, 1996
Krystyna Cybińska, Zestaw stół i kamień, dwa ujęcia, 2007
Alojzy Gryt, 966, 1984
Krzesława Maliszewska-Mazurkiewicz, Lustro, 1959
Mieczysław Zdanowicz (1928-2003), Podróż Odysa, relief, 1968
Mieczysław Zdanowicz (1928-2003), Deszcz, relief, 1968
Janina Żemojtel (1931-2004), Intolerance, 1972
Janina Żemojtel (1931-2004), Rzut kulą I, 1975
Zofia Artymowska, Poliformy CXXI Sen, 1986
W gronie znakomitych artystów są także: Getulio Alviani, Anna Beata Bohdziewicz,
Adam Bujak, Marek Chlanda, Marta Deskur, Henryk Derczyński, Stasys Eidrigevicius, Halina Eysymont, Ludwik Ferenz, Izabella Gustowska, Magadalena Heyda-Usarewicz, Edward Hartwig, Halina Idziakowa-Holas, Shoichi Ida, Marek Janiak, Aleksandra Jachtoma, Zofia Kulik, Tomasz Kawiak, Andrzej Lachowicz, Danuta Leszczyńska-Kluza, Krystyna Łyczywek, Bogdan Łopieński, Andrzej Matuszewski, Tymon Niesiołowski, Tomasz Olszewski, Kim Ondaatje, Teresa Pągowska, Krzysztof Pruszkowski, Józef Robakowski, Zofia Rydet, Wilhelm Sasnal, Maria Stangret-Kantor, Andrzej Trzaska, Gunther Uecker, Wolf Vostell, Andrzej Wojciechowski, Zofia Woźna, Jerzy Żak.
Monograficzna praca Marcina Cziomera poświęcona wybitnemu artyście Andrzejowi Dudkowi-Dürerowi, prezentująca jego dorobek w kontekście 50-lecia realizacji koncepcji Żywej Rzeźby, wraz z ilustracjami oraz szczegółową bibliografią.
Andrzej Dudek-Dürer, polski artysta, człowiek wielu talentów performer, grafik, fotografik, twórca video art, kompozytor i muzyk, który własnoręcznie buduje instrumenty do wykonywanej eksperymentalnej muzyki. Artysta pojawił się na początku drugiej połowy XX wieku we Wrocławiu, tu tworzy i mieszka, inicjuje i koordynuje liczne projekty artystyczne.
Dudek-Dürer, od lat współpracuje zarówno ze Związkiem Polskich Artystów Plastyków, jak i Związkiem Polskich Artystów Fotografików we Wrocławiu.
[...]
Od 1969 r. realizuje performance życia – „totalny projekt”,
zwany „Żywą Rzeźbą”. Idea autora zakłada nieścinanie
brody, włosów, chodzenie w tych samych spodniach
i butach czyli bycie „Żywą Rzeźbą”. Inne projekty tego
rodzaju nazwał: „Sztuką Spodni” i „Sztuką Butów”,
a działania pokrewne: „Sztuką Chleba” i „Sztuką Pizzy” [...].
Po 1978 r. Dudek-Dürer rozpoczął kolejny projekt:
„Sztuka Podróży” jako wyraz metafory życia, ludzkich
dróg i poczynań. Przed 1978 r. z przyczyn politycznych
i osobistych artysta odbywał podróże mentalnie, medytując.
Po tej dacie podejmuje ową „Sztukę Podróży” po całym
świecie, realizując swoją idee. Dudek-Dürer prezentuje
sztukę jako performer, autor wykładów i warsztatów,
wystaw, działań telepatyczno-metafizycznych, koncertów,
medytacji i wielu innych działań [...].
Konkludując, sztuka Dudka-Dürera jest ciekawym
zjawiskiem artystycznym, łamiącym tradycyjne
spojrzenie na artystę i dzieło sztuki. Jest ona
dostrzeżona przez krytyków sztuki na całym świecie.
Swym niezmiennym wyglądem i filozofią życiowa artysta
zdaje się negować konsumpcyjny styl życia. Dzieło sztuki,
za które się artysta uważa, wkracza odważnie w przestrzeń
ulicy jak graffiti czy funkcjonujące od wieków pomniki.
Wydawca Akademia im. A. Frycza Modrzewskiego Kraków, ISBN 978-83-66007-34-5 Sprzedaż detaliczną książki prowadzi ksiegarnia@kte.pl kontakt: Oficyna Wydawnicza AFM Redakcja mgr Halina Baszak-Jaroń, tel. 12 252 46 65 ul. Gustawa Herlinga-Grudzińskiego 1 30-705 Kraków
bud. A, pok. 219
W pierwszym odcinku przedstawiamy pracę Między autorstwa Stanisława Dróżdża. Pierwotnie praca była pokazywana w jednym z pomieszczeń Galerii Foksal. Obecnie istnieje jako seria projektów, które tylko minimalnie różnią się wymiarami. Mimo że słowo „między” nie pojawia się w normalnym zapisie, cały czas je dostrzegamy. Artysta stawia pytanie, jak daleko można naruszyć tożsamość danej rzeczy, aby w dalszym ciągu można było ją rozpoznać. Przestrzeń pawilonu może być uznana za próbę wykreowania fizycznego doświadczenia, które jest rodzajem odpowiednika słowa z tytułu pracy. To, co istotne, nie znajduje się bowiem „w”, ale często „między”. W zbiorach Muzeum są tyflografika oraz trójwymiarowe opracowania dotykowe pracy.
Artyści: Sylwester Ambroziak, Marcin Berdyszak,
Bożenna Biskupska, Rafał Borcz, Henrikas Cerapas (LT),
Tomasz Domański, Jonas Gasiunas (LT), Patricia Gilyte (LT),
Ryszard Grzyb, Renata Jaworska, Kielecka Szkoła Krajobrazu,
Jarosław Kozakiewicz, Jarosław Koziara, Włodzimierz Kulej,
Roman Kutera, Alvydas Lukys (LT), Mirosław Maszlanko,
Aleksandra Mańczak, Angelika Markul, Jerzy Mierzejewski,
Leszek Misiak, Neringa Naujokaite (LT), Zdzisław Nitka,
Agnieszka Polska, Marlena Promna, Natalia Rybka,
Zygmunt Rytka, Mariusz Stanowski, Maciej Szańkowski,
Leon Tarasewicz, Egle Ulckaite (LT)
Tomasz Domański, Rudymenta, wideoperformans, 2017-2019
Ekspozycja jest konstruowana wokół kilku pytań, przekładających się na wątki wystawy: jak współczesna sztuka odnosi się do aktualnych problemów związanych z naturą: zagrożeń, ochrony, współistnienia; natura jako temat i materia sztuki; sakralne inspiracje naturą w sztuce; kult natury w przekazach artystycznych; uświadomienie wagi natury; niesamowitość natury; natura prawdziwa czy sztuczna; natura jako religia pierwotna. Temat wystawy ujęty w wielu artystycznych spojrzeniach i głosach, poprzez dzieła artystów różnych pokoleń i dziedzin.