Techmańska Anna – W Piastowskim Zamku

Siedzibą brzeskiego Muzeum jest zamek, który w XIV w. stał się stałą rezydencją książąt z dynastii Piastów. To tutaj pierwsza polska dynastia panująca wygasła wraz ze śmiercią księcia Jerzego IV Wilhelma w 1675 roku. Na początku XX w. zamek stał się siedzibą Muzeum, które obecnie jako jedyne w Polsce dokumentuje dzieje Piastów śląskich. Aktualnie Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu jest narodową instytucją kultury, współprowadzoną przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Urząd Marszałkowski Województwa Opolskiego i Starostwo Powiatowe w Brzegu.

Siedziba Muzeum – zamek Piastów śląskich wraz z dawnym kościołem przyzamkowym pw. św. Jadwigi śląskiej w Brzegu (nekropolią Piastów brzeskich), otrzymały prestiżowe wyróżnienie: status Pomnika Historii. Nadanie tego tytułu to jedna z form ochrony zabytków o szczególnym znaczeniu dla kultury polskiej, praktykowana od 1994 roku. Jest on przyznawany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej specjalnym rozporządzeniem, na wniosek Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. 

Muzeum swą codzienność wypełnia gromadzeniem, opracowaniem i udostępnianiem muzealiów odnoszących się do dziejów Piastów śląskich i Ziemi Brzeskiej, jednakże nasze umysły i serca otwarte są na wszelkie przejawy piękna kreacji ludzkich myśli i rąk, co znajduje wyraz w organizowanych wystawach czasowych, prezentujących dzieła sztuki – dawne i współczesne malarstwo, rzeźbę, tkactwo, szkło i ceramikę. 

Ceramika użytkowa, budowlana czy artystyczna ma nadzwyczaj długą i bogatą historię. W brzeską tradycję ceramiczną wpisuje się ponad stuletnie funkcjonowanie, dziś już nieistniejącej, kaflarni. Przybyły z okolic Raciborza, Wilhelm Fuchs rozpoczął budowę kaflarni w Brzegu w 1886 r. przy dzisiejszej ulicy Władysława Łokietka. (Była to kolejna kaflarnia w naszym mieście. Pierwszą założył Carl Berger przy dzisiejszej ulicy Rybackiej.) Kafle piecowe wytwarzano wówczas mechanicznie, przy pomocy matryc żeliwnych i gipsowych, pras do powielania itp. Formowano je z odpowiednio przygotowanej gliny, wypalano, powlekano szkliwem i powtórnie wypalano. Często zaskakiwały kunsztem, precyzją wykonania, kolorem, kształtem, zdobnictwem.

Szczęśliwy splot zdarzeń doprowadził do nas, do Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu, Jolantę Staniszewską-Kasińską. Fenomenalną kobietę o silnej osobowości artystycznej, która zechciała podzielić się swymi „ceramicznymi fascynacjami”. Naszą radość wzmacnia możliwość współuczestnictwa w obchodach ważnego dla Pani Jolanty Staniszewskiej-Kasińskiej Jubileuszu. Udzielenie gościny tak znakomitej Artystce i możliwość prezentacji Jej nadzwyczajnych dzieł to dla nas zaszczyt. 

A. Techmańska

Staniszewska-Kasińska Jolanta - Ceramic fascinations

10 grudnia 2020 – 28 lutego 2021
The Museum of the Silesian Piasts in Brzeg, pl. Castle

Exhibition on the occasion of the 55th anniversary of artistic and didactic work under the Honorary Patronage of the Starost of the Brest District as part of the 75th anniversary (1946-2021) of the Wrocław District of the Association of Polish Artists and Designers

Koncerto grosso, porcelit, 40×40, fot©P.Kuzborski

Exhibition curator: deputy director Anna Techmańska
zamek.brzeg.pl

About the artist

Jolanta Staniszewska-Kasińska was born in Kaunas, Lithuania, to a landed gentry family. Father Stanisław Staniszewski was a sculptor, he worked in stone and bronze. He died at the age of 42. The mother came from the Chrystowski family of the Kościesza coat of arms. In family chronicles and Lithuanian armorials, the beginning of the family has been recorded since 1662. The fate of the Chrystowskis was connected with Lithuania and the Eastern Borderlands. Members of successive generations are mostly landowners, but there were also high-ranking military and clergy. The christowski mansion was located in Szatyjy. Until 1939, Szatyje's estate was a center of Polish culture in Lithuania. The artist found the continuation of the sculpture art after her father in unique ceramics. She graduated from the Academy of Fine Arts in Poznań, preceded by a secondary school of fine arts and pedagogical studies in Wrocław. After graduation, she dealt with painting - mainly wall painting, applied graphics and didactics. He has been dealing with unique ceramics since the 1980s. 

She has received numerous awards, including:

2017 - Award of the Marshal of the Lower Silesian Voivodeship for lifetime artistic work

2006 - Gloria Artis Silver Medal for Merit to Culture for lifetime achievement in creativity and teaching

1989 - 1st Prize at the Biennale of Applied Art, Katowice

1989 - 2nd Award of the Minister of Education and Upbringing for didactic achievements

Powódź, 2008, z cyklu Żywioły,
dyptyk, porcelit, 100×140, fot©kk

Exhibitions

I. Individual recent exhibitions of unique ceramics

XII 2020 - II 2021 - Ceramic fascinations, Museum of the Silesian Piasts, Brzeg

2018 - Between silence and sound, Music and Literature Club, Wrocław

2017 - Symphonies II, Na Nankiera Gallery of Contemporary Art, Wrocław

2016 - Symphonies I, Porcelain Museum, Wałbrzych

2011 - Forms of Time, International Center of Ceramics, Bolesławiec

II. Individual exhibitions in 1986-2008

Poland: Warsaw, Kraków, Gdynia, Świdnica, Oleśnica, Kłodzko, Opole, Zgorzelec Wrocław (1986, 1987, 1988, 2000, 2001, 2005, 2007, 2008)

Germany: Wiesbaden, Frankfurt am Main, Offenbach, Edewecht, Oldenburg

III. Participation in group exhibitions, selected

2018 - And we follow the ECoC. Expression, structure, color, exhibition from Lower Silesia ZPAP, Museum of Architecture in Wrocław

2014 - The Line of Life, a national exhibition of the Association of Polish Artists and Designers, Łódź

2011 - 100th anniversary of ZPAP in Poland and 60th anniversary in Wrocław, Arsenal

2001 - Lower Silesian Art Exhibition - Ceramics, Arsenal, Wrocław

1998 - Exhibition on the occasion of the founding of the Association of Polish Artists and Designers, Arsenal, Wrocław

1995 - International Ceramics Festival, Mino, Japan

1994 - Biennale of Sacred Art, Gorzów

1993 - Brussels, Belgium

1992 - Galerie Rathaus, Wiesbaden

1990-1995 - Post-plein-air workshops: Słupsk, Bolesławiec, Jelenia Góra, Wrocław

1989 - Biennale of Applied Art, Katowice

1989 - Polish Ceramics Biennale, Wałbrzych, Książ

1988, 1990 - International Biennale of Artistic Ceramics, Vallauris

1986 - Zaporizhia, Ukraine

1985 - lnterArt Art Fair, Poznań

1985 - District exhibition of the Association of Polish Artists and Designers, St. Martin's Church, Wrocław

1985 - Landau, Rhineland, Germany

comp.©kkuzborska

Staniszewska-Kasińska Jolanta − Ceramiczne fascynacje

10 grudnia 2020 – 28 lutego 2021
Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu, pl. Zamkowy 1

Wystawa z okazji 55-lecia pracy artystycznej i dydaktycznej pod Honorowym Patronatem Starosty Powiatu Brzeskiego w ramach Jubileuszu 75-lecia (1946-2021) Okręgu Wrocławskiego Związku Polskich Artystów Plastyków

Kurator wystawy: wicedyrektor Anna Techmańska

zamek.brzeg.pl

Koncerto grosso, porcelit, 40×40, fot©P.Kuzborski

O artystce

Jolanta Staniszewska-Kasińska urodziła się w Kownie na Litwie w rodzinie ziemiańskiej. Ojciec Stanisław Staniszewski był rzeźbiarzem, pracował w kamieniu i brązie. Zmarł w wieku 42 lat. Matka pochodziła z rodziny Chrystowskich herbu Kościesza. W rodzinnych kronikach i herbarzach litewskich początek rodu notowany jest od 1662 roku. Losy Chrystowskich związane były z Litwą i Kresami Wschodnimi. Członkowie kolejnych pokoleń to przeważnie posiadacze majątków ziemskich, ale byli też wojskowi wysokiej rangi i duchowni. Dwór Chrystowskich mieścił się w Szatyjach. Majątek Szatyje do 1939 roku był ośrodkiem kultury polskiej na Litwie. Kontynuację sztuki rzeźby po ojcu artystka odnalazła w ceramice unikatowej. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu poprzedzoną liceum sztuk plastycznych i studiami pedagogicznymi we Wrocławiu. Po studiach zajmowała się malarstwem – głównie ściennym, grafiką użytkową oraz dydaktyką. Od lat 80. XX wieku zajmuje się ceramiką unikatową. 

Otrzymała wiele nagród, w tym:

2017 – Nagroda Marszałka Województwa Dolnośląskiego za całokształt pracy artystycznej

2006 – Srebrny Medal Gloria Artis Zasłużony Kulturze za całokształt pracy twórczej i dydaktycznej

1989 – I Nagroda na Biennale Sztuki Użytkowej, Katowice

1989 – II Nagroda Ministra Oświaty i Wychowania za osiągnięcia dydaktyczne

Powódź, 2008, z cyklu Żywioły, dyptyk, porcelit, 100×140, fot©kk 

Wystawy

I. Indywidualne ostatnie wystawy ceramiki unikatowej

XII 2020 − II 2021 – Ceramiczne fascynacje, Muzeum Piastów Śląskich, Brzeg

2018 − Między ciszą a dźwiękiem, Klub Muzyki i Literatury, Wrocław

2017 − Symfonie II, Galeria Sztuki Wspo łczesnej Na Nankiera, Wrocław

2016 − Symfonie I, Muzeum Porcelany, Wałbrzych

2011 − Formy czasu, Międzynarodowe Centrum Ceramiki, Bolesławiec

II. Indywidualne wystawy w latach 1986-2008

Polska: Warszawa, Kraków, Gdynia, Świdnica, Oleśnica, Kłodzko, Opole, Zgorzelec Wrocław (1986, 1987, 1988, 2000, 2001, 2005, 2007, 2008)

Niemcy: Wiesbaden, Frankfurt nad Menem, Offenbach, Edewecht, Oldenburg

III. Udział w wystawach zbiorowych, wybrane

2018 – A my po ESK. Ekspresja, struktura, kolor, wystawa dolnośląska ZPAP, Muzeum Architektury we Wrocławiu

2014 – Linia życia, wystawa ogólnopolska ZPAP, Łódź

2011 – Po setce – 100-lecie ZPAP w Polsce i 60-lecie we Wrocławiu, Arsenał

2001 – Dolnośląska Wystawa Sztuki – Ceramika, Arsenał, Wrocław

1998 – Wystawa z okazji powstania ZPAP, Arsenał, Wrocław

1995 – Międzynarodowy Festiwal Ceramiki, Mino, Japonia

1994 – Biennale Sztuki Sakralnej, Gorzów

1993 – Bruksela, Belgia

1992 – Galerie Rathaus, Wiesbaden

1990-1995 – Poplenerowe: Słupsk, Bolesławiec, Jelenia Góra, Wrocław

1989 – Biennale Sztuki Użytkowej, Katowice

1989 – Biennale Polskiej Ceramiki, Wałbrzych, Książ

1988, 1990 – Międzynarodowe Biennale Ceramiki Artystycznej, Vallauris

1986 – Zaporoże, Ukraina

1985 – Targi Sztuki lnterArt, Poznań

1985 – Okręgowa wystawa ZPAP, Kościół Świętego Marcina, Wrocław

1985 – Landau, Nadrenia, Niemcy

oprac.©kkuzborska

Akulturacja

Akulturacja, określenie zastosowane przez J.W. Powella w latach 80. XIX w. na oznaczenie procesu zapożyczeń kulturowych; upowszechnione w latach 20. i 30. XX w. w amer. antropologii kulturowej (M.J. Herskovits, R. Redfield, R. Linton, A.L. Kroeber)

Akulturacja oznacza proces jakościowych i wieloaspektowych zmian kulturowych wywołanych kontaktem odmiennych systemów kulturowych w sytuacji ich ciągłej i bezpośredniej konfrontacji, prowadzący do stopniowych przekształceń w jednym lub we wszystkich wchodzących w interakcję systemach.

Przekształcenia te polegają na adaptacji obcych treści do własnej kultury (dyfuzja kulturowa), eliminacji niektórych treści rodzimych, modyfikacji elementów pozostałych i tworzeniu treści synkretycznych, co w efekcie prowadzi do wzrostu podobieństw i zmniejszania się różnic w kontaktujących się systemach.

Proces akulturacji może zatrzymać się na etapie modyfikacji jednego z systemów, może doprowadzić do powstania nowej pod względem jakościowym kultury lub do dekulturacji, tj. dekompozycji i upadku systemu wskutek zaniku istotnych treści rodzimej tradycji.

Źródło: Encyklopedia PWN

Pomiędzy [w dobie Covid 19] / Between [in the era of Covid 19]

30 października 2020 – 27 lutego 2021
Galeria FOTO-GEN
Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu

Artyści: Tomasz Bajer, Angelika Dolińska, Dominik Gralak, Justyna Lach, Patrycja Stanaszek.

Film prezentuje interesujący dialog kuratora wystawy prof. Andrzeja P. Batora z Witoldem Liszkowskim.

Więcej o wystawie: Pomiędzy

Realizacja wideo: DVJ Mniamos

oprac.©kkuzborska

Liszkowski Witold – Fluktuacje: Sztuka Osobista

20 marca – 9 kwietnia 2021. Galeria FOTO-GEN
Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu
pl. bpa Nankiera 8, Wrocław

Prezentacja archiwalnych oraz premierowych,
powstałych specjalnie na tę wystawę cykli fotograficznych,
obiektów i instalacji fotograficzno-malarskich.

Kuratorzy: Andrzej Saj, Manfred Bator

Witold Liszkowski – artysta sztuk wizualnych. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, happeningami i działaniami intermedialnymi. Jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. W 1979 roku otrzymał dyplom pod kierunkiem profesora Jana Jaromira Aleksiuna (grafika) i profesora Konrada Jarodzkiego (malarstwo). W 1979 roku otrzymał medal im. Andrzeja Wróblewskiego – odznaczenie przyznawane studentom szkół artystycznych. W latach 1977-1980 działał w grupie twórczej Sztuka i Teoria, łącząc praktykę artystyczną z refleksją natury filozoficznej. Od 1995 tworzy cykle malarskie i rysunkowe Struktury osobiste, instalacje malarskie Pokoje sztuki oraz pokazy i projekcje multimedialne Sztuka zjawiskowa oraz pokazy i projekcje multimedialne. W latach 1977-2006 prowadził autorskie wykłady w Wyższym Studium Fotografii AFA we Wrocławiu, w latach 2006-2009 w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Od 2004 jest członkiem Zarządu Związku Polskich Artystów Plastyków Okręgu Wrocławskiego. Jest autorem ponad osiemdziesięciu indywidualnych wystaw i pokazów multimedialnych w Polsce i za granicą. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki (1997) oraz Zarządu Województwa Dolnośląskiego (2008). Uczestniczył w wielu festiwalach artystycznych, m.in.: Festiwal Teatru Otwartego, Międzynarodowy Festiwal Wratislavia Cantans, Nowe Horyzonty, Dolnośląski Festiwal Sztuki.

Być wolnym to móc nie kłamać – A. Camus

oprac.©kkuzborska

Gerczuk-Moskaluk Ewa (1947-2021) nie żyje

Artystka zmarła 14 stycznia 2021.
Ukończyła studia na Wydziale Ceramiki i Szkła w Pracowni Ludwika Kiczury w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych; Akademia Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu. Dyplom 1973.
W 1981 roku zatrudniona jako projektantka w Hucie Szkła Kryształowego Sudety w Szczytnej Śląskiej, gdzie tworzyła szkła użytkowe oraz unikatowe. 

Za swoje prace otrzymywała liczne nagrody i wyróżnienia. Jej szkła znajdują się m.in. w kolekcji Muzeum Narodowego we Wrocławiu.

Prace artystki

Wazony, proj. Ewa Gerczuk-Moskaluk, Huta Szkła Kryształowego Sudety,
2 poł. lat 70. XX w.

oprac.©kkuzborska

Górka Wojciech – Jest takie miasto...

 
20 listopada 2020 – 2 lutego 2021
Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu

W czasie, gdy zabroniono nam nawet wstępu do lasu, z upodobaniem wędrowałem myślą po ulicach i placach miasta, którego urodę odkryłem zupełnie niedawno podczas kilkudniowego pleneru malarskiego zorganizowanego przez p. Jerzego Tandeckiego i miejscowy Ośrodek Kultury. Był to dłuższy i jakże ważny przystanek na trasie moich trwających od lat podróży, znaczonych malarskimi notatkami. Przekonałem się naocznie, że doznania, jakich często szukamy gdzieś w odległych zakątkach, czekają na nas wręcz za progiem. Wystarczy tylko odrobina uważności. Spoglądam na to miasto z zachwytem, któremu towarzyszy zakłopotanie, że tak późno je poznałem. Świdnico, jesteś piękna! Wojciech Górka Dolnoślązak z urodzenia i z wyboru. Artysta urodził się w Jeleniej Górze, ukończył Liceum Plastyczne i Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Mieszka i tworzy we Wrocławiu i w Limanowej, w Beskidzie Wyspowym. Pokazuje swe prace na licznych wystawach indywidualnych, uczestniczy w plenerach malarskich. Jest byłym, długoletnim członkiem ZPAP.

Rzeźba w przestrzeni publicznej – 2021

Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku pod patronatem Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu inauguruje program
Rzeźba w przestrzeni publicznej dla Niepodległej – 2021

Działania służące realizacji celów programu, możliwe do dofinansowania w 2021 roku, to zwłaszcza realizacja projektów współczesnych odpowiadających na potrzeby lokalnych społeczności, spełniających wysokie kryteria artystyczne, ogólnie dostępnych w przestrzeni publicznej. Projekty powinny na trwałe wpisywać się w kontekst formalny i kulturowy miejsc, w których będą lokowane. W ramach programu możliwy jest również wykup depozytów rzeźb gotowych, realizacja odlewów gipsów artystów polskich i zagranicznych, ewentualnie projektów rzeźb, będących w posiadaniu muzeum lub instytucji partnerskiej, które wnioskodawca zamierza pozyskać w celu umieszczenia w przestrzeni publicznej – zewnętrznej i wewnętrznej ze stałym, nieograniczonym dostępem dla publiczności, np. w parkach rzeźby, foyer, lobby, na dziedzińcach siedzib instytucji użyteczności publicznej, w tym instytucji kultury, uczelni, a następnie posadowienie/instalacja wymienionych obiektów w przytoczonych przestrzeniach. Stulecie odzyskania niepodległości stanowi tutaj symboliczną klamrę czasową dotyczącą czasu powstania dzieł przeznaczonych do ewentualnego wykupu.

Regulamin Programu

oprac.©kkuzborska