Minciel Eugeniusz – W spirali otchłani krążą

28 stycznia – 24 lutego 2022
Galeria Miejska we Wrocławiu, Kiełbaśnicza 28

Nogi, 2002, akwaforta, akwatinta, 25×20 cm

Bez tytułu, 2021, akryl na płótnie, 200×145 cm

Bez tytułu, 2021, akryl na płótnie, 200×160 cm

Bez tytułu, 2021, akryl na płótnie, 200×175 cm

Ćwiczenia z czerwonym i czarnym, 2020
akryl na płótnie, 260×260 cm

Wystawa malarstwa i grafik Eugeniusza Minciela. Obok najnowszych dzieł malarskich, artysta pokazuje serię nieprezentowanych wcześniej grafik, wykonanych w latach 80. XX w., kiedy debiutował. W kolejnych dekadach artystycznej działalności stopniowo odchodził od przedstawieniowości, rozwijając jednocześnie abstrakcyjny język malarski. Przez lata eksperymentował z kolorystyką i formą. W obszarze malarskiego gestu Minciel swobodnie lawirował pomiędzy surowością geometrycznych kształtów i harmonią płynnych linii, a dynamiką gwałtownych, niedbałych pociągnięć pędzla. W spirali otchłani krążą obrazy artysty, ukazując szeroki zakres formalnych poszukiwań artysty. W obszarze treściowym twórca skupia się na procesie wizualnego dokumentowania własnych, najmniej uchwytnych odczuć i emocjonalnych impulsów. Posługując się sztuką jako medium do odbywania głębokich, introspektywnych podróży, Minciel zwraca się ku wewnętrznej naturze rzeczy, o której w tekście O duchowości w sztuce pisał Kandinsky. W tym wymiarze twórczość artysty ma więc autoterapeutyczny charakter.

Kuratorka: Katarzyna Zahorska

Więcej: galeriamiejska

Chojnowski Rafał – Atlantyki i niebieskie nuty

1-27 lutego 2022
Wernisaż: 3 lutego 2022, godz. 18.
Galeria Sztuka na Miejscu, Wrocław, Łaciarska 4

Sax and grass and rock'n'roll

Wernisaż uświetni Michał Wilczyński impresjami gitarowymi, inspirowanymi wystawą

9 lutego 2022, godz. 17. – Spotkanie autorskie
13 lutego 2022, godz. 16. – Oprowadzanie kurator/autor
17 i 24 lutego – Spotkania na wystawie

Prezentowane najnowsze prace to rodzaj podróży
mentalnej artysty poprzez krainę sztuki i przede wszystkim
muzyki, która towarzyszy artyście zawsze podczas pracy
twórczej. Najczęściej są to utwory z pogranicza jazzu
i muzyki współczesnej, z dużą dawką improwizacji.
Rafał twierdzi, że dźwięki i zapach farb działają inspirująco.
Powstałe w 2021 kolaże stały się inspiracją
nowych obrazów. Prace te są niejako próbą przetworzenia
jednej techniki w inną. Malując, eksperymentuje i sprawdza,
na ile może wykorzystać przetworzoną kolażowo rzeczywistość
i przełożyć własne emocje na inną stylistykę, na nową
formę malarską: nawiązania do kolażu dźwiękowego.

Kuratorka wystawy: Wiesława Wilczyńska-Koper

więcej: asp.wroc

oprac.©kkuzborska

Stabryła Sylwestr – Ikonostas

21 stycznia – 13 lutego 2022
Galeria Sztuki BWA Krosno, Portiusa 4

Wystawa Ikonostas Sylwestra Stabryły stanowi
prezentację efektów rocznego projektu, w ramach którego
artysta, nawiązując do tradycyjnego malarstwa
ikonowego i sposobu prezentowania ich w ikonostasie,
stworzył ponad 20 prac malarskich.
Większość z nich to portrety, przedstawiające wizerunki
bliskich i znajomych artysty, oraz autoportrety.

Ikonostas to przegroda oddzielająca cerkiewny ołtarz
od reszty świątyni, pokryta rzędami ikon ułożonych według
określonych zasad. Ten charakterystyczny układ oraz
atrybuty świętych stały się dla artysty ramą, w którą
wpisał swój intymny świat relacji z ludźmi, oraz proste
przesłanie: prywatnymi świętymi, których należy otaczać
czcią i szacunkiem mogą stać się osoby z najbliższego
otoczenia. 

Sylwester Stabryła – absolwent Katedry Sztuki
Politechniki Radomskiej (2002). Dyplom z malarstwa
obronił u prof. Andrzeja Gieragi, a aneks z grafiki
u prof. Krzysztofa Wyznera.
Zajmuje się malarstwem, grafiką i rysunkiem.
Autor cykli malarskich takich jak: Duzi Chłopcy, Historie
Kuchenne, Stopklatki. Posługując się realistycznym
językiem wypowiedzi, tworzy malarstwo na wskroś
osobiste i intymne, korzystające z ikonografii i motywów
wykształconych we wcześniejszych okresach sztuki.
Bohaterem jego obrazów jest przede wszystkim człowiek
– jego psychologia, zachowania, trapiące emocje.
W aspekcie portretu psychologicznego w jego malarstwie
wielkie tematy kryją się w prostych motywach,
zaczerpniętych z codziennego życia.

kuratorka: Martyna Karpowicz

Źródło: bwakrosno.pl

oprac.©kkuzborska

Wantuch Wacław – Platinum

19 stycznia – 24 lutego 2022
Wałbrzyska Galeria Sztuki BWA
Wałbrzych, Słowackiego 26

W najnowszym projekcie artysta spotyka różne kobiety,
także te, które nie przystają do współczesnego popowego
kanonu z okładek magazynów dla mężczyzn.
Zaprasza do swojego studia światło słońca, akceptując
jego zmienność, grając z nim i czyniąc współautorem
swoich fotografii. Kieruje swoją uwagę ku temu,
co ukryte w cieniu, znajduje się poza smugą światła.
Nie uciekając od oczywistego kontekstu erotycznego
swoich prac, opowiada nam nie tylko o tym, jakie są
jego modelki – próbuje nam przekazać, kim one są!
Prezentowane fotografie to jednocześnie efekt kilkuletnich
eksperymentów fotografa z najszlachetniejszą techniką
wykonywania odbitek fotograficznych – platynotypią.

Espozycja, fot. Maciej Hnatiuk

Źródło: bwa.walbrzych

oprac.©kkuzborska

Leonardo da Vinci (1452-1519) – Machiny

21 stycznia – 15 maja 2022
Centrum Historii Zajezdnia
Wrocław, Grabiszyńska 184

Na wystawie prezentowane są m.in. repliki dzieł: Dama z gronostajem, Ostatnia wieczerza, Mona Lisa, Autoportret, a także wiele obiektów zrekonstruowanych na podstawie oryginalnych szkiców Mistrza. Leonardo da Vinci – włoski renesansowy artysta i uczony: malarz, rzeźbiarz, architekt, inżynier, odkrywca, matematyk, anatom, wynalazca, geolog, filozof, muzyk, pisarz. Uważa się go za jednego z największych malarzy wszech czasów i za najwszechstronniej utalentowaną osobę w historii. To właśnie talent malarski przysporzył Leonardowi największej popularności. Leonardo tworzył projekty wyprzedzające jego czas, opracowując koncepcje śmigłowca, czołgu, wykorzystania podstaw tektoniki płyt, podwójnego poszycia burt statku i wiele innych innowacji. Niestety, mała liczba jego pomysłów została wcielona w życie za jego czasów. Jego wiedza i dokonania budzą od XV wieku podziw.

Więcej: zajezdnia

oprac.©kkuzborska

Kutera Anna – Spojrzenia

15 stycznia – 26 lutego 2022

Galeria Foto-Gen, Wrocław, pl. bpa Nankiera 8

Anna Kutera jest absolwentką Państwowej Wyższej

Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu/obecna ASP,

którą ukończyła dyplomem (1977) w pracowni malarstwa

prof. Konrada Jarodzkiego (1927-2021)

Artystka obchodzi jubileusz 50-lecia pracy twórczej (1972-2022).
Od 45 lat jest członkinią Związku Polskich Artystów Plastyków.

Cykl Fryzury, 1978 i 2009

Na wystawie Spojrzenia Anna Kutera prezentuje autoportrety
oraz przedstawienia innych osób w relacjach wobec otoczenia i kamery. Proste rejestracje twarzy, sytuacji spotkań i wymiany
spojrzeń, mimo pozorów oczywistości mają potencjał wielu warstw
znaczeniowych, które zazwyczaj ignorujemy w potocznym funkcjonowaniu.

Cykl Monolog, 1976

Adam Sobota – kurator wystawy pisze m.in.: Anna Kutera dążyła do określenia własnej pozycji w sztuce od pierwszych realizacji w 1972 roku. Jej twórczość wpisywała się początkowo w nurt konceptualny, który w tym czasie osiągnął swoją szczytową fazę, a Wrocław był uważany za polskie centrum takiej tendencji. Jednak artystki nie zadowalało zbyt abstrakcyjne i spekulatywne podejście do sztuki. Dlatego zaakceptowała program sztuki kontekstualnej, jaki w 1976 roku sformułował Jan Świdziński, z którym rozpoczęła wówczas kilkuletnią współpracę, wraz z kilkoma innymi wrocławskimi artystami, prowadzącymi Międzynarodową Galerię Sztuki Najnowszej. Kontekstualizm akcentował więź artystów z ich lokalnym środowiskiem i konkretną sytuacją społeczną, a dla Anny Kutery zawsze najważniejsze były jej osobiste relacje z ludźmi, z bezpośrednim otoczeniem i codziennymi życiowymi sprawami. Wyrażają to jej autoportrety oraz portrety innych osób, podobnie jak dzieła odnoszące się do takich kategorii jak: dom, środowisko naturalne, świat zwierząt czy przejawy emocjonalnych związków z przedmiotami. Dostrzegała wielki potencjał znaczeń zarówno w faktach życia prywatnego (sposoby uczesania, treści zwykłych rozmów czy dziecięcych zabaw), jak i w sprawach publicznych, które komentowała poprzez takie prace jak: „Psia afera” czy „Na przejeździe kolejowym”.

W 1973 roku Anna poślubiła Romualda Kuterę (1949-2020),
z którym współorganizowała działalność Międzynarodowej
Galerii Sztuki Najnowszej (MGSN) we Wrocławiu
(1973-1978). W latach 1978-1983 była kierownikiem
artystycznym Galerii Sztuki Najnowszej przy Państwowej
Pracowni Sztuk Plastycznych we Wrocławiu.

Wystawie towarzyszy katalog z tekstami
Adama Soboty i Karoliny Jabłońskiej.

Źródło: fotogen.okis

Zdjęcia powierzone: Anna Kutera

oprac.©kkuzborska

Jędrzejewski Kosma Michał – Rysunki

12-15 stycznia 2022 w godz. 14-16.
Refektarz – Ossolineum, Wrocław, Szewska 37

16 stycznia 2022, godz. 17. finisaż cyklu wystaw Profesora,
prezentowanych 26 czerwca – 31 grudnia 2021
w Galerii Domus na Jatkach

Okręg Wrocławski Związku Polskich Artystów Plastyków
i Galeria Domus zapraszają na spotkania z Artystą
prof. Michałem Kosmą Jędrzejewskim oraz pokazy rysunków.

Profesor Jędrzejewski opowiada o rysunkach i wystawie

Więcej: Rysunki

oprac.©kkuzborska

Zyśko Marcin – Cyfrowe obrazy

Wernisaż: 10 stycznia 2022, godz. 18.
Galeria Kuźnicza, Civitas Christiana
Wrocław, Kuźnicza 11

 Marcin Zyśko jest członkiem Związku Polskich

Artystów Plastyków.

kurator: prof Aleksander Marek Zyśko

źródło: civitas.org.pl

Rosano Ewa – Opowieści

7 stycznia – 22 kwietnia 2022
Muzeum Teatru im. Henryka Tomaszewskiego
Wrocław, pl. Wolności 7a

Artystka podejmuje temat ludzkiego ciała, sięgając do tradycji dziejów sztuki i interpretuje ją po swojemu. W jej twórczości dominują emocje i intuicja – to przez ciało człowiek doświadcza życia, cierpienia, ograniczeń, przyjemności i śmierci. W kompozycjach łączy brąz i szkło. Te materiały o krańcowo odmiennych właściwościach tworzą w pracach Ewy Rossano harmonijną całość, przezwyciężają sprzeczności i dwoistość egzystencji – życia i śmierci, ciała i ducha, siły i kruchości, radości i cierpienia. Artystka jest członkinią ZPAP.

Ewa Rossano – polska rzeźbiarka, malarka. Dyplom z malarstwa uzyskała we wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych, w pracowni prof. Andrzeja Klimczaka-Dobrzanieckiego. W École Supérieure des Art Décoratifs w Strasburgu otrzymała dyplom z rzeźby. Studiowała również w Akademii Besaleela w Jerozolimie. Rzeźby artystki to najczęściej kompozycje łączące brąz ze szkłem.  Wystawiała prace poza Polską w takich krajach jak: Francja, Czechy Wielka Brytania Izrael. Jest autorką statuetki Nagrody Literackiej Angelus, pomnika Anioła Ślązaka i rzeźby plenerowej Kryształowa Planeta we Wrocławiu. Źródło: Wikipedia
Zdjęcia: Tomasz Gąsior MMW

Caravaggio i inni mistrzowie

10 listopada 2021 – 10 lutego 2022
Zamek Królewski w Warszawie
Arcydzieła z kolekcji Roberta Longhiego

Informator 2021 nr 51

Pismo ZPAP Okręg Wrocławski

Bartnik Krzysztof – krajOBRAZY

4-16 stycznia 2022
Wernisaż: 4 stycznia 2022, godz. 14.
Galeria za Szkłem
Akademia Sztuk Pięknych
im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
pl. Polski 3/4

Wystawa malarstwa dra hab. Krzysztofa Bartnika
jest efektem poszukiwań twórczych artysty
w ostatnich latach.

Krzysztof Bartnik – malarz i pedagog. Absolwent Wydziału
Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika
w Toruniu. Dyplom z malarstwa pod kierunkiem
prof. Stanisława Borysowskiego (1988). Przewód
kwalifikacyjny I i II stopnia w dziedzinie sztuk
plastycznych, malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych
im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi.
Od 1989 roku pracuje na Uniwersytecie Marii
Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Obecnie na stanowisku
profesora nadzwyczajnego w Katedrze Rysunku
i Malarstwa Wydziału Artystycznego.

Swoją twórczość prezentował na 36 wystawach
indywidualnych (Polska, Czechy, Francja, Chorwacja)
oraz ponad 100 prezentacjach zbiorowych (Polska, Czechy,
Francja, Macedonia, Austria, Bośnia i Hercegowina, Australia,
Belgia, Ukraina, Węgry, Niemcy, Litwa). 

Uczestniczył w wielu plenerach i sympozjach
artystycznych w kraju i za granicą. Jego obrazy znajdują
się w kolekcjach prywatnych i instytucjonalnych w Polsce
 i poza granicami. Był kuratorem szeregu wystaw
w lubelskim środowisku artystycznym.

Wystawa krajOBRAZY składa się z obrazów
reprezentujących cykle tematyczne prac, które realizuję
ostatnimi laty. Niezgodnym z ortografią ujęciem tytułu
chciałbym zwrócić uwagę widza zarówno na inspirację,
jak i główny cel moich poszukiwań – znalezienie formuły
obrazu będącej niedosłowną, ale dosadną odpowiedzią
wobec konkretnego miejsca, konkretnej sytuacji, przeżyć
nimi wywołanych, przy czym kształt obrazu byłby
uwarunkowany własną wrażliwością estetyczną, wiedzą
i predyspozycjami psychofizycznymi. Nie jest to program,
a raczej poddanie się procesowi, któremu nieobcy
jest eksperyment, przypadek, odkrycie.
Znalezieniu przeze mnie odpowiedniego motywu i dobrego
klimatu do pracy sprzyjają liczne, często dalekie,
peregrynacje. Bywało, że z udziałem również
wrocławskich artystów. Chciałbym tutaj, we Wrocławiu,
przy okazji wystawy, wyrazić im wdzięczność, że
w klimacie przyjaźni, w twórczej atmosferze przez nich
kształtowanej, dojrzewały moje pomysły,
ewoluowała forma obrazu – dr hab Krzysztof Bartnik.

kurator: prof. Aleksander Marek Zyśko
więcej prac artysty: umcs.pl

oprac.©kkuzborska