2 kwietnia – 28 maja 2023
Wernisaż: 2 kwietnia 2023, godz. 17.
Galeria Tkacka we Wrocławiu, Jatki 19
Papież Jan Paweł II odprawiający Mszę Świętą przed ołtarzem
zbudowanym na szczytach Adamello, 16 lipca 1988
fot. Gregorini Demetrio
Jakże przedziwne jest Twoje milczenie we wszystkim,
czym zewsząd przemawia stworzony świat – wystawa poświęcona pamięci Papieża Świętego Jana Pawła II
w 18. rocznicę Odejścia do Domu Ojca.
Artyści:
Bibrowicz Małgorzata, Bielecka-Woźniczko Barbara, Boduszek Urszula, Borek Dominika, Buczek-Śledzińska
Małgorzata, Burgielski Bartosz, Burnat Kazimierz, Chojnacka Maria Teresa, Chotnicka-Świat Dagmara, Drzewiecki
Mirosław ks., Dyrda-Kortyka Krystyna, Forycka-Putiatycka Anna, Godszling
Agnieszka, Górniak Barbara, Hendrychowska Krystyna, Jakubów Jerzy, Jesinowicz-Nguyen
Anna, Kazała Agnieszka Cecylia, Golec-Kociołek Zuzanna, Kułacz-Karpiński Krzysztof, Kuzio-Bilska Bożena, Lis-Lachowicz
Katarzyna, Mossakowska Joanna, Owidzka Joanna, Poradowska-Werszler Ewa Maria, Rębisz-Werszler
Honorata, Szuszkiewicz-Spryszak Teresa, Ugrewicz Alicja, Walczak-Jackiewicz
Ewa, Wdowczyk Jolanta, Werszler Jerzy, Werszler Rafał, Wieczorek Robert
Juliusz Słowacki – Słowiański Papież
Pośród niesnasków Pan Bóg uderza
W ogromny dzwon:
Dla Słowiańskiego oto Papieża
Otworzył tron.
Ten przed mieczami tak nie uciecze,
Jako ten Włoch;
On śmiało, jak Bóg, pójdzie na miecze;
Świat mu to proch!
Twarz jego, słowem rozpromieniona,
Lampa dla sług
Za nim rosnące pójdą plemiona
W światło, gdzie Bóg.
Na jego pacierz i rozkazanie
Nie tylko lud
Jeśli rozkaże, to słońce stanie,
Bo moc to cud!
On się już zbliża rozdawca nowy
Globowych sił!
Cofnie się w żyłach pod jego słowy
Krew naszych żył;
W sercach się zacznie światłości Bożej
Strumienny ruch
Co myśl pomyśli przezeń, to stworzy,
Bo moc to duch.
A trzeba mocy, byśmy ten Pański
Dźwignęli świat
Więc oto idzie Papież Słowiański,
Ludowy brat
Oto już leje balsamy świata
Do naszych łon,
A chór aniołów kwiatem umiata
Dla niego tron.
On rozda miłość, jak dziś mocarze
Rozdają broń
Sakramentalną moc on pokaże,
Świat wziąwszy w dłoń,
Gołąb mu słowa w hymnie wyleci,
Poniesie wieść,
Nowinę słodką, że duch już świeci
I ma swą cześć;
Niebo się nad nim piękne otworzy
Z obojga stron,
Bo on na świecie stanął i tworzy
I świat, i tron.
On przez narody uczyni bratnie,
Wydawszy głos,
Że duchy pójdą w cele ostatnie
Przez ofiar stos;
Moc mu pomoże sakramentalna
Narodów stu,
Moc ta przez duchy będzie widzialna
Przed trumną, tu.
Takiego ducha wkrótce ujrzycie,
Cień, potem twarz
Wszelką z ran świata wyrzuci zgniłość,
Robactwo, gad,
Zdrowie przyniesie, rozpali miłość
I zbawi świat,
Wnętrze kościołów on powymiata,
Oczyści sień,
Boga pokaże w twórczości świata
Jasno, jak w dzień.
1848
