2022-05-28

Przesilenie. Malarstwo Północy 1880-1910


18 listopada 2022 – 5 marca 2023
Muzeum Narodowe w Warszawie
Warszawa, al. Jerozolimskie 3

Fascynująca sztuka krajów północy przełomu XIX i XX wieku zyskała międzynarodowe uznanie publiczności i specjalistów dzięki świetnym wystawom zorganizowanym w ostatnich dekadach zarówno w krajach skandynawskich, Europie zachodniej i w USA.


Albert Edelfelt (1854-1905), Pod brzozami
Muzeum Narodowe w Warszawie

Ekspozycje ukazały najwyższą jakość artystyczną malarstwa nordyckiego i jego wyjątkowość na tle europejskim. Od tego czasu dzieła malarzy skandynawskich eksponowane są w stałych galeriach najważniejszych muzeów na świecie. Sztuka Północy jest jednak wciąż nieznana w Polsce. Muzeum Narodowe w Warszawie we współpracy z Göteborgs konstmuseum przygotowuje ambitny projekt Przesilenie. Jego efektem będzie pierwsza w tej części Europy przekrojowa wystawa sztuki nordyckiej przełomu XIX i XX wieku. Narracja wystawy będzie skoncentrowana wokół kilku zagadnień charakterystycznych dla sztuki północy, takich jak: natura i związane z nią ludzkie życie i praca, dom i rodzina, mity i legendy narodowe, pejzaż symboliczny oraz „wnętrze” człowieka. Przedstawione zostaną również dwa zjawiska z pogranicza kultury artystycznej i życia społecznego: działalność kobiet malarek i kolonii artystów w Skagen. 
Na wystawie obejrzymy dzieła najistotniejszych twórców ze Szwecji, Danii, Norwegii, Finlandii i Islandii, które przybliżą polskiej publiczności historię i kulturę tych krajów. Pokaz zostanie wzbogacony o wybrane obrazy polskich artystów tego czasu, by zwrócić uwagę na zaskakujące podobieństwa między malarstwem polskim i nordyckim w zakresie tematyki, konwencji przedstawiania i źródeł inspiracji.

Kuratorzy: Agnieszka Bagińska, Wojciech Głowacki

Źródło: mnw.art.pl

2022-05-27

Marek Michał – Siewca


27 maja – 27 czerwca 2022
Wernisaż: 27 maja 2022, godz. 19.
Galeria Centrum Kultury Zamek
Wrocław, Leśnica, pl. Świętojański 1


Vincent van Gogh: Chciałbym, żeby wymyślono coś, co by nas uspokoiło i co by nas pocieszyło, tak byśmy przestali się czuć winni i nieszczęśliwi, i mogli iść, nie błąkając się w samotności czy w nicości; i nie obawiając się każdego kroku, i nie drżąc z lęku przed złem, jakie moglibyśmy bez naszej woli wyrządzić innym.

Arles, 28 września 1888, z listu do brata Theo



To niezwykła podróż. Gdzieś od 2019 roku staram się zrozumieć intensywniej niezwykłe dzieło, ale przede wszystkim staram się zrozumieć człowieka, który za nim stoi – Vincenta van Gogha. Na dłużej zatrzymał mnie motyw siewcy. Nie potrafię do końca wyjaśnić, dlaczego ten motyw, tylko fragment postaci, stał się tak intensywny w moich malarskich i rysunkowych poszukiwaniach. Obrazy van Gogha z 1888 roku: Siewca I, Siewca z obrzeżami Arles w tle, Siewca II, Siewca III, to skupienie nad relacją człowieka i wielkiej przestrzeni, relacją wydawałoby się nierówną, ale przecież nie bez wpływu na nią. A gdyby ją zmienić? Przybliżyć. Oddać całą uwagę dłoni z ukrytą zawartością. Może podświadomie chciałem, żeby znalazło się w niej to jedyne, najważniejsze ziarno. Chyba – zwłaszcza dziś – tak bardzo każdemu z nas potrzebne. Można je nazwać: nadzieja.

Michał Marek (ur. 1980, Krosno). Absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Tadeusza Brzozowskiego w Krośnie. Od 2000 roku studia na Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Dyplom z malarstwa w pracowni prof. Aleksandra Dymitrowicza (2005). Od 2006 asystent prof. Janusza Jaroszewskiego w Katedrze Malarstwa na ASP we Wrocławiu. Doktorat w 2013. Od 2014 zatrudniony na stanowisku adiunkta. Malarz i rysownik. Twórca obrazów, rysunków i obiektów malarskich, odwołujących się do szeroko rozumianej pamięci. Trzykrotnie nominowany do Nagrody Roku ZPAP za najlepszą wystawę.

Źródło:asp.wroc.pl


2022-05-25

Szpakowska-Kujawska Anna – Rozbijając mrok


Oprowadzanie kuratorskie
Wrocław, Księcia Witolda 66, Piekarnia
26 maja 2022, godz. 18.

Anna Szpakowska-Kujawska, nestorka wrocławskiej sceny artystycznej – dyplom na Wydziale Malarstwa Architektonicznego Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w 1956 roku – jest przede wszystkim malarką. Na wystawie w 66P zdecydowała się jednak pokazać kilkadziesiąt obiektów przestrzennych. Większość z nich stworzyła ostatnio.
Część z nich nazwała skrzydlakami.



Artystka z Renatą Jarodzką

Anna Markowska, Artystka, Karolina Kolenda

Jeden ze skrzydlaków, powiększony kilkanaście razy przez Jerzego Kosałkę i Tomasza Opanię, został postawiony tuż przed wernisażem na zewnątrz 66P, od strony ulicy Księcia Witolda.

Kolorowe obiekty przestrzenne nie są prostą kontynuacją malarstwa, bo ich dosadna trójwymiarowość czyni z nich niemal żywe istoty. To niezwykli przybysze – goście w potocznej codzienności, intrygujący swoją materialną obecnością. Każdy z nich ma w sobie coś w rodzaju patrzącego na widza oka, domagającego się od obserwatora działania. Oko to jest w ścisłym związku z czymś, co artystka określa jako wewnętrzne czerwone światełko Zapalając się w głowie twórczyni domaga się natychmiastowej reakcji – tak jej samej w procesie twórczym, jak widza w procesie recepcji. Dlatego wydaje się, że tajemnicze obiekty artystki czegoś intensywnie pragną. Zachęcają przede wszystkim do zmiany języka opisującego świat, by na nowo móc się mu dziwić, dostrzegać w nim to, co zbyt pospiesznie uznaliśmy za zwykłe i oczywiste. O tym, jak faktycznie obiekty przestrzenne działają na uważnych widzów przekonać się można oglądając film towarzyszący wystawie, którego premiera zbiega się z jej otwarciem.
Anna Szpakowska-Kujawska – laureatka Nagrody Roku 2019. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Dyplom na Wydziale Malarstwa Architektonicznego (1956). Członkini Związku Polskich Artystów Plastyków.

Wystawa uczestniczyła w Nocy Muzeów 2022

oprac.©kkuzborska

2022-05-22

7. nabór na rezydencję w Dreźnie


6 maja   3 czerwca 2022
Wyniki: 30 czerwca 2022


Selekcję zgłoszeń przeprowadzi jury składające się z artystów i pedagogów Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, przedstawicielki Wrocławskiego Instytutu Kultury, przedstawiciela Galerii Miejskiej we Wrocławiu oraz reprezentantów Wydziału Kultury Urzędu Miejskiego Wrocławia. 

Szczegóły: instytutkultury.pl
 

2022-05-21

Ilinskiy Andriy – Wiosna 2022


8 kwietnia – 29 maja 2022
Dom rzeźbiarza
Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Topolowa 1


fot. J. Gaworski, CRP

Andriy Ilinskiy: Projekt poświęcam pamięci mojego kolegi z klasy i przyjaciela Saszy Głuszczenko. W 2014 Sasza wyjechał z okupowanego Krymu i znalazł swój dom na cichym przedmieściu Kijowa. W tym roku wojna go dogoniła. Rosjanie zrzucili bomby na kijowski dom i zabili mojego Saszę. Poprzez projekt chcę utrwalić i przekazać część uczuć, które towarzyszą mi tej wiosny. Część, bo wszystkich nie można wyrazić językiem sztuki. Nie można wyrazić okropności wiosny 2022 roku. 
Ukraiński artysta Andriy Ilinskiy przyjechał do Centrum Rzeźby Polskiej w połowie marca 2022 roku z atakowanego przez Rosjan Kijowa. Przebywa w Orońsku wraz z grupą innych artystów-uchodźców w ramach programu rezydencji kryzysowych organizowanych przez Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Zachętę Narodową Galerie Sztuki i Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku przy wsparciu Instytutu Adama Mickiewicza. Andriy ukończył w 1977 roku Moskiewski Instytut Poligraficzny. Od 1987 roku jest członkiem Narodowego Związku Artystów Ukrainy. Zajmuje się twórczością w dziedzinie grafiki i ceramiki. Jego rzeźby ceramiczne i grafiki brały udział w wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych.

O wystawie: rzezba-oronsko.pl

Kurator: Bogusław Dobrowolski

oprac.©kkuzborska

2022-05-20

Plakaty z lat 60. i 70. XX wieku


29 kwietnia – 15 czerwca 2022
Biuro Wystaw Artystycznych
Łódź, Galeria Willa, Wólczańska 31
Wystawa prezentuje wybór ponad stu plakatów 41 polskich projektantów, które towarzyszyły wystawom organizowanym
przez łódzkie BWA w latach 1964-1979.

Artyści: Jan Jaromir Aleksiun, Bogusław Balicki, Piotr Bojanowski, Marek Czajkowski, Wiesław Czapski, Wojciech Dąbrowski, Wiktor Górka, Andrzej Grun, Jan Gruszczyński, Ryszard Kuba Grzybowski, Zofia Jeżowska, Jerzy Jędrzejczak, Wiesław Karolak, Benon Liberski, Stanisław Łabęcki, Adam Łowczycki, Mariusz Łukawski, Antoni Mikołajczyk, Włodzimierz Morawski, Marian Nowiński, Ireneusz Pierzgalski, Romuald Płonka, Henryk Płóciennik, Andrzej Pukaczewski, Andrzej Rajch, Leszek Rózga, Zygmunt Seroka, Jacek Sierociński, Andrzej Smoczyński, Ewa Stanisławska-Balicka, Andrzej Szonert, Waldemar Świerzy, Jerzy Treliński, Jerzy Treutler, Paweł Udorowiecki, Marek Wagner, Jerzy Wajdowicz, Zdzisław Walter, Janusz Wiktorowski, Janusz Wysocki, Jan Zieliński

Źródło: mgslodz.pl

oprac.©kkuzborska

2022-05-19

Kułacz-Karpiński Krzysztof – Rzeźba, rysunek


Urodzony w Jaworze. Ukończył historię sztuki na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego; dyplom z rzeźby barokowej uzyskał u prof. Mieczysława Zlata. Ukończył również studia podyplomowe we wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta na Wydziale Architektury Wnętrz i Wzornictwa; dyplom zrealizował w Pracowni Rzeźby pod kierunkiem prof. Janusza Kucharskiego. Zajmuje się rzeźbą, rysunkiem, malarstwem i fotografią. Stworzył własny styl pod nazwą Karpigrafia


Swoją twórczość prezentował indywidualnie i zbiorowo na kilkudziesięciu wystawach w Polsce, Niemczech i Francji. Od wielu lat związany z regionem Zagłębia Miedziowego, co nie pozostaje bez wpływu na jego twórczość. Mieszka i tworzy w Legnicy. Członek i współpracownik Fondation Taylor w Paryżu. Członek ZPAP.


W mojej twórczości rysunkowej i malarskiej powstało kilkanaście cykli podporządkowanych idei "Karpigrafii", począwszy od tematów pejzażowych, inspirowanych Sudetami czy Górami Kaczawskimi, poprzez wymyślone nowe przestrzenie geometryczne czy industrialne, do prostego a nawet takiego pierwotnego zachwytu nad budową drzew, szachulcowymi konstrukcjami architektonicznymi z użyciem drewna, tak zresztą bardzo charakterystycznymi dla naszego śląskiego krajobrazu. Podświadomie geometryzuję przestrzeń, zbliżam się poprzez takie działanie do abstrakcji, chociaż całkowicie jej nie ulegam. Nie jestem wyznawcą czystej abstrakcji rysunkowej, malarskiej czy rzeźbiarskiej, bowiem jakaś wewnętrzna siła sprawia, że w tej swojej twórczości pragnę zachować pierwiastek życia, taki humanistyczny czy też ziemski wymiar.


oprac.©kkuzborska

2022-05-18

Wołczuk Marian – Malarstwo


2-27 marca 2022
Pałac Królewski – Muzeum Miejskie Wrocławia
Wrocław, Kazimierza Wielkiego 35


Profesor Marian Wołczuk (ur. 1942) – studiował na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, pod kierunkiem prof. Zbigniewa Karpińskiego (1920-1996). Dyplom uzyskał w 1970 roku. Pracuje jako nauczyciel akademicki (1973). W latach 1986-1987 pełnił funkcje prodziekana, 1987-1990 dziekana, 1991-2005 kierownika Katedry Kształcenia Ogólnoplastycznego na Wydziale Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego ASP. W 1990 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1991 profesora zwyczajnego. Artysta miał ponad 40 wystaw indywidualnych z malarstwa i rysunku, a także prezentował swoje prace na wystawach międzynarodowych, m.in.: w Portugalii, Kanadzie, Hiszpanii, Japonii, Jugosławii, Niemczech, Austrii, Szwecji, Francji, Holandii, USA i Australii. Ponadto, od roku 1970 uczestniczył w ponad 80 wystawach ogólnopolskich, na których otrzymał liczne nagrody i wyróżnienia.