Od Kalavryty do Navarino

Εκδήλωση στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 

Από τα Καλάβρυτα στο Ναυαρίνο
Η στρατιωτική αφήγηση της Επανάστασης

Εκδήλωση Tιμής στο Στράτευμα σε συνεργασία του ΑΠΘ με την ΑΔΙΣΠΟ

Η ΑΔΙΣΠΟ (Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου), ως Σχολή επιμόρφωσης στελεχών ανώτερου βαθμού των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και ως στρατιωτικός φορέας μελέτης θεμάτων γεωπολιτικού και στρατηγικού ενδιαφέροντος, καλείται να προσεγγίσει το θέμα από την γεωπολιτική και στρατιωτική οπτική, στρατηγικά, επιχειρησιακά και τακτικά, με μεθόδους και εργαλεία που χρησιμοποιούνται και σήμερα, για τον σχεδιασμό και ανάλυση στρατιωτικών δράσεων και επιχειρήσεων, σε όλο το εύρος που προαναφέρθηκε.

Τέτοιες μέθοδοι και εργαλεία είναι η γεωπολιτική ανάλυση, ο επιχειρησιακός σχεδιασμός, η επιχειρησιακή έρευνα, η ιστορική έρευνα και η στρατιωτική τέχνη, μέσω των οποίων οι ομιλητές θα προσεγγίσουν συνολικά το θέμα, μέσα από την οπτική του σύγχρονου στρατιωτικού.

Παράλληλα, μέσα από το χρονικό των δράσεων της επανάστασης του 1821:

• Αναζητούνται και αναλύονται, με βάση την ερευνητική και εκπαιδευτική εμπειρία των στελεχών της ΑΔΙΣΠΟ οι παράγοντες, οι εξελίξεις και τα αποφασιστικά σημεία καμπής του αγώνα, τα οποία οδήγησαν στο τελικό αποτέλεσμα.
• Αναλύονται τα ισχυρά και τα αδύναμα σημεία του αγώνα, σε συνδυασμό με τις απειλές και τις ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν.
• Περιγράφονται και αναλύονται γεγονότα και δεδομένα, που άπτονται της ψυχολογίας, της ηγεσίας, των στρατιωτικών τακτικών και των συγκρούσεων αποφασιστικής σημασίας, με κριτικό και ταυτόχρονα αναλυτικό τρόπο σκέψης.

Τα συμπεράσματα και τα διαχρονικά διδάγματα της εποχής που προκύπτουν από την παραπάνω προσέγγιση συνδέονται με το σήμερα, λαμβάνοντας υπόψη τις αναλογίες της εποχής και τις ομοιότητες του γεωστρατηγικού περιβάλλοντος της εποχής του 1821 και της σύγχρονης Ελλάδας.

Κωνσταντίνου Βολανάκη (1894) “Η Έξοδος του Άρεως”. Απεικονίζει την ηρωική έξοδο του ελληνικού πολεμικού πλοίου “Άρης”, με καπετάνιο τον Τσαμαδό από την Ύδρα. Το πλοίο στις 26 Απριλίου 1825 εξήλθε μαχόμενο από το λιμένα του Ναβαρίνου, που είχε αποκλειστεί από τον Αιγυπτιακό στόλο, λόγω της πολιορκίας της Σφακτηρίας και του Νεοκάστρου. Κατά την έξοδο το πλήρωμά του προκάλεσε σοβαρές ζημιές σε αρκετά εχθρικά πλοία, παρά την αριθμητική υπεροχή των Αιγυπτίων, και παρά το γεγονός ότι ο Τσαμαδός είχε ήδη σκοτωθεί κατά τις χερσαίες επιχειρήσεις στη Σφακτηρία.
Το συγκεκριμένο περιστατικό είναι ένα από τα πολλά της περιόδου της επανάστασης του 1821, τα οποία καταδεικνύουν την αποφασιστικότητα και την ικανότητα των Ελλήνων έναντι πολλαπλάσιων και καλύτερα εξοπλισμένων αντιπάλων, αλλά και τις ναυτικές αρετές του έθνους μας. 

Πρόγραμμα Εκδήλωσης
Υπογραφή Μνημονίου Συνεργασίας μεταξύ ΑΠΘ και ΑΔΙΣΠΟ
Χαιρετισμός Πρύτανη ΑΠΘ, Καθηγητή Νικόλαου Παπαϊωάννου
Χαιρετισμοί Στρατιωτικής Ηγεσίας
Διαδραστική παρουσίαση του θέματος «Από τα Καλάβρυτα στο Ναβαρίνο: Η στρατιωτική αφήγηση της Επανάστασης»

Ομιλητές:

• Υποναύαρχος Δημήτριος Καβουλάκος ΠΝ, Διοικητής ΑΔΙΣΠΟ
• Σμήναρχος (Ι) Χαρίτων Χαρούσης, Εκπαιδευτής
• Πλοίαρχος Ιωάννης Σαμοθράκης ΠΝ, Εκπαιδευτής
• Συνταγματάρχης (ΠΒ) Αναστάσιος Μπλέτσας, Εκπαιδευτής
• Δρ. Αικατερίνη Μπάλλα, Μόνιμη Υπάλληλος

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την εκδήλωση στο σύνδεσμο: https://www.auth.gr/video/28821
Μπορείτε να  δείτε το κείμενο και την παρουσίαση της εκδήλωσης στην ελληνική και την αγγλική γλώσσα

Kasperski Maciej (1969-2020) – Warstwy

4 września – 2 października 2022

Muzeum Narodowe we Wrocławiu

Pawilon Czterech Kopuł, Wystawowa 1

Projekt artystyczny wybitnego wrocławskiego ceramika – artysty, projektanta, profesora w Katedrze Ceramiki i Szkła Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu. Artysta wykorzystał w nim wywodzącą się z prehistorii technikę ceramiczną formowania „z wałka”, czyli budowania formy z drobnych nitek rozwałkowanej dłońmi gliny. W tej technice Kasperski realizował wiele swoich prac. W Warstwach chciał to niezwykłe działanie przenieść na nowoczesne metody mechanicznego kształtowania form przestrzennych w procesie druku 3D. W efekcie zaprogramowana maszyna wykonuje obiekt pod dyktando projektu artysty, czyniąc to poprzez wielogodzinne „wypluwanie” materiału, który układa się warstwa po warstwie, pnąc się ku górze. 

Jak notował artysta: Glina to niezwykły materiał wykorzystywany przez ludzi od tysiącleci, związana jest z rozmaitością i zmiennością kształtów. Plastik jest tworzywem naszych czasów, w równym stopniu uwielbiany, jak i znienawidzony. I właśnie te skrajne emocje tym bardziej przyciągają moją uwagę. Połączenie tych dwóch materiałów daje mi szansę na zrealizowanie interesujących rzeźb związanych z Zeitgeistem, duchem naszej epoki.

Źródło: mnwr.pl/kasperski

Opalska-Brzecka Joanna – U/Arcy/Prze/Twory

5-26 września 2022
Miejska Galeria Sztuki MM
Chorzów, Sienkiewicza 3

Joanna Opalska-Brzecka, artystka wizualna, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu na kierunku Sztuka i Wzornictwo Ceramiki. Pracuje na macierzystej uczelni w Pracowni Ceramiki Kameralnej. W 2021 roku uzyskała stopień doktora sztuki. 

W twórczości artystka podejmuje nurtujące ją problemy,
komentuje rzeczywistość, opowiada osobiste historie.
Traktuje ceramikę jako wyjątkową technikę umożliwiającą łączenie tradycji ze współczesnymi formami wyrazu i narracji. Jej prace prezentowane były na wielu wystawach m.in. w Muzeum Porcelany w Rydze, Superstudio PIU PIU w Mediolanie, a także w Muzeum Narodowym we Wrocławiu.

Źródło: galeriamm.eu/brzecka

Informator 2022 nr 52

Pismo ZPAP Okręg Wrocławski 

Pukocz Wojciech – Czternaście razy osiem

9 września – 24 października 2022

Narodowe Forum Muzyki, foyer

Wrocław, Plac Wolności 1

Artysta jest członkiem ZPAP.

Wojciech Pukocz, artysta od ponad dwóch dekad w swojej twórczości poddający w wątpliwość zastane kody kulturowe i powszechne przekonania, czerpie ze źródeł najbliższego mu medium. W ostatnim czasie stworzył serię obrazów o tematyce górskiego pejzażu, której trzon stanowi cykl poświęcony czternastu ośmiotysięcznikom. Są to majestatyczne przedstawienia gór wysokich, odwołujące się do klasycznych wzorców. To rasowe malarstwo, sięgające do korzeni – tematyka wynika z potrzeb zarówno estetycznych, jak i intelektualnych. A także z oczywistego wymogu chwili, obrazy zaczęły bowiem powstawać w trakcie pandemii.

Nie chodzi jednak tylko o sam obraz. Sięgając do tradycyjnych wątków i odgrzebując być może nieco już zapomniane sentymenty, artysta stawia problem dotyczący sposobu widzenia oraz sensu rozumienia i uznawania czegoś, co widzimy, za prawdę. Kiedy zawodzą współczesne metody przekazywania i konsumowania informacji, być może należy sięgnąć do tych zapomnianych. Nasze rozumienie gór przesłonięte jest rozmaitymi filtrami, głównie medialnymi. Wiemy, ile osób rocznie je zadeptuje, kto w nich ginie, jakie popełniane są błędy, wreszcie – jak himalaiści mają się wspinać. Na ten temat na forum publicznym wypowiedział się już chyba każdy. Nie zrobił tego jeszcze tylko malarz. Może zrewidujemy nasze, tak mocno zainfekowane, rozumienie i widzenie gór, a w szerszym kontekście – rzeczywistości?

Współczesność nieustannie bombarduje nas obrazami realności za pomocą wszelkich dostępnych i na pozór demokratycznych mediów. Każdy przyzwyczaił się do faktu, że sam może kreować prawdę i ją rozpowszechniać, a przede wszystkim komentować. Podstawowym narzędziem do jej emitowania są fotografia oraz film (nieustannie od ponad stu lat), które pod względem walorów dokumentacyjnych detronizują pozostałe narzędzia wypowiedzi. W efekcie punktów widzenia (prawd) jest tyle, że ciężko uznać jeden za właściwy. Zastanówmy się zatem, co by się stało, gdyby to malarstwo na powrót stało się jedynym przekaźnikiem rzeczywistości, a malarz dysponentem prawdy.

Wystawa przypomina nam także, na czym polega fenomen pejzażu. Motyw przez kilka dziesiątków lat nieco zapomniany w kontekście malarstwa, a jednocześnie eksploatowany bez przerwy w nowych mediach. Zbanalizowany do szczętu przez możliwość szybkiego dzielenia się obrazami i zdewaluowany od czasów, gdy podróż stała się dobrem dostępnym niemal dla każdego. W takim momencie warto wrócić sytuacji, gdy doświadczanie gatunku samo w sobie było przeżyciem, wyjątkowym momentem, a nie daną każdemu oczywistością.

Tekst: Alicja Klimczak-Dobrzaniecka

Kurator wystawy: prof. Piotr Kielan

Źródło: nfm.wroclaw

Tajemniczy ciąg Fibonacciego

Złota liczba. Boska proporcja

Zagadka Einsteina, czyli: Kto hoduje rybki?

Matoshniuk Olena – niePokój

26 sierpnia – 9 września 2022, Galeria Arttrakt
Ofiar Oświęcimskich 1/1, Wrocław

Olena Matoshniuk, Niepokój, 2022, olej na płótnie
dyptyk, 120×80, 120×120 cm

Olena Matoshniuk, Prysznic performance dokamerowy, 2022

Wystawa Oleny Matoshniuk jest kolejną odsłoną jej twórczości. Pierwotny projekt artystyczny, który miał być realizowany w ramach programu stypendialnego MKiDN Gaude Polonia i pomysł prezentacji prac był inny i dotyczył kwestii relacji polsko-ukraińskich. Odnosił się też do analizy pojęcia sacrum i profanum w obu naszych kulturach. Życie jednak zweryfikowało te idee. Aktualna prezentacja niePokój, [...] stanowi swoisty dokument dotyczący tragedii, która dzieje się na naszych oczach. Olena protestuje i z całą mocą sprzeciwia się złu.

Olena protestuje i z całą mocą sprzeciwia się złu. To moment, w którym przerażenie przeobraża się w jej systematyczną, totalną walkę. Jak sama mówi jest to jej front – front sztuki.

Wykorzystując różnorodne media, w tym działania performatywne, symbolicznie wyraża to, co powinno nami wstrząsnąć, sprowokować do refleksji dotyczącej ogólnej kondycji naszego świata. Do zadania nam trudnego pytania, dlaczego homo homini lupus est…

W ekspresyjny sposób wyraża swój sprzeciw, starając się jednocześnie do minimum zredukować użyte środki wyrazu. Dominującym kolorem w tym przypadku staje się czerwień. Specyficzny jej rodzaj. Kolor życia i śmierci.

Kurator: prof. Marian W. Kuczma

OLENA MATOSHNIUK, urodzona w Łucku, gdzie się kształciła i rozwijała się twórczo. W 2007 ukończyła tam Szkołę Plastyczną, a w 2016 uzyskała dyplom Łuckiego Narodowego Uniwersytetu Technicznego na kierunku Design. W latach 2014-2019 realizowała indywidualny program nauczania w pracowni malarskiej Wiery Końskiej. Studentka Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu na kierunku malarstwo w pracowni prof. Mariana Waldemara Kuczmy. Autorka wystaw indywidualnych i zbiorowych w kraju oraz za granicą. Uczestniczka licznych plenerów artystycznych, warsztatów oraz animatorka szeroko rozumianej kultury i sztuki. Zajmuje się malarstwem, performance i sztuką wideo. Stypendystka programu Gaude Polonia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP, dwukrotna beneficjentka Stypendium Prezydenta Wrocławia w zakresie twórczości i edukacji artystycznej, oraz dwukrotna finalistka ogólnopolskiego konkursu Studencki Nobel w kategorii Sztuka. Jej prace znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki Współczesnej Ukrainy Korsaków, Fundacji Krupa Gallery oraz prywatnych.

 Strona artystki
facebook/olenamatoshniuk

Małe Formy Graficzne

20 sierpnia – 10 września 2022
Wrocław, Świętego Mikołaja 1
Domek Miedziorytnika

Międzynarodowa wystawa grafiki warsztatowej
Argentyna, Austria, Białoruś, Czechy, Niemcy, Peru, Polska, Rosja, Słowacja Ukraina

Roman Sustov, linoryt, Białoruś

Małgorzata Stanielewicz, Ekslibris, 2007

Katia Zubakhina, Ukraina

Małe formy graficzne to prace uznanych, wybitnych twórców sztuki graficznej. Większość z nich brała udział w Międzynarodowych Warsztatach Graficznych w Krzyżowej. Marek Stanielewicz każdego roku, przez 26 lat zapraszał na warsztaty artystów grafików z Europy.

Prace zostały wykonane w tradycyjnych technikach graficznych: mezzotinta, linoryt, drzeworyt, akwaforta, akwatinta, litografia.

Zdjęcia prac Organizatora

oprac.©kkuzborska

Polifonie – Andrzej Głuszek i Jerzy Głuszek

2-29 sierpnia 2022
Galeria Sztuka na Miejscu
Wrocław, Łaciarska 4

Zdjęcia: Michał Pietrzak

Artyści – Andrzej Głuszek i Jerzy Głuszek
podczas wernisażu wystawy z koncertem

oprac.©kkuzborska

Józefowski Eugeniusz – Proces-ja...

Proces-ja i prze-loty

7 września – 20 października 2022
BWA Wałbrzych, Juliusza Słowackiego 26

Dwadzieścia siedem języków Julii D. 2021, olej+płótno lniane, 40×50 cm

Wystawa jest pierwszą publiczną odsłoną prac powstałych w ramach warsztatu Cela Docelowych Cel który trwa od października 2021 roku i formalnie jest warsztatem z samym sobą. Cela Docelowych Cel to stan umysłu, przestrzeń mentalna, w której dokonuję rozstrzygnięć, ustaleń dotyczących obecnego kształtu rzeczywistości, budowanej przeze mnie świadomie i intencjonalnie.

[...] Cela jest wersją mnisiego eremu, pozwala mi celebrować sukcesywne zamykanie się na rzeczywistość społeczną. Zgodnie z jej dialektyką, stała się przestrzenią realizacji artystycznych, przeprowadzanych w samotności.

Zdjęcia prac powierzone przez Artystę.

oprac.©kkuzborska

11. Międzynarodowe Biennale Artystycznej Tkaniny Lnianej

11. Międzynarodowe Biennale
Artystycznej Tkaniny Lnianej
Z krosna do Krosna

20 sierpnia – 16 października 2022
Muzeum Rzemiosła w Krośnie
BWA Krosno, W.R. Portiusa 4

Udział w biennale zgłosiło 88 artystów z 10 krajów:

Czechy, Finlandia, Japonia, Litwa, Łotwa, Polska,
Słowacja, Ukraina, USA, Wielka Brytania,
którzy przedstawili 113 prac.

Laureatów biennale poznamy 20 sierpnia 2022
podczas wernisażu i ceremonii rozdania nagród.

Autorem motywu graficznego jest Mirosław Rymar.

Źródło: bwakrosno

oprac.©kkuzborska

Aleksandrowicz Monika – Semiografia

 

Semiografia 1.0, druk na pleksi, 2019, 113×84 cm

Absolwentka Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych
im. E. Gepperta we Wrocławiu (dyplom 1999) oraz filozofii na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego (2001).
Uprawia malarstwo, grafikę, instalacje. 

fot. Patrycja Szumowska

Uczestniczyła w 95. wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą oraz w sympozjach poświęconych sztuce konceptualnej. Pełni funkcję kierownika Katedry Mediacji Sztuki na Wydziale Rzeźby i Mediacji Sztuki w macierzystej ASP. 

Wystawy

2022 – Odchylenia, Wariacje, Przegięcia, M. Aleksandrowicz i J. Jernajczyk, Galeria Łącznik, Wrocław

2020 – Zbiory rozmyte, Muzeum Regionalne w Środzie Śląskiej, Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu

2019 – Formy i liczby IV, inspiracje matematyczne w sztuce, w ramach Zjazdu Matematyków Polskich w 100-lecie Polskiego Towarzystwa Matematycznego, Galeria Pryzmat, ASP Kraków

2018 – Endemit 2, projekt artystyczny: M. Aleksandrowicz i B. Oberc, Brzeskie Centrum Kultury

2010 – Semiografia, glyphografia i parę słowiańskich konotacji, Galeria g23, Wrocław

 Kontakt: tel. +48 607 102 535, www.artebuena.com

Lach-Lachowicz Natalia (1937-2022)

Natalia LL, Aksamitny terror/Velvet Terror, 1970

2 sierpnia 2022 odeszła od nas Natalia Lach-Lachowicz (18 kwietnia 1937 – 12 sierpnia 2022) absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (1957-1963). Była prekursorką sztuki konceptualnej i członkinią Grupy Permafo (1970-1981) we Wrocławiu, skupionej wokół Galerii Pod Moną Lizą, wspólnie z mężem Andrzejem Lachowiczem (14 sierpnia 1939 – 30 grudnia 2015) i wieloma wybitnymi artystami wrocławskimi.

Artystka decyzją Senatu Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu
22 czerwca 2022 otrzymała tytuł
Doctor honoris causa.

oprac.©kkuzborska