prof. Janusz Kucharski (1946-2023)

15 grudnia 2023 odszedł od nas
prof. Janusz Kucharski (1946-2023), artysta rzeźbiarz,
członek Związku Polskich Artystów Plastyków.

Pożegnanie Artysty: 22 grudnia 2023, godz. 14.

Cmentarz Parafialny Świętej Rodziny, Sępolno, Wrocław

Artysta studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (1964-1972). Dyplom z rzeźby w Pracowniach
doc. Borysa Michałowskiego i doc. Jerzego Boronia.

Praca w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych oraz Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu (1971-2016). Prodziekan (1999-2002 i 2002-2005) na Wydziale Malarstwa i Rzeźby oraz Kierownik Katedry Technik Rzeźbiarskich (2010-2012), następnie Katedry Rzeźby i Działań Przestrzennych (2012-2016) na Wydziale Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. 

W Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, na kierunku rzeźba prowadził Pracownię Dyplomującą z rzeźby dla studentów II-V roku studiów oraz Pracownię Technik Rzeźbiarskich – Metal dla studentów II roku.

Dzieła artysty i prezentacja dorobku

oprac.©kkuzborska

Domański Tomasz — Obraz | Nieobraz

Obrazy rzeźbiarskie
1-28 grudnia 2023
Galeria Miejska we Wrocławiu
Wernisaż: 30 listopad 2023

Tomasz Domański, 101 Niepodległej, 2019-2021, 240×270

fragment: dusze z żelazka, rzemień, drut

Rzeźbiarski sposób patrzenia na obraz oraz bezwzględne zawierzenie narracyjnej sile tworzywa sytuuje ten obszar twórczej działalności Domańskiego na styku takich zjawisk artystycznych, jak arte povera (sztuka uboga) oraz malarstwo materii Podobnie bowiem, jak w przypadku obu tych nurtów, w „obrazach nie obrazach” to właśnie materiał jest właściwym nośnikiem treści – samoistnym medium, które już w samej swojej symbolice lub skojarzeniowym uwikłaniu kształtuje specyfikę przekazu — Katarzyna Zahorska, kuratorka.

Tomasz Domański studiował w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, dyplom z rzeźby (1993). Doktorat, którego tematem była rzeźba efemeryczna jako monument relatywny (2003). Jest autorem rzeźb, instalacji, obiektów, performansów, rysunków i fotografii. Pracuje przeważnie z naturalnymi materiałami: wodą, lodem, ogniem, drewnem, słomą, popiołem, metalem, wykorzystując właściwe im procesy. Tworzy filmy i animacje jako integralne elementy wielu realizacji. W latach 1995–1996 studiował na Banaras Hindu University w Waranasi. Pięciokrotny stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz wielu fundacji i instytucji, m.in. dwukrotnie Pollock-Krasner z Nowego Jorku, Laurenz Foundation z Bazylei, dwukrotnie Montag Stiftung z Bonn, CEC ArtsLink z Nowego Jorku, dwukrotnie UNESCO-Aschberg z Paryża, KulturKontakt z Wiednia, Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej z Berlina, Adolpha i Esthery Gottliebów z Nowego Jorku. W 1997 roku nominowany do Paszportu „Polityki”. W tym samym roku reprezentował Polskę na IX Triennale Sztuki w New Delhi. Prace w kolekcjach Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, Muzeum Narodowego, Muzeum Współczesnego we Wrocławiu oraz Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.

Źródło: galeriamiejska

oprac.©kkuzborska

Jakubów Jerzy – Góry olbrzymie. Solastalgia. Wernisaż

22 września – 30 listopada 2023

Miejskie Muzeum Zabawek
Karpacz, Kolejowa 3

Uroczysty wernisaż: 22 września 2023

Zdjęcia z wernisażu powierzone przez Artystę

Film z wernisażu

Organizator: Muzeum Zabawek

oprac.©kkuzborska

Dopełnienie – Dialog pomiędzy mrokiem a światłem

31 sierpnia – 30 września 2023

Biblioteka Publiczna i Centrum Kultury
im. Kazimiery Iłłakowiczówny w Trzciance
Centrum Integracji Społecznej

Była to z pewnością synergia różnych technik i perspektyw, która sprawiła, że wystawa była kompletna i pełna głębi. To właśnie ten kontrast, ta gra światła i mroku, była głównym tematem całej ekspozycji.

Wernisaż był nie tylko okazją do podziwiania indywidualnych dzieł artystycznych, ale także do zrozumienia, jak kontrast i równowaga między mrokiem a światłem odgrywają kluczową rolę w naszym życiu i sztuce. To było wyjątkowe spotkanie z pięknem, które umożliwiło widzom zaakceptowanie zarówno tych aspektów życia, które są trudne i pełne bezsilności, jak i tych, które niosą ze sobą światło, kolor i nadzieję.

Dwaj Jeźdźcy Apokalipsy | Sztuka wobec zarazy i wojny

30 lipca – 31 sierpnia 2023
Pałac Hatzfeldów, Wrocław, Wita Stwosza 30
czwartki, piątki i soboty, w godz. 12-17.

Stanisław Tomalak, fragm. 584AB, fot. S. Tomalak

Artyści: Błażejewski Piotr, Dudek-Dürer Andrzej, Głuszek Andrzej, Głuszek Jerzy, Jankowska-John Barbara, Jędrzejewski Michał, Kaniowski Wojciech, Kortyka Stanisław, Kuczma Marian, Kutera Anna, Liszkowski Witold, Marchwicki Marek, Mikołajek Mariusz, Matoshniuk Olena, Motylski Janusz, Nitka Zdzisław, Nitka-Nikt Jolanta, Pietrek Tomasz, Pietrzak Michał, Promna-Pietrek Marlena, Pukocz Wojciech, Savchenko Vasy, Szczepaniak Krystyna, Szpakowska-Kujawska Anna, Tomalak Stanisław, Tynna Eugenia, Wójcik Igor,
Żelechower-Aleksiun Mira

Kurator: dr Andrzej Saj
Zdjęcia wystawy: prof. Kazimierz Pawlak

Zdjęcia z wernisażu: dr Michał Pietrzak, ASP

oprac.©kkuzborska

Dudek-Dürer Andrzej – Na niekończącej się drodze...?

Fotografia i grafika z lat 1969-2021

14 czerwca – 31 lipca 2023
Galeria Patio 2, Łódź, Sterlinga 26, bud. K
Wernisaż: 14 czerwca 2023, godz. 18.

Sztuka butów, 1969-1979-982-? / Żywa rzeźba / 1969-1982, technika mieszana, fotografia, gniecenie, 50×70

Meta..., Podróż V ver. 3, 1987, technika mieszana, inkografia, rysunek
zapis linii podróży do Niemiec, Anglii, 70×50

Apokalipsa w Singapurze… ver II, 1989, fotografia, 100×75

Cyfrowa Apokalipsa 00, 1998, technika mieszana, inkografia, 60×45

Yasunori Shiobara, Andrzej Dudek-Dürer, Trans Meeting Ii, Meta-Physical Line of..., performance
Kamakura-Tokyo, Japan 2004, technika mieszana, fotografia, inkografia,70×100

Andrzej Dudek-Dürer jest artystą sztuk wizualnych, ale ma na swym koncie twórczym także wydane płyty muzyczne. Interesuje go zgłębianie procesu artystycznego i duchowego zarazem. Wywodzi się on od tradycji dematerializacji sztuki i konceptualnego przełomu lat 60-70. XX wieku. Bardzo ważnym tego rodzaju doświadczeniem, aktualnym do dziś, jest tworzona przez niego „sztuka butów”. Ekspozycja koncentruje się na zagadnieniu drogi i wędrówki oraz przedstawieniu indywidualnej refleksji nad czasem, przemianą i przemijaniem. Artysta szuka odpowiedzi na pytanie, co będzie na końcu tej podróży? Pokazane zostaną prace tworzone od lat 70. XX wieku do dziś. Patrząc na prace artysty, nasuwa się pytanie: czy wyzwolenie z kręgu życia i śmierci jest możliwe?

Twórczość graficzna oraz fotograficzna Andrzeja Dudka-Dürera dotyczy jego życia, jego artystycznych przyjaźni, podróży rzeczywistych i mentalnych. Ważnym problemem jest reinkarnacja i proces fizycznej przemiany, także każdej materii, z którą się styka artysta i którą poddaje alchemicznej przemianie. Jednym z najważniejszych odniesień jest dla niego twórczość niemieckiego mistrza renesansu Albrechta Dürera, który m.in. w swej twórczości dał wyraz epoce końca (seria Apokalipsa), czekania na koniec dotychczasowego świata.

Dudek-Dürer stosuje rozszerzoną koncepcję fotografii i grafiki, odwołując się do tradycji sztuki abstrakcyjnej, performance i konceptualizmu. Jego postawa twórcza nie ma określonych granic, rozwijając się we własnym kierunku, gdzie punktem wyjścia jest medytacja, a celem stan metafizyczny, ukierunkowujący się na duchowość i doskonalenie.

Kurator: Krzysztof Jurecki

Andrzej Dudek-Dürer, Autoportret

Andrzej Dudek-Dürer w swojej interdyscyplinarnej twórczości posługuje się różnymi środkami wypowiedzi: fotografią, zapisami filmowymi, wideo, grafiką, słowem, dźwiękiem. Najważniejszym obszarem pracy artysty są jednak działania o charakterze performance. Reprezentuje jedną z najbardziej konsekwentnych i zarazem radykalnych postaw twórczych w polskiej sztuce – stawia znak równości pomiędzy sztuką i życiem. Złożoną postawę Dudka-Dürera cechuje synkretyzm religijny i duchowy. Prace artysty odwołują się do systemów religijno-filozoficznych Wschodu i Zachodu, jak również praktyk szamańskich. Jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych polskich przedstawicieli performance i sztuki poczty na świecie. Mieszka i pracuje we Wrocławiu – Michał Jachuła.

Źródło: culture.pl

oprac.©kkuzborska

Bez gorsetu. Camille Claudel i polskie rzeźbiarki XIX wieku

18 maja – 10 września

Muzeum Narodowe w Warszawie

Tola Certowicz, Pokora, przed 1918

Na ziemiach polskich pod zaborami było tylko kilka uczelni, w których studiowały kobiety. W Krakowie pracownię rzeźby Wyższych Kursach dla Kobiet dr. Adriana Baranieckiego prowadził Marceli Guyski. W warszawskiej szkole Wojciech Gersona nie nauczano rzeźby, jednak ukończyło ją kilka rzeźbiarek.

Natalia Androlli, Śpiący amor

Camille Claudel, Opuszczenie (L’abandone), 1886
© Musées de Poitiers/Christia

Camille Claudel, Walc/La Valse, 1889-1905
© Nogent-sur-Seine, musée Camille Claudel

Bez gorsetu

Camille Claudel i polskie rzeźbia

Antonina Rożniatowska, Kobieta/Panienka kotkiem, ok. 1888

Część rzeźbiarek studiowało w paryskich uczelniach. Po zdobyciu wykształcenia we Francji, Teofila (Tola) Certowicz założyła w 1897 r. w Krakowie Szkołę Sztuk Pięknych dla Kobiet. Malarstwa uczyli tam m.in. Jacek Malczewski, Jan Stanisławski i Włodzimierz Tetmajer. Po czterech latach uczelnia upadła z przyczyn finansowych. Jedną z jej absolwentek była utalentowana Maria Niedzielska. Dydaktyczną działalność prowadziła także Antonina Rożniatowska (1860-1895).

Źródło: Muzeum Narodowe w Warszawie

 

oprac.©kkuzborska

Kułacz-Karpiński Krzysztof – Karpigrafia

12 maja – 28 sierpnia 2023
Wernisaż: 12 maja 2023, godz. 18.
Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu
Wrocław, pl. gen. T. Kościuszki 10

Miedziane tablice II, 2021

Miedziane tablice III, 2021

Miedziany pejzaż III, 2020

Miedziany pejzaż IV, 2021

Miedziany pejzaż V, 2021

Miedziany pejzaż VI, 2020

Zagłębie Miedziowe IV, 2021

Krzysztof Kułacz-Karpiński ukończył historię sztuki na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego; dyplom z rzeźby barokowej uzyskał u prof. Mieczysława Zlata. Ukończył również studia we wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta na Wydziale Architektury Wnętrz i Wzornictwa; dyplom zrealizował w Pracowni Rzeźby pod kierunkiem prof. Janusza Kucharskiego.
 

Zajmuje się rzeźbą, rysunkiem, malarstwem i fotografią. Stworzył własny styl karpigrafię. Artystyczną twórczość prezentował indywidualnie i zbiorowo na kilkudziesięciu wystawach w Polsce, Niemczech i Francji. Od wielu lat związany z regionem Zagłębia Miedziowego, co nie pozostaje bez wpływu na jego twórczość. Należy do Związku Polskich Artystów Plastyków oraz Fondation Taylor w Paryżu.

Zdjęcia z wernisażu

Sylwia Wnuk (sopran) – przygotowanie dr hab. Aleksandra Kubas-Kruk,  przy fortepianie dr hab. Justyna Skoczek

Zdjęcia: Ryszard Sławczyński, dyrektor KMiL

KMiL/katalog i plakat

oprac.©kkuzborska