18 maja – 10 września
Muzeum Narodowe w Warszawie
Tola Certowicz, Pokora, przed 1918
Na ziemiach polskich pod zaborami było tylko kilka uczelni, w których studiowały kobiety. W Krakowie pracownię rzeźby Wyższych Kursach dla Kobiet dr. Adriana Baranieckiego prowadził Marceli Guyski. W warszawskiej szkole Wojciech Gersona nie nauczano rzeźby, jednak ukończyło ją kilka rzeźbiarek.
Natalia Androlli, Śpiący amor
Camille Claudel, Opuszczenie (L’abandone), 1886
© Musées de Poitiers/Christia
© Musées de Poitiers/Christia
Camille Claudel, Walc/La Valse, 1889-1905
© Nogent-sur-Seine,
musée Camille Claudel
Antonina Rożniatowska, Kobieta/Panienka kotkiem, ok. 1888
Część rzeźbiarek studiowało w paryskich uczelniach. Po zdobyciu wykształcenia we Francji, Teofila (Tola) Certowicz założyła w 1897 r. w Krakowie Szkołę Sztuk Pięknych dla Kobiet. Malarstwa uczyli tam m.in. Jacek Malczewski, Jan Stanisławski i Włodzimierz Tetmajer. Po czterech latach uczelnia upadła z przyczyn finansowych. Jedną z jej absolwentek była utalentowana Maria Niedzielska. Dydaktyczną działalność prowadziła także Antonina Rożniatowska (1860-1895).
Źródło: Muzeum Narodowe w Warszawie
