Konopnicka Maria – Ojczyzna

Ojczyzna moja – to ta ziemia droga,

Gdziem ujrzał słońce i gdziem poznał Boga 

Gdzie ojciec, bracia i gdzie matka miła 

W polskiej mnie mowie pacierza uczyła. 

Ojczyzna moja – to wioski i miasta, 

Wśród pól lechickich sadzone od Piasta, 

To rzeki, lasy, kwietne niwy, łąki, 

Gdzie pieśń nadziei śpiewają skowronki. 

Ojczyzna moja – to praojców sława, 

Szczerbiec Chrobrego, cecorska buława, 

To duch rycerski, szlachetny a męski, 

To nasze wielkie zwycięstwa i klęski. 

Ojczyzna moja – to te ciche pola, 

Które od wieków zdeptała niewola, 

To te kurhany, te smętne mogiły 

Co jej swobody obrońców przykryły. 

Ojczyzna moja – to ten duch narodu, 

Co żyje cudem wśród głodu i chłodu, 

To ta nadzieja, co się w sercach kwieci, 

Pracą u ojców, a piosnką u dzieci!