13-28 kwietnia 2022
Aula ASP we Wrocławiu, Wrocław, pl. Polski 3/4
Ikona na plakacie: Ostap Lozynsky
Zmiłuj się nade mną, Boże, 2019, deska, lewkas, akryl, złoto
NOWA IKONA – wystawa twórców związanych z Międzynarodowymi Warsztatami Ikonopisów w Nowicy
Artyści: Arsen Bereza, Sofija Bilyk, Sofija Doroshenko, Borys Fiodorowicz, Andrzej Fydrych, Anna Herman, Paulina Krajewska, Olya Kravchenko, Marian Waldemar Kuczma, Kateryna Kuziv, Khrystyna Kvyk, Greta Leśko, Ostap Lozynsky [+], Anna Makać, Konstantyn Markovych, Danylo Movchan, Yaryna Movchan, Viktoria Movchij, Olena Mykytjuk, Olena Mykytniuk–Jaworska, Michał Pietrzak, Bartosz Radziszewski, Natalya Rusecka, Serhij Savchenko, Vitalii Shupliak, Olena Smaha, Krzysztof Sokolovski, Ulyana Tomkievich, Sviatoslav Vladyka, Andrij Vynnychok, Khrystyna Yatsyniak, Romko Zilinko
Ostap Lozynsky – Trwoga, malarstwo
Peter Beym – Misterium, fotografia
Trzecia z wystaw to monumentalne, profetyczne dzieło przedwcześnie zmarłego lwowskiego malarza Ostapa Łozińskiego. Uczestnik naszych plenerów, jest przedstawicielem pokolenia, które w roku 2014, w Kijowie, upomniało się o godność i gotowe było płacić własną krwią za przywiązanie do wartości europejskich. To pokolenie krwawiło w okopach wojny z rosyjskim agresorem, doświadczało lęku o bliskich i bólu ich utraty. To praca ważna, poruszająca w zwłaszcza obliczu próby, jakiej zostali poddani obywatele Ukrainy, którzy chcą żyć w wolnym kraju. Artysta na 16 płótnach w wymiarach 200×90 cm, prowadzi nas od światła, przez dramat męki Pańskiej i wojennej pożogi, do mroku zwątpienia, jaki towarzyszył uczniom Chrystusa tuż po jego śmierci na krzyżu. Scena ukrzyżowania jest w centrum kompozycji, jednak jakby wyblakła w sąsiedztwie okropności wojny. Wobec tej i każdej śmierci jesteśmy bezradni, tak jak i wobec niezawinionych tragedii – pozostają one dla nas tajemnicą. Ten fragment malowidła konfrontuje nas z tym co bolesne i nieprzeniknione, budzi lęk. Może więc uda się przed nim uciec – konno, pieszo? Co zabrać w tę drogę, co w tej podróży może być przydatne? Gdzie wreszcie jest jej kres... Pomiędzy postaciami, które próbują wydostać się z przestrzeni rozświetlonej czerwoną łuną, by następnie rozpłynąć się w mroku, znajduje się autoportret autora. Nie patrzy jednak ani na nas, ani na postać rozpiętego na krzyżu Chrystusa. Zamknął oczy, czy modli się? A dokąd my zmierzamy, dotknięci doświadczeniem lub tylko obrazem cierpienia, które w ostatnich dniach przychodzi z trawionej wojną Ukrainy?
Opracowanie graficzne: Michał Pietrzak
