Muzeum Narodowe w Krakowie
16 października 2020 – 21 lutego 2021
16 października 2020 – 21 lutego 2021
Prezentacja 200 prac Szymona Czechowicza
ze zbiorów z Europy, m.in. Włoch, Francji, Litwy,
Ukrainy oraz z Ameryki.
ze zbiorów z Europy, m.in. Włoch, Francji, Litwy,
Ukrainy oraz z Ameryki.
Święta Elżbieta Portugalska, 1750, kościół parafialny
pw. Trójcy Przenajświętszej, Tykocin, fot. Damian Kwiecień
Źródło: mnk.pl/Szymon Czechowicz
Twórczość Szymona Czechowicza – Polaka, który swym talentem zrównał się z najlepszymi włoskimi malarzami swego czasu – nigdy jeszcze nie była przedmiotem osobnej wystawy monograficznej. Wielka prezentacja jego dorobku – ponad 200 obrazów i rysunków – to niezwykła okazja do spotkania z wielką sztuką późnego baroku.
Kolebką baroku był Rzym. Artyści z całej Europy gromadzili się tutaj, by w słynnej Akademii św. Łukasza rozwijać talent. Jednym z nielicznych Polaków w ich gronie był Szymon Czechowicz, który swe rzymskie studia rozpoczął około 1710 roku. Malarstwo barokowe Rzymu odznaczało się w tym czasie klasyczną stylizacją form i monumentalizmem. Biegłość w rysunku, wysmakowany koloryt, ulotna wrażeniowość i umiejętność komponowania scen rozbudowanych, efektownych, w których sfera ziemska przenika się ze sferą niebios zaludnianych przez gromady aniołów, charakteryzowały ówczesną sztukę Wiecznego Miasta. Czechowicz pozostał w nim przez około 20 lat i gdy po 1730 roku wrócił do kraju, był już dojrzałym malarzem, który przez resztę swego długiego i pracowitego życia pozostał wierny ideałom rzymskiego późnego baroku. Szybko zyskał sobie wyjątkową renomę, gdyż nie było u nas w owym czasie żadnego artysty, który mógłby mu dorównać. Możnowładcy, biskupi, zakony zamawiali u niego liczne obrazy do wystroju kościołów na całym rozległym terytorium Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Wiele z tych dzieł przepadło, wiele jednak istnieje do dziś i świadczy o wybitnym talencie swego twórcy.
Kolebką baroku był Rzym. Artyści z całej Europy gromadzili się tutaj, by w słynnej Akademii św. Łukasza rozwijać talent. Jednym z nielicznych Polaków w ich gronie był Szymon Czechowicz, który swe rzymskie studia rozpoczął około 1710 roku. Malarstwo barokowe Rzymu odznaczało się w tym czasie klasyczną stylizacją form i monumentalizmem. Biegłość w rysunku, wysmakowany koloryt, ulotna wrażeniowość i umiejętność komponowania scen rozbudowanych, efektownych, w których sfera ziemska przenika się ze sferą niebios zaludnianych przez gromady aniołów, charakteryzowały ówczesną sztukę Wiecznego Miasta. Czechowicz pozostał w nim przez około 20 lat i gdy po 1730 roku wrócił do kraju, był już dojrzałym malarzem, który przez resztę swego długiego i pracowitego życia pozostał wierny ideałom rzymskiego późnego baroku. Szybko zyskał sobie wyjątkową renomę, gdyż nie było u nas w owym czasie żadnego artysty, który mógłby mu dorównać. Możnowładcy, biskupi, zakony zamawiali u niego liczne obrazy do wystroju kościołów na całym rozległym terytorium Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Wiele z tych dzieł przepadło, wiele jednak istnieje do dziś i świadczy o wybitnym talencie swego twórcy.
Kurator: dr Tomasz Zaucha
