25 lipca – 28 sierpnia 2022
Wernisaż: 11 sierpnia 2022, godz. 18.
Galeria NEON, Wrocław, gen. Traugutta 19/21
Centrum Sztuk Użytkowych. Centrum Innowacyjności
Akademia Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu
Wernisaż: 11 sierpnia 2022, godz. 18.
Galeria NEON, Wrocław, gen. Traugutta 19/21
Centrum Sztuk Użytkowych. Centrum Innowacyjności
Akademia Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Wystawa dr. Michała Pietrzaka Granice Czasu jest zwieńczeniem działań związanych z jego pracą doktorską Granice Czasu. Między zapisem fotograficznym a filmowym. Podejmuje ona zagadnienie metodologii rejestracji czasu, w kontekście sposobu jego formalnego zapisu w obrazie fotograficznym i jego wpływie na ostateczne dzieło plastyczne. Zbadał on zagadnienie pojemności czasoprzestrzennej obiektu wizualnego.
Wynikiem tych prac jest autorska metoda budowy wielowarstwowej obrazu zwielokrotnionego, umiejscowionego w stanie pozornego zawieszenia na granicy zapisu fotograficznego i filmowego, mając cechy typowe dla obu tych mediów równocześnie. Jest autorską koncepcją punktu zwielokrotnionego.
Zakłada kompresję informacyjną danych, kolejnych nawarstwień czasowych obrazu w jednym miejscu przy zmianie sposobu jego obserwacji i transformacji z ruchomego w nieruchomy. Jest to kompilacja różnych środków i zabiegów formalnych, które przyjmują formy wizualne z zapisem przekazu czasoprzestrzennego.
Przy pomocy przedmiotowej metody został stworzony wieloelementowy obiekt multimedialny noszący tytuł 365+jeden. Jest on wynikową zapisu czasu zamkniętego w ramach jednego roku kalendarzowego skompresowanego w jednym miejscu. Miejscu ważnym i intymnym dla autora, w którym przenika się sfera sacrum i profanum. Widz wchodzi w tę przestrzeń, przechodząc przez kolejne etapy jej obserwacji, stając się mimowolnie jej częścią.
Wynikiem tych prac jest autorska metoda budowy wielowarstwowej obrazu zwielokrotnionego, umiejscowionego w stanie pozornego zawieszenia na granicy zapisu fotograficznego i filmowego, mając cechy typowe dla obu tych mediów równocześnie. Jest autorską koncepcją punktu zwielokrotnionego.
Zakłada kompresję informacyjną danych, kolejnych nawarstwień czasowych obrazu w jednym miejscu przy zmianie sposobu jego obserwacji i transformacji z ruchomego w nieruchomy. Jest to kompilacja różnych środków i zabiegów formalnych, które przyjmują formy wizualne z zapisem przekazu czasoprzestrzennego.
Przy pomocy przedmiotowej metody został stworzony wieloelementowy obiekt multimedialny noszący tytuł 365+jeden. Jest on wynikową zapisu czasu zamkniętego w ramach jednego roku kalendarzowego skompresowanego w jednym miejscu. Miejscu ważnym i intymnym dla autora, w którym przenika się sfera sacrum i profanum. Widz wchodzi w tę przestrzeń, przechodząc przez kolejne etapy jej obserwacji, stając się mimowolnie jej częścią.
Źródło: asp.wroc.pl/michal-pietrzak
