Głuszek Andrzej i Głuszek Jerzy – Polifonie

2-29 sierpnia 2022
Wrocław, Łaciarska 4
Galeria Sztuka na Miejscu

Jerzy Głuszek

Andrzej Głuszek

Wernisaż: 2 sierpnia 2022
Zdjęcia prac powierzone przez artystów.

oprac.©kkuzborska

Wiącek Jacek (1963-2022) odszedł od nas

30 lipca 2022 zmarł Jacek Wiącek. 6 sierpnia 2022 na Zakrzowie odbędzie się pogrzeb artysty, członka Związku Polskich Artystów Plastyków. Studiował w PWSSP we Wrocławiu, dyplom w 1989 roku. Był asystentem u prof. Andrzeja Basaja na Wydziale Grafiki ASP (1990-1994). Uprawiał malarstwo, grafikę, ceramikę. Syn artysty Czesława Wiącka (1939-2019).

Walizeczka na kółeczka, 2010, 100×80, olej na płótnie

Kocurek Kamil – System bezpieczeństwa, grafika

1-29 sierpnia 2022

Miejska Galeria Sztuki MM

Chorzów, Sienkiewicza 3

Kamil Kocurek, Sandpit, wklęsłodruk, 2020, 120×75 cm

Kamil Kocurek, urodzony w roku w Tychach (1990),

obecnie mieszka i pracuje w Gdańsku.

W 2015 roku ukończył studia magisterskie na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Dyplom wyróżniony medalem został zrealizowany w Pracowni Druku Wklęsłego prof. dr hab. Jana Szmatlocha. W 2020 roku uzyskał stopień naukowy doktora sztuki na Wydziale Grafiki gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych, w której obecnie pracuje w Pracowni Podstaw Grafiki Artystycznej prof. ASP dr hab. Magdaleny Hanysz-Stefańskiej.

Artysta jest laureatem między innymi Nagrody Głównej 1st Xuyuan International Print Biennial China w chińskim Pekinie (2016), Nagrody Głównej w 4th Graphic Art Biennial of Szeklerland w Sfântu Gheorghe w Rumunii (2016) oraz 2 Nagrody w V International Biennial of Engraving Etching of Valladolid w Hiszpanii (2016). Jest także zdobywcą Grand Prix Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na Triennale Grafiki Polskiej w Katowicach (2015) oraz Nagrody Rektorów ASP w gdańskim konkursie Najlepsze Dyplomy ASP (2015). Kamil Kocurek w ciągu ostatnich lat został również uhonorowany Stypendium Ministra Edukacji i Nauki dla wybitnych młodych naukowców (2021), Stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (2014) oraz Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2013).

Czogała Dell’Aquila Grażyna – Sycylijskie Modlitwy

5-30 sierpnia 2022
Galeria Pod Plafonem, Rynek 58
wernisaż: 5 sierpnia 2022, godz. 17.30
Dolnośląska Biblioteka Publiczna
im. Tadeusza Mikulskiego we Wrocławiu

fot. Grażyna Czogała Dell’Aquila

Grażyna Czogała Dell’Aquila urodziła się w Raciborzu. Jest absolwentką Uniwersytetu Śląskiego na kierunkach: Filologia Angielska i Wychowanie Plastyczne. Od ponad dwudziestu lat mieszka na stałe w Syrakuzach, na Sycylii. Tu studiowała malarstwo na lokalnej Akademii Sztuk Pięknych Rosario Gagliardi. Zajmowała się także mozaiką szklaną i ceramiką. Od początku pobytu na wyspie poznaje intensywnie lokalne zwyczaje i tradycje, historię i sztukę tego „tygla” kulturowego nad Morzem Śródziemnym. W 2014 roku uzyskała licencję przewodnika regionalnego po Sycylii. Od kilku lat jest prezesem działającego na terenie prowincji Syrakuzy stowarzyszenia polonijnego Triskeles. Pisze felietony dotyczące Sycylii w raciborskim piśmie kulturalnym Almanach Prowincjonalny. Ma w dorobku wystawy malarskie, jak i fotograficzne, inspirowane tym barwnym i nieoczywistym rejonem Europy, w którym przyszło jej żyć.

Więcej: wbp.wroc.pl

oprac.©kkuzborska

Międzynarodowy Plener Malarski – Tarnowskie Góry 2022

4-16 lipca 2022, Tarnowskie Góry
Salezjański Ośrodek Szkolno-Wychowawczy, Repty

W dniach 4-16 lipca 2022 w Tarnowskich Górach odbył się Międzynarodowy Plener Malarski Repty 2022. Kilkanaścioro uczestników z Polski, Czech i Ukrainy tworzyło prace związane z pięknem regionu tarnogórskiego. Plener był organizowany przy pomocy Starostwa Tarnogórskiego i Urzędu Miasta w Tarnowskich Górach.

Uczestnicy pleneru, u góry Tomasz Olszewski, członek ZPAP

Komisarzem pleneru była Beata Hetmańczyk
– Prezes Stowarzyszenia Artystów Śląska StAŚ. Wernisaż poplenerowy odbył się w Art-Smaku przy ul. Lewka w Tarnowskich Górach.

Poniżej obrazy plenerowe Tomasza Olszewskiego

oprac.©kkuzborska

Teper Joanna – La Rambla’ 2022

The International Competition of Pottery
and Ceramics of La Rambla’ 2022

Inner Space.03, 2022

Obiekt ścienny z masy szamotowej: 32,5×32,5×7 cm, powierzchnia zdobiona ręcznie malarstwem i bezpośrednim sitodrukiem angobami, częściowo szkliwiona, złoto płatkowe, wypalane: 1230°C, 940°C.

dr hab. Joanna Teper, prof. ASP,

Katedra Ceramiki – Wydział Ceramiki i Szkła
Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu 

otrzymała Pierwszą Nagrodę w kategorii
Design i nowe formy w ceramice

  za pracę ceramiczną Inner Space.03 w prestiżowym

92. Międzynarodowym Konkursie Ceramiki La Rambla. 

Jury doceniło nieszablonowe podejście do powierzchni ceramicznej i użycie oryginalnych działań z pogranicza malarstwa i grafiki.

Wystawa konkursowa
Muzeum Ceramiki La Rambla
Hiszpania, sierpień 2022

 

Pietrzak Michał – Granice Czasu

25 lipca – 28 sierpnia 2022
Wernisaż: 11 sierpnia 2022, godz. 18.
Galeria NEON, Wrocław, gen. Traugutta 19/21
Centrum Sztuk Użytkowych. Centrum Innowacyjności
Akademia Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu

Wystawa dr. Michała Pietrzaka Granice Czasu jest zwieńczeniem działań związanych z jego pracą doktorską Granice Czasu. Między zapisem fotograficznym a filmowym. Podejmuje ona zagadnienie metodologii rejestracji czasu, w kontekście sposobu jego formalnego zapisu w obrazie fotograficznym i jego wpływie na ostateczne dzieło plastyczne. Zbadał on zagadnienie pojemności czasoprzestrzennej obiektu wizualnego.

Wynikiem tych prac jest autorska metoda budowy wielowarstwowej obrazu zwielokrotnionego, umiejscowionego w stanie pozornego zawieszenia na granicy zapisu fotograficznego i filmowego, mając cechy typowe dla obu tych mediów równocześnie. Jest autorską koncepcją punktu zwielokrotnionego.

Zakłada kompresję informacyjną danych, kolejnych nawarstwień czasowych obrazu w jednym miejscu przy zmianie sposobu jego obserwacji i transformacji z ruchomego w nieruchomy. Jest to kompilacja różnych środków i zabiegów formalnych, które przyjmują formy wizualne z zapisem przekazu czasoprzestrzennego.

Przy pomocy przedmiotowej metody został stworzony wieloelementowy obiekt multimedialny noszący tytuł 365+jeden. Jest on wynikową zapisu czasu zamkniętego w ramach jednego roku kalendarzowego skompresowanego w jednym miejscu. Miejscu ważnym i intymnym dla autora, w którym przenika się sfera sacrum i profanum. Widz wchodzi w tę przestrzeń, przechodząc przez kolejne etapy jej obserwacji, stając się mimowolnie jej częścią.

Źródło: asp.wroc.pl/michal-pietrzak

oprac.©kkuzborska

Dalí Salvador (1904-1989) – Malarstwo

20 lipca — 31 grudnia 2022
Muzeum Sztuki Mieszczańskiej
Stary Ratusz, Wrocław, Rynek

Prezentacja około 300 dzieł graficznych Salvadora Dalego – hiszpańskiego malarza surrealisty.

Salvador Dalí, The Persistence of Memory, 1931

W 1948 Dalí wraz z żoną Galą wrócili z USA do Europy, spędzali większość czasu w rezydencjach w Hiszpanii i Francji. Dalí zaczął rozwijać swe zainteresowania nauką, szczególnie psychologią i historią, wiedzę czerpał z pism naukowych. Wykorzystywał ją w swojej sztuce, ale także sięgał do źródeł religijnych, szczególnie interesował się mistycyzmem. Wyraźne są też u Dalego odwołania do wielkich mistrzów malarstwa, takich jak Rafael, Velázquez czy Ingres.

oprac.©kkuzborska

Gisges-Dalecka A. i Tomska J. – Energia burzy na Słońcu

29 lipca – 24 września 2022

Galeria Intymna, Katowice, Francuska 12

Dom Oświatowy Biblioteki Śląskiej

Wystawa jest pokazem twórczości wizualnej i poetyckiej
dwóch niezależnych artystek. 

Strukturalne prace Aleksandry Gisges-Daleckiej spajają drobne elementy w większą całość. Artystka eksperymentuje z formami organicznymi zaczerpniętymi z natury i stosuje kontrastujące, żywe barwy. Jej prace mają wytkane faktury z tkaniny. Światło i cień wpływają również na odbiór jej prac.

Poetka Justyna Tomska w swojej twórczości porusza tematy ostateczne. Obrazuje procesy związane z odchodzeniem i śmiercią.
W jej wierszach odczuwalne jest poszukiwanie nowych form. 

U(ś)cisk

Reprodukować można wiele,
powiedziała moja dobra koleżanka.
Przy kawie z nową fryzurą. Miała kapitalne loki.
Np. patriarchalny ucisk pod płaszczykiem
poprawności politycznej i walki ze stereotypami.
Zrewanżowałam się jej opowiastką o tym,
jak moja mama adoptowała dwie suki
po nieznanych nam przejściach.
I one śpią w siebie wtulone. Nie inaczej.
Widziałaś kiedyś coś takiego?
Na dowód pokazałam jej zdjęcie.

Wystawa może skłonić odbiorcę do refleksji nad życiem i śmiercią, nad tym, co energetyzujące i jednocześnie spalające. Kontrast tematyki prac najpełniej odda wszechobecny na pokazie światłocień. Faktura, niedoskonałości i gra światła, tam gdzie mrok, tam również pojawia się jasność. W zależności od miejsca, gdzie jest źródło, nasze widzenie się zmienia. Część odbioru jest oświetlona i bardzo wyraźna,
część natomiast – zacieniona.

Kortyka Stanisław Ryszard – Obrazy pięciu dekad

6 maja – 20 sierpnia 2022. Pałac Królewski
Muzeum Miejskie Wrocławia, Kazimierza Wielkiego 35

Twórczość malarza-poety Stanisława Ryszarda Kortyki znacząco wyróżnia się we współczesnej sztuce polskiej. Jego układające się w cykle dzieła niemal za każdym razem intrygują nas często tonem medytacji, który pojawia się po tumultach wydarzeń (a czasem, jak w 1980 do nich równolegle). Kryją te obrazy niejednokrotnie ewokacje nastrojów w miejscach specjalnie ważnych dla artysty (takich jak Sandomierszczyzna ze scenicznością widoków, Podlasie z natłokiem struktur pól, Jura pełna zjawiskowych skał). Ale już w zarodku mieszczą one wektory sięgania myślami wciąż dalej i dalej, poza otaczające nas okruchy ku nieskończoności powtórzeń i zanikaniu. „Po drodze” niejako wędrują te strzałki także i do kryjących się za nimi różnych tradycji sztuki i literatury. W dużej mierze jest tak, gdyż Kortyka należy do ekskluzywnej grupy tych artystów wizualnych, którzy są jednocześnie oryginalnymi poetami czy pisarzami i w obu rejonach uruchamiają dalekosiężne metafory. U Kortyki może to być m.in. szczególna rola kamieni, wydobyta nie bez podsłuchu tonu wiersza Zbigniewa Herberta. Z duchem wrocławskiego strukturalizmu wiąże artystę bardzo określone, zdyscyplinowanie redukcjonistyczne podejście do sztuki. A występujące w różnych kombinacjach motywy w jego dziełach niejednokrotnie otacza postkatastroficzna enigma. Przenika ona wszystkie te: błękitne bezkresy horyzontów, rżyska czy dukty zoranych pól, tereny spopielałe, konstelacje kamieni czy betonów, łachmany i kartki papieru, spięte faszyny, strugi i paprochy. Tylko wyjątkowo mogą to być pełne życia kiełkujące ziemniaki, ptaki strzegące scen czy zielone krzewy. Wszystkie motywy spaja atmosfera wizyjności wspomagana poczuciem uciekającej w nicość iluzji przestrzeni i rzutami światła. Działając w duchu Jorge Luisa Borgesa, Kortyka miesza różne tropy i mediuje między nimi. A wynikiem tej pracy są labirynty zwykłości w niezwykłych obrazach – Andrzej Kostołowski.

Zdjęcia: Tomasz Gąsior
Muzeum Miejskie Wrocławia

oprac.©kkuzborska