31. Bolesławieckie Święto Ceramiki

13-17 sierpnia 2025

Bolesławiecki Ośrodek Kultury

Międzynarodowe Centrum Ceramiki

Gmina Miejska Bolesławiec

Podczas Festiwalu Ceramiki spotkają Państwo

artystów ceramików, wystawców
 i rzemieślników z całej Europy 

Program bogaty w wydarzenia
spotkania, koncerty, wystawy

oprac:kk

Sławosz Uznański-Wiśniewski wraca z kosmicznej wyprawy

NASA Axiom Mission 4 Splashdown LIVE
Updates with LIVE view from Space S...

Get-Stankiewicz w fotografii Jacka Samotusa

Jatkowisko 2025 – święto sztuki
Art and Prints Gallery Michała Kasprowskiego
Wrocław, Jatki 10

21 czerwca 2025, godz. 15.30
wernisaż wystawy Jacka Samotusa
prezentującej zdjęcia Eugeniusza Geta-Stankiewicza

fot. Jacek Samotus

fot. Jacek Samotus

fot. Jacek Samotus

fot. Jacek Samotus

fot. Jacek Samotus

O Artystach

Eugeniusz Get-Stankiewicz

artwroc.com/get-stankiewicz

Samotus Jacek (1943-2019)
artwroc.com/samotus-jacek

oprac:kk

Samotus Jacek (1943-2019) – artysta fotografik

O artyście

Jacek Samotus (1943-2019), polsko-australijski fotografik, wrocławianin. Przygodę z fotografią rozpoczął we wczesnej młodości. Wówczas najbardziej interesowała go fotografia artystyczna, awangardowa i fotografia mody. W 1979 roku otrzymał stypendium rządu austriackiego i wyjechał do Wiednia. Nowo uzyskana wolność dała Jackowi możliwość pełnej wypowiedzi artystycznej.

W nowym studio pracuje dla agencji reklamowych i magazynów, doskonaląc warsztat i unikalny styl, zacierający granicę między fotografią artystyczną a komercyjną. Po dwóch latach zamienia Wiedeń na Sydney, Australia. Pracuje tam przez wiele lat, osiągając sukcesy w pracy zawodowej jako komercyjny fotograf, jednocześnie nie zaniedbując fotografii artystycznej. Wystawia prace w Brukseli, Wiedniu, Sydney, Adelajdzie, Nowym Jorku, Bonn, Wenecji, Warszawie…

W poszukiwaniu nowych artystycznych wyzwań wyjeżdża do Nowego Jorku (1989), światowej stolicy fotografii. Zamieszkuje  w Fashion District na Manhattanie. Pracuje jako niezależny fotograf na zlecenia projektantów mody, magazynów, agencji teatralnych i reklamowych.
Jego prace publikują między innymi: „Vogue”, „Harpers Bazaar”, „Print Magazine”, „Elle”, „The New York Times”, „Not Only Black and White”, „Australian Creative”…

Jacek Samotus to mistrz fotografii artystycznej, jest też uznanym fotografem edytorial i reklamowym. W obiektywie kamery uwieczniał twarze między innymi celebrytów: Michael Crawford, Kurt Vonnegut, Jonathan Pryce, Lea Salonga, the Gilbert & George duo, Kelly Bishop and Michel York.

Wiele lat pracował w Londynie, Nowym Jorku, Sydney i Warszawie – gdzie był znanym i cenionym wykładowcą fotografii reklamowej w Związku Polskich Artystów Fotografików, a także w Photo Master Classes – które z sukcesem prowadził. W ostatnich latach życia zajął się wyłącznie fotografią artystyczną. Projekt – nad którym wówczas pracował – to Flowers or Butterflies.

Autor ponad 40 wystaw indywidualnych i uczestnik zbiorowych w Europie, USA, Australii. Jego prace znajdują się w muzeach i prywatnych kolekcjach w Polsce, Australii, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, USA, Austrii.

Tekst: Bożena Samotus

oprac:kk

 

Piekarczyk Marek – Gethsemane

Marek Piekarczyk w towarzystwie orkiestry

pod dyrekcją Grzegorza Urbana oraz z chórem Sound'n'Grace,
podczas koncertu Błogosławieni Miłosierni

na krakowskim Rynku w 2015 roku. 

https://www.youtube.com/@MarekPiekarczyk

Nagranie: Instytut Dialogu Międzykulturowego
im. Jana Pawła II w Krakowie

Premiera: 18 kwietnia 2025

Sielicki Aleksander – Wielkanoc 2025

Kapiści. Sto lat!

11 października 2024 – 6 kwietnia 2025 Muzeum Narodowe w Krakowie

Zygmunt Waliszewski, Autoportret, W loży, 1922 olej na tekturze, Muzeum Narodowe w Krakowie

Muzeum Narodowe w Krakowie świętuje setną rocznicę powstania jednej z najważniejszych dwudziestowiecznych grup artystycznych w Polsce. Komitet Paryski, którego członków zwano później kapistami (od skrótu KP), został zawiązany w 1923 roku przez studentów Akademii Stuk Pięknych w Krakowie ze względów praktycznych. Celem były paromiesięczne studia malarstwa w Paryżu, pod artystyczną opieką ich profesora – Józefa Pankiewicza.
Na wystawie zaprezentowano przede wszystkim wczesne prace kapistów, na których wspomniani mistrzowie odcisnęli wyraźne piętno. Choć grupa została zawiązana w celu utylitarnym, to jednak z biegiem czasu powstały – głównie dzięki Janowi Cybisowi – ogólne założenia jej „koncepcji malarskiej”. Zasadniczym zagadnieniem był dla nich kolor, który pojawia się na obrazie dopiero w zestawieniu z innymi kolorami i buduje bryłę, i przestrzeń. Używali sformułowanego przez Pankiewicza pojęcia „gry barwne”, a Józef Czapski wyjaśniał je tak: „Płaszczyzna gładka w zestawieniu z jaśniejszą plamą ciemnieje, przy ciemnej jaśnieje, płaszczyzna szara w zestawieniu z czerwoną plamą zielenieje itp.”. Kapiści malowali prawie wyłącznie z natury. Ponieważ treść nie była dla nich ważnym elementem, tematyka obrazów ogranicza się do krajobrazu i martwej natury, rzadko portretu. Jedynie Zygmunt Waliszewski – „cudowne dziecko” wśród kapistów – przedstawiał w często groteskowy, dynamiczny sposób relacje miedzy malowanymi postaciami, a temat miał dla niego duże znaczenie. Na wystawie wyróżniono jego dwa dwustronne obrazy. Pierwszy z nich to inspirowany awangardowym plakatem radzieckim Autoportret, na którego odwrocie znajduje się scena w loży teatralnej, przedstawiona w charakterystyczny dla autora, groteskowy sposób. Drugi to ogromny jak na prace kapistów zimowy widok miasteczka, na którego odwrocie widnieje renesansowa uczta – jeden z ulubionych tematów malarza na początku lat trzydziestych XX wieku. Przykładem powojennej twórczości członków grupy i radykalnej realizacji ich postulatów teoretycznych są bliskie reliefowi obrazy Jana Cybisa.

Kuratorom wystawy nie udało się odnaleźć żadnej pracy Janiny Przecławskiej, pierwszej żony Janusza Strzałeckiego.

Źródło: Wystawy, kapisci

Copernicus College – Świadomość

Kursy i wykłady akademickie

dostępne dla każdego bezpłatnie i online

Jak mózg tworzy nasze subiektywne doświadczenia?
Gdzie przebiega granica między tym, co świadome, a tym
co nieświadome? Czym nauka może wyjaśnić świadomość?

Czym jest świadomość? To jedno z najstarszych, najczęściej zadawanych, być może najdonioślejszych (a także najbardziej frustrujących) pytań stawianych przez filozofów, psychologów oraz prawdopodobnie większość istot, doświadczających własnego istnienia. Czy powyższe pytanie jest jednak właściwie zadane? Jeśli tak, to czy metoda naukowa może uchwycić wielowymiarowy i subtelny charakter subiektywnego doświadczenia? W jaki sposób to, co częstokroć postrzegane jest jako niematerialne, powiązać można z fragmentami tkanki biologicznej, umiejscawiając ból, smak wina oraz zrozumienie Freuda pomiędzy splotami neuronalnych połączeń? Czy można odseparować specyficzny wzór aktywności mózgu, odpowiedzialny za określone subiektywne doznanie od procesów, które go poprzedzają lub stanowią jego konsekwencje? Co sprawia, że człowiek zdaje sobie sprawę z pewnego aspektu rzeczywistości, np. kto podał innemu graczowi piłkę, a inny obiekt, np. spacerujący po boisku goryl, pozostaje dla niego niewidoczny? Jak to, co nieświadome, zamienia się w świadome i staje przedmiotem obserwacji? Jaką rolę w tej przemianie odgrywa ciało obserwatora? Gdzie podziewa się świadomość, gdy człowiek zapadnie w sen lub w wyniku wypadku utraci fragment mózgu? Czy mnogość pytań dotyczących natury “świadomości” nie skłania do odrzucenia owego terminu i wypełnienia powstającej luki eksplanacyjnej innymi pojęciami, jak “uwaga”, “pamięć”, czy “percepcja”?

Źródło: https://copernicuscollege.pl

Święta Bożego Narodzenia 2024

Full of joy and good health for Christmas
Radości i zdrowia na czas Świąt Bożego Narodzenia

Aleksander Sielicki, Toronto www.aleksandersielicki.com

Liszkowski Witold: Ewokacje – Sztuka Osobista

Wystawa online od 10 grudnia 2024

Cykl 10 obrazów modułowych o formacie 180×180 cm
to "Ewokacje – Sztuka Osobista", a poszczególne obrazy to "Struktury Osobiste"

Ewokacja 1

Ewokacja 2

Ewokacja 3

Ewokacja 4

Ewokacja 5

Ewokacja 6

Ewokacja 7

Ewokacja 8

Ewokacja 9

Ewokacja 10

Projekt zrealizowany w ramach Stypendium
Województwa Dolnośląskiego w 2024 roku.

Integralną częścią cyklu są prace malarsko-rysunkowe Struktury Osobiste. Realizuję pojedyncze elementy, a następnie składam je w większe całości. Jako struktury otwarte i transformacyjne mają procesualny i wymienialny charakter. Ich cechą charakterystyczną jest modułowość. Na dobrą sprawę, odbiorcy mogliby ułożyć zupełnie odmienne od moich układy strukturalne, ponieważ w tym aspekcie prace mają zmienny/labilny charakter. Są notacją moich intuicji i emocji. Gęsta pajęczyna ustrukturowanych kresek i linii jest rytualnym zapisem mijających chwil, które uwalniają mnie od uciążliwego kontaktu z zewnętrznością. Brnąc w głąb siebie, scalam się ze sferą podświadomości. Jest to próba rozpoznania własnej tożsamości poprzez użycie języka sztuki. Swoiste zapisy intuicyjne poddaję następnie próbie zracjonalizowanego komponowania w wieloelementowe obrazy.

Struktury Osobiste – oprócz warstwy estetycznej – są psychologicznym zwierciadłem mojej osobowości. I w takim aspekcie mają dla mnie terapeutyczną moc. Ich mgławicowy i płynny charakter porównuję do osobniczej kosmogonii oraz bliżej nieokreślonych bytów organicznych. Metoda, którą stosuję, to próba scalania sfery emocjonalnej z konstrukcyjnym i uporządkowanym formowaniem kształtu obrazów. Przeważnie są to duże wieloelementowe formy otwarte, które mogą się rozrastać i przekształcać, innym razem stanowią zamknięte proste znaki geometryczne.
Używając kodów elementarnej geometrii, odwołuję się do dzieł minimalistycznych jak również archaicznych. Jest to dla mnie osobnicza magia, proces daleko idącej improwizacji i przypadkowości. Miksuję aspekty psychologiczne z minimalistyczną geometrią.

Dzieła i tekst©Witold Liszkowski

Gabinet sztuki europejskiej

Arcydzieła z Narodowego Muzeum Sztuki w Kijowie

6 grudnia 2024 – 30 marca 2025

Zamek Królewski w Warszawie

oraz Narodowe Muzeum Sztuki im. Bohdana i Warwary Chanenków w Kijowie

Louise-Elisabeth Vigee-Le Brun
Portret Stanisława Augusta w stroju Henryka IV

Michelangelo Pace zw. del Campidoglio
Martwa natura z dyniami, winogronami i granatami

Infantka Małgorzata Teresa
Warsztat Juana Bautisty Martineza del Mazo

Pierre Goudreaux
Kochankowie, Syn marnotrawny z nierządnicą

W Zamku Królewskim w Warszawie będzie można obejrzeć prawie czterdzieści dzieł pochodzących z Narodowego Muzeum Sztuki im. Bohdana i Warwary Chanenków w Kijowie. Ekspozycja przedstawiająca znamienity fragment europejskiej części kolekcji muzeum będzie pierwszą tak obszerną prezentacją zbioru Chanenków poza granicami Ukrainy. Na wystawie w Zamku, obok dzieł Rubensa, Bellotta, czy Juana de Zurbarána znajdzie się kilka wspaniałych poloników, jak Portret Stanisława Augusta w stroju Henryka IV. Zaprezentujemy także dwa obrazy z kolekcji ostatniego króla, do niedawna uważane za zaginione.

Narodowe Muzeum Sztuki im. Bohdana i Warwary Chanenków w Kijowie dysponuje największą i najcenniejszą kolekcją sztuki w Ukrainie,

obejmującą dzieła europejskie, azjatyckie i starożytne. Dyrekcja instytucji, która znacznie ucierpiała podczas ataków Rosji na Kijów jesienią 2022 roku, zdecydowała się część kolekcji sztuki wypożyczyć Zamkowi Królewskiemu w Warszawie w celu zabezpieczenia jej na czas wojny oraz poddania zabiegom konserwatorskim. Decyzja ta stworzyła niepowtarzalną okazję do zaprezentowania dzieł o randze kolekcji narodowej szerokiej publiczności w Polsce.

Źródło: https://biuroprasowe.zamek-krolewski.pl/informacje-prasowe/gabinet-sztuki-europejskiej-arcydziela-z-narodowego-muzeum-sztuki-im-bohdana-i-warwary-chanenkow-w-kijowie

oprac.©kkuzborska

Styczeń Janusz − Milczenie

Milczenie

W 85 rocznicę urodzin

to nie wieczór,
to skrzydlaty ciemny koń nadchodzi z daleka,
gdzieś z horyzontu,
jest to pegaz, i poeta także nadchodzi,
cała ziemia jest pod ich ciemną władzą,
obaj są zmęczeni

poeta zapomina swoje najlepsze wiersze,
jakby przykrywał nimi mrok,
pegaz rozpościera skrzydła i pod tymi skrzydłami
mrok kładzie się na ziemi i śpi,
milczą gwiazdy

poeta nie oczekuje ich szeptu,
niebo powinno milczeć, bo milczy poeta
i milczy jego pegaz
milczący księżyc jest jesiennym liściem,
który uniósł się ku niebu i nie mogąc
wyżej dojść, zrezygnowany znieruchomiał,
jego tęsknota jest za wielka,
by szumiał lub szeptał,
lub z innymi liśćmi z drzewa ziemi się kłaniał

poeta patrzy na księżyc i dziwi się,
że tak zmęczony i milczący nadal mówi wiersze,
nigdy nie może przestać,

ciało wiersza wysoko na niebie świeci
jedną widzialną stroną,
czyniąc wiersz jawny dla świata i tajemniczy

poeta sam się przechadza po niebie swojego wiersza,
sprawdza, czy wiersz nie za wysoko uniesiony,
czy jego księżycowe ciało dobrze przewodzi
światło tajemnicy na ziemię

poecie jest dobrze w wierszu,
najlepiej milczy się wierszem,
pegaz spogląda na noc pod swoimi skrzydłami,
upewnia się, że ona śpi i nie przeszkadza

to nie dzień,
to pegaz wraz z całą nocą unosi się w niebo
i pomaga poecie pointą – mgłą dnia
wiersz zasnuć i tym dystansem
na wieczność wiersz zamilczeć,
to, co przemilczane, wieczności nie jest narzucone,
więc wieczność pamięta to najpewniej,
bez wysiłku i bez przymusu

pegaz ściąga poetę z nieba na ziemię,
sam zamienia się znów w codziennego ziemskiego konia,
by w dalszej wędrówce poecie służyć

Poeta zmarł w południe podczas drzemki 

2 kwietnia 2022, we Wrocławiu

styczen.janusz.artwroc.com

oprac. © kkuzborska

WTA Tour Finals

Riyadh, Arabia Saudyjska 2024

Finał 
Gauff Cori – Zheng Qinwen

9 listopada 2024, godz. 17.

Liszkowski Witold – Ewokacje

Ewokacje – Sztuka Osobista 2024

Cykl ośmiu wielkoformatowych obrazów modułowych o formacie 180×180 lub 200×200 cm nazwałem "Ewokacje – Sztuka Osobista", natomiast poszczególne obrazy to "Struktury Osobiste" 2024.

Więcej: galeria obrazów, cz. 1.

Integralną częścią cyklu są prace malarsko-rysunkowe "Struktury Osobiste". Realizuję pojedyncze elementy, a następnie składam je w większe całości. Jako struktury otwarte i transformacyjne mają procesualny i wymienialny charakter. Ich cechą charakterystyczną jest modułowość. Na dobrą sprawę, odbiorcy mogliby ułożyć zupełnie odmienne od moich układy strukturalne, ponieważ w tym aspekcie prace mają zmienny/labilny charakter. 

Są notacją moich intuicji i emocji. Gęsta pajęczyna ustrukturowanych kresek i linii jest rytualnym zapisem mijających chwil, które uwalniają mnie od uciążliwego kontaktu z zewnętrznością. Brnąc w głąb siebie, scalam się ze sferą podświadomości. Jest to próba rozpoznania własnej tożsamości poprzez użycie języka sztuki. Swoiste zapisy intuicyjne poddaję następnie próbie zracjonalizowanego komponowania w wieloelementowe obrazy.

"Struktury Osobiste" – oprócz warstwy estetycznej – są psychologicznym zwierciadłem mojej osobowości. I w takim aspekcie mają dla mnie terapeutyczną moc. Ich mgławicowy i płynny charakter porównuję do osobniczej kosmogonii oraz bliżej nieokreślonych bytów organicznych. 

Metoda, którą stosuję, to próba scalania sfery emocjonalnej z konstrukcyjnym i uporządkowanym formowaniem kształtu obrazów. Przeważnie są to duże wieloelementowe formy otwarte, które mogą się rozrastać i przekształcać, innym razem stanowią zamknięte proste znaki geometryczne.

Używając kodów elementarnej geometrii, odwołuję się do dzieł minimalistycznych jak również archaicznych. Jest to dla mnie osobnicza magia, proces daleko idącej improwizacji i przypadkowości. Miksuję aspekty psychologiczne z minimalistyczną geometrią.

Projekt realizowany w ramach
Stypendium Województwa Dolnośląskiego
w 2024 roku.

Profesor Krzysztof Zanussi – Jak osiągnąć sukces

Piękny wywiad! Pan Krzysztof Zanussi łączy swe doświadczenie

 filmowego twórcy z fizyką kwantową oraz filozofią doskonale!

A jaki przy tym mówca!

@jacpan

Rogier van der Weyden, Zdjęcie z krzyża

Rogier van der Weyden, Zdjęcie z krzyża

Źródło: Museo Nacional del Prado, Madryt, Hiszpania
http://isztuka.edu.pl/zdjecie_z_krzyza_weyden

Profesor Zanussi Krzysztof | O pasjach i poszukiwaniu swojej drogi

Kosińska Marzenna (1939-2024) odeszła od nas

8 stycznia 2024 roku z grona artystów ZPAP

odeszła Marzenna Kosińska.

Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Członkini Związku Polskich Artystów Pastyków. Ceniona i utalentowana artystka zajmowała się malarstwem oraz sztuką tekstu i poezją konkretną.

Zdjęcie dzieła Marzenny Kosińskiej
i informacja o artystce na stronie

Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych 
we Wrocławiu

 

Pożegnanie Profesora Nicole Naskowa (1940-2024)

Pożegnanie Profesora Nicole Naskowa
 i uroczystości pogrzebowe
odbędą się 22 lutego 2024 o godz. 14.
na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu

Profesor Nicole Naskow
 odszedł od nas 12 lutego 2024.

Zdjęcie: Bogusław Klimsa

Sarzyńska J. Janina – Multiplikacja. Czas wykonał ruch, film

 

Multiplikacja. Czas wykonał ruch, 2008

Obiekty: drewno 4,5×4,5×4,5cm, 1999

cykl 6 fotografii, druk cyfrowy, 100×50 cm

Copyright © Janina Jadwiga Sarzyńska

Więcej o artystce
sarzynska.artwroc.com

Profesor Nicole Naskow (1940-2024) odszedł od nas

fot. kkuzborska

Profesor Nicole Naskow (1940-2024)
odszedł od nas 12 lutego 2024

Nicole Naskow przybył do Wrocławia z Macedonii pod koniec lat 40. XX wieku. Ukończył Liceum Plastyczne, a następnie studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, w której był zatrudniony jako asystent prof. Stanisława Dawskiego już
od V roku studiów. Następnie uzyskiwał kolejne stopnie naukowe od doktora poprzez habilitację do profesora zwyczajnego.
Tytuł profesora otrzymał z rąk Prezydenta RP Lecha Wałęsy.

Jedna z wystaw, poświęcona 45-leciu pracy twórczej,
prezentuje dzieła z lat 1968-2012

Nie ma malarstwa bez czerwieni

Nawrocki Łukasz – Gloria Artis | Madonna Litta | Koncert

10 grudnia 2023, godz. 12.
Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu
Sala Pinottiego, Plac Zamkowy 1

Łukasz Nawrocki, naukowa rekonstrukcja konserwatorska obrazu
Madonna Litta Leonarda da Vinci, 52×42 cm, 2007

Zapraszamy na uroczystość wręczenia dr. Łukaszowi Nawrockiemu Brązowego Medalu
Zasłużony Kulturze Gloria Artis przez
Wicewojewodę Opolskiego Tomasza Witkowskiego.

Uroczystość uświetni Jakub Chwastyniak – uczeń klasy szóstej
PSM II stopnia im. Ryszarda Bukowskiego we Wrocławiu,
w klasie fortepianu Małgorzaty Jasińskiej – utworami:

– Jan Sebastian Bach: Preludium i Fuga E-dur BWV 854
– Siergiej Rachmaninow: Preludium g-moll op. 23 nr 5
– Claude Debussy: Etiude pour les octaves
– Fryderyk Chopin: Ballada g-moll op. 23

detal stroju

Kolejnym wydarzeniem dnia będzie wernisaż wystawy obrazu
Łukasza Nawrockiego Madonna Litta – naukowej rekonstrukcji konserwatorskiej dzieła Leonarda da Vinci.
Wystawa – zorganizowana z okazji świąt Bożego Narodzenia
– potrwa do 15 lutego 2024.

Wstęp wolny na uroczystość

O artyście: Łukasz Nawrocki

oprac.©kkuzborska

Jerzy Wojciech Biniec odszedł z grona Artystów ZPAP

26 stycznia 2024 w wieku 83 lat
zmarł Jerzy Wojciech Biniec. 

Pożegnanie Artysty odbędzie 3 lutego 2024 o godz. 14.30 na Cmentarzu Osobowickim.

Jerzy Wojciech Biniec był dyrektorem Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych we Wrocławiu w latach 1981-1986. Był postacią nietuzinkową, niepokorną, inspirującą przez wiele lat kilka pokoleń uczniów liceum. Prowadził zajęcia z projektowania, rysunku, i malarstwa. Był inicjatorem unikatowego kierunku repuserstwo. Oprócz pracy pedagogicznej zajmował się malarstwem, rysunkiem i fotografią.

Źródło: zsp.wroclaw

Małgorzata Korenkiewicz – Ogród Hesperyd

26 stycznia – 17 marca 2024
wernisaż: 2 lutego 2024, godz. 19.
spotkanie autorskie: 15 marca 2024, godz. 18
Legnica Galeria Ring, Rynek 12

Ogród Hesperyd to mityczne miejsce, które uosabia bogactwo pilnie strzeżone i nieosiągalne dla ludzi. Autorka nazwała tak swoją jubileuszową prezentację – podsumowującą trzydziestolecie pracy twórczej – jakby sugerując, że otwiera przed nami świat niedostępny, którego kuszących owoców nie da się skraść i zatrzymać dla siebie. Pozwala nam jednak zajrzeć na chwilę do tego tajemniczego ogrodu, pełnego postaci, metafor i symboli.

Małgorzata Korenkiewicz – absolwentka Wydziału Malarstwa, Grafiki i Rzeźby PWSSP we Wrocławiu (obecnie ASP), 1994. Zajmuje się malarstwem sztalugowym i ściennym oraz malarstwem na jedwabiu, w przeszłości także projektowaniem kostiumów i tworzeniem filmów krótkometrażowych. Od 2001 r. rzeźbi w lodzie i śniegu oraz tworzy wielkoformatowe projekty rzeźbiarskie w piasku. Najważniejszą rolę odgrywa dla niej forma i treść. Jak sama mówi: Jakkolwiek z formą eksperymentowałam na różnych etapach mojej twórczości, zawsze dbałam o czytelny przekaz, o treść, którą niesie ze sobą dzieło. Staram się tworzyć obrazy, które mówią, zawrzeć maksimum informacji, używając różnych symboli opisujących rzeczywistość. Artystka ma na swoim koncie liczne wystawy w kraju i za granicą oraz szereg nagród w prestiżowych konkursach rzeźbiarskich na świecie. Jej prace znajdują się w wielu kolekcjach muzealnych i prywatnych. Mieszka i tworzy we Wrocławiu.

Źródło: galeria.legnica.eu

oprac.©kkuzborska

Olena Matoshniuk, Michał Pietrzak – Deník událostí

Olena Matoshniuk, Michał Pietrzak
Deník událostí | Dziennik zdarzeń
8 grudnia 2023 – 4 stycznia 2024
Galeria Hvězda
náměstí Míru 951, Uherské Hradiště

Wernisaż: 8 grudnia 2023

Kurator wystawy: prof. Vladimír Kovařík

Wystawa Oleny Matoshniuk i Michała Pietrzaka

Deník událostí / Dziennik zdarzeń
jest odbiciem codzienności, czasu naznaczonego wojną i pandemią.
Pod wspólnym tytułem kryją się dwa autorskie projekty
odnoszące się do niełatwego dla wszystkich okresu
wojny w Ukrainie oraz pandemii koronowirusa.

Mottem przewodnim cyklu Granice Oleny Matoshniuk był cytat z
wystawy Zjednoczeni w PinchukArtCentre, Kijów
Tworzenie sztuki w czasie wojny to nie tylko okazja
do refleksji nad traumatycznym doświadczeniem historycznym,
ale także potężna forma oporu. 

Jak mówi autorka, po otrząśnięciu się z paraliżu wywołanego wybuchem wojny, jej wewnętrzna potrzeba krzyku znalazła ujście w sztuce. Działania Matoshniuk zdeterminowała niezwykle trudna sytuacja w jakiej znaleźli się jej bliscy i ojczyzna. Swoje początkowe poczucie przerażenia i bezradności przekuła w oręż, którym walczy na froncie sztuki. Artystka pochodzi z Ukrainy (Łuck), gdzie obroniła dyplom w Łuckim Narodowym Uniwersytecie Technicznym (specjalność Design). Od kilku lat związana jest z Wrocławiem, w którym mieszka i pracuje. Ukończyła malarstwo w ASP we Wrocławiu w Pracowni prof. Mariana Waldemara Kuczmy. Zajmuje się malarstwem, performance i sztuką wideo. Była stypendystką programu Gaude Polonia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP oraz trzykrotną beneficjentką Stypendium Prezydenta Wrocławia. Jej prace znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki Współczesnej Ukrainy Korsaków, Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej, Fundacji Krupa Gallery, oraz prywatnych. Członkini ZPAP.

Multimedialna instalacja 365+ Michała Pietrzaka
jest wynikową rejestracji czasu pandemii i wiążącej się z nią izolacji. Zapis dokonany został w intymnej dla artysty przestrzeni, gdzie przenika się sfera sacrum i profanum. Poprzez kolejne etapy percepcji widz wchodzi w nią mimowolnie stając się jej uczestnikiem. Na ten monumentalny obraz mozaikowy składa się 365 prac przenikających się z subtelną projekcją poklatkową. Obiekt ten przez zmianę poziomów obserwacji oraz transformacji nawarstwień wielu obrazów w jednym, przyjmuje wizualne formy przekazu czasoprzestrzennego. Pochodzący z Bystrzycy Kłodzkiej autor mieszka i pracuje we Wrocławiu. Jest absolwentem Wydziału Grafiki i Sztuki Mediów ASP we Wrocławiu, gdzie uzyskał tytuł doktora, Wyższego Studium Fotografii w Jeleniej Górze oraz Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej. W jego twórczości widzimy poszukiwania swoistego rodzaju kompromisu pomiędzy czysto konceptualnymi a formalnymi środkami wyrazu wypowiedzi artystycznej. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Miasta Wrocławia oraz kolekcjach prywatnych. Członek ZPAP i Prezes Okręgu Dolnośląskiego ZPAF.

Zdjęcia: Michał Pietrzak i Robert Buček

oprac.©kkuzborska