Podsiadły Leon – Rzeźba

8-30 czerwca 2016, Galeria Neon
Akademia Sztuk Pięknych

im. Gepperta we Wrocławiu

Na wystawie prezentowane były prace
prof. Leona Podsiadłego zarówno
z początków drogi twórczej oraz najnowsze. 

foto©kkuzborska

Relacja filmowa

Informacja o artyście

Podsiadły Leon – Nagroda Roku 2015

oprac.©kkuzborska

Profesor Leon Podsiadły (1932-2020) odszedł od nas

Profesor Leon Podsiadły odszedł od nas
6 listopada 2020

Zarząd Okręgu Wrocławskiego
Związku Polskich Artystów Plastyków
składa Rodzinie i Bliskim Artysty
wyrazy współczucia i łączy się w żałobie.


Zdjęcie artysty ©Piotr Droździk

Profesor uczelni artystycznych w Conakry (Gwinea), we Wrocławiu i w Opolu. Kierownik Katedry Rzeźby (1980-1986), dziekan Wydziału Malarstwa Grafiki i Rzeźby w PWSSP, obecnie Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu (1980-1986), z tytułem profesora nadzwyczajnego (od 1990). Członek oraz uczestnik wystaw Grupy Wrocławskiej.

Laureat licznych nagród w dziedzinie rzeźby. Wychowawca i przyjaciel uznanych rzeźbiarzy, działających w Polsce i za granicą. Autor wielu pomników publicznych, rzeźb plenerowych oraz sepulkralnych w różnorodnych materiałach i technikach.

Profesor odznaczony został m.in. Brązowym Medalem 

Zasłużony Kulturze Gloria Artis, 2014

oraz uhonorowany Nagrodą Roku, 2015 

za wystawę Rzeźba i rysunek
Mała Galeria w Nowym Sączu

Więcej o Artyście

Rzeźba i rysunek

O artyście

Nagroda Roku

Film na bazie zdjęć z wystawy w Nowym Sączu

oprac.©kkuzborska

Stanielewicz Małgorzata – Sartorius nagrodzony

3. Międzynarodowe Biennale Grafiki

31 października 2020, Skopje, Macedonia

Eksperci: prof. mgr Ladislav Cvetkovski, prof. mgr Sonya Dimovska, mgr Maya Kirovska, mgr Shkipe Mehmeti i Dyana Tomikj Radevska, artysta multimedialny, oceniali przysłane prace.

Nagrody równorzędne otrzymali:

• Małgorzata Stanielewicz, Polska, „Sartorius”, linoryt
• Nikola Radosavljevikj, Serbia, „Historia dotyku”, linoryt

oprac.©kkuzborska

Ślepnąc od świateł Jakuba Żulczyka

 Czyta Krzysztof Skonieczny

Domański Tomasz – Pomniki Czasu (1992-2020)

7 listopada 2020 – 31 stycznia 2021
Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku
Muzeum Rzeźby Współczesnej

Więcej: rzezba-oronsko.pl

Józefowski Eugeniusz − Pogodny Zakład Nagród i Kar

8 czerwca − 30 września 2020
Narodowe Forum Muzyki
Wrocław, pl. Wolności 1

zdjęcia i oprac.©kkuzborska

Pomiędzy [w dobie Covid19] | Between [in the era of Covid 19]

30 października – 27 listopada 2020
Galeria FOTO-GEN, Wrocław, Nankiera 8
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu

Autorzy prac: Tomasz Bajer, Angelika Dolińska, Dominik Gralak, Justyna Lach, Patrycja Stanaszek

W wystawie biorą udział twórcy realizujący swoje dokonania techniką fotografii dokumentalnej, inscenizowanej, ale również tworzone przy pomocy wideo i fotoinstalacji. Wspólnym motywem prac jest fenomen wyodrębnionej lub wymuszonej alienacji, spowodowanej rygorami dyscypliny sanitarno-epidemiologicznej, ogłoszonymi w związku z pandemią. 

Ten specyficzny stan zawężenia rzeczywistości z równoczesnym jego podziałem na to, co wewnętrzne i to, co zewnętrzne, mimo że zawsze był ludzkim doświadczeniem, to jednak do wiosny 2020 roku nie istniał jako dojmująca konieczność codziennej egzystencji. Ów stan to fenomen "pomiędzy"; pomiędzy światem, który bezpowrotnie przeminął, a światem zaledwie przewidywanym, z trudem wyobrażonym.

Zjawisko to obrazują takie przedstawienia, jak na przykład sceny z katowickiej łazienki, mieszkania częstochowskiego nauczyciela plastyki czy ujęcia z ulicy w chasydzkiej dzielnicy w Buenos Aires.

Kurator oraz autor fantastycznego plakatu
prof. Andrzej P. Bator

oprac.©kkuzborska

Abakanowicz Magdalena (1930-2017) – Tłum i Klatka

2 października 2020 – 10 stycznia 2021

Albertinum (SKD) w Dreźnie

W ramach projektu Czas nasz | Unsere Zeit | Our Time

najbardziej znane prace Abakanowicz ze zbiorów

Muzeum Narodowego we Wrocławiu

Tłum oraz Klatka pokazywane są

czasowo w drezdeńskim Albertinum.

Widzowie polscy w tym samym czasie mogą obejrzeć
w Pawilonie Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej
instalację Sandmühle / Młyn piaskowy 
Günthera Ueckera – współczesnego artysty niemieckiego.

Źródło: mnwr.pl

oprac.©kkuzborska

Uecker Günther – Czas nasz | Unsere Zeit | Our Time

25 października 2020 – 24 stycznia 2021
Pawilon Czterech Kopuł
Muzeum Sztuki Współczesnej
Oddział Muzeum Narodowego we Wrocławiu
Wrocław, Wystawowa 1

G. Uecker Młynek do piasku, instalacja, 2015

Zniewolenie człowieka, jego udręczenie, uwikłanie oraz niemoc w obliczu przemocy, lecz również jego siła niszczenia są tematami podejmowanymi zarówno przez Magdalenę Abakanowicz, jak i Günthera Ueckera. 

Zdjęcia: Arkadiusz Podstawka

Pokazywana w Pawilonie Czterech Kopuł praca Sandmühle jest jednym z wczesnych dzieł artysty, do którego Uecker od 1966 roku ciągle na nowo powraca. Monotonnie kręcący się mechanizm tworzy w piasku bruzdy, znikające i formowane na nowo, wywołując skojarzenia z symboliką dalekowschodniej mandali, która stale tworzona i niszczona od nowa odnosi się do przemijania i odrodzenia jako wiecznego cyklu życia.

Więcej: mnwr.pl

oprac.©kkuzborska

Czechowicz Szymon (1689-1775) – Geniusz Baroku

Muzeum Narodowe w Krakowie
16 października 2020 – 21 lutego 2021

Prezentacja 200 prac Szymona Czechowicza
ze zbiorów z Europy, m.in. Włoch, Francji, Litwy,
 Ukrainy oraz z Ameryki.

Święta Elżbieta Portugalska, 1750, kościół parafialny
pw. Trójcy Przenajświętszej, Tykocin, fot. Damian Kwiecień

Źródło: mnk.pl/Szymon Czechowicz

Twórczość Szymona Czechowicza – Polaka, który swym talentem zrównał się z najlepszymi włoskimi malarzami swego czasu – nigdy jeszcze nie była przedmiotem osobnej wystawy monograficznej. Wielka prezentacja jego dorobku – ponad 200 obrazów i rysunków – to niezwykła okazja do spotkania z wielką sztuką późnego baroku.
Kolebką baroku był Rzym. Artyści z całej Europy gromadzili się tutaj, by w słynnej Akademii św. Łukasza rozwijać talent. Jednym z nielicznych Polaków w ich gronie był Szymon Czechowicz, który swe rzymskie studia rozpoczął około 1710 roku. Malarstwo barokowe Rzymu odznaczało się w tym czasie klasyczną stylizacją form i monumentalizmem. Biegłość w rysunku, wysmakowany koloryt, ulotna wrażeniowość i umiejętność komponowania scen rozbudowanych, efektownych, w których sfera ziemska przenika się ze sferą niebios zaludnianych przez gromady aniołów, charakteryzowały ówczesną sztukę Wiecznego Miasta. Czechowicz pozostał w nim przez około 20 lat i gdy po 1730 roku wrócił do kraju, był już dojrzałym malarzem, który przez resztę swego długiego i pracowitego życia pozostał wierny ideałom rzymskiego późnego baroku. Szybko zyskał sobie wyjątkową renomę, gdyż nie było u nas w owym czasie żadnego artysty, który mógłby mu dorównać. Możnowładcy, biskupi, zakony zamawiali u niego liczne obrazy do wystroju kościołów na całym rozległym terytorium Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Wiele z tych dzieł przepadło, wiele jednak istnieje do dziś i świadczy o wybitnym talencie swego twórcy.

Kurator: dr Tomasz Zaucha