Wiącek Stanisław – Rzeźba, ceramika, malarstwo

15 kwietnia – 15 maja 2023
Miejsko-Gminne Centrum Kultury w Jelczu-Laskowicach
Jubileusz 55-lecia pracy twórczej

Więcej zdjęć: photo

oprac.©kkuzborska

Benefis Stanisława Wiącka – Rzeźba, ceramika, malarstwo

15 kwietnia – 15 maja 2023
Benefis: 15 kwietnia 2023, godz. 18.
Miejsko-Gminne Centrum Kultury w Jelczu-Laskowicach

Stanisław Wiącek

Stanisław Wiącek, absolwent wrocławskiej ASP, tworzy rzeźby, płaskorzeźby, obrazy, witraże, które podziwiane i doceniane są w środowisku twórczym. Benefis będzie wyjątkowy, ze względu na jubileusz 55-lecia pracy twórczej. Jako zespół MGCK jesteśmy dumni, iż Stanisław Wiącek wybrał nasz dom kultury, aby świętować. Z pewnością, takie działanie jest wynikiem dużego sentymentu i miłych wspomnień, związanych z naszą placówką. Artysta był bowiem instruktorem ceramiki, uwielbianym przez kursantów.

oprac.©kkuzborska

Struzik Mirosław – Korzenie świata, rzeźba

Uroczyste udostępnienie rzeźby: 1 lutego 2023
Museum of Ethnography, Stockholm

Korzenie świata – rzeźba inspirowana różnorodnymi ideami kultur historycznych na świecie. Artysta łączy je i wizualizuje jako ideę świata. W dobie globalizacji, niemal wszystkie, zróżnicowane historycznie narody mają wspólne historie i wartości.

Rzeźba jest interaktywna i umożliwia dzieciom zabawę w ekologicznym wnętrzu, uatrakcyjnionym efektami audiowizualnymi, inspirowanymi żywiołami natury, w tym – nową cywilizacją.

Inne projekty artystyczne
Mirosława Struzika

oprac.©kkuzborska

Ziółkowski Konrad – Postacie. Grupa pierwsza

10 grudnia 2022 – 14 stycznia 2023
Galeria JH, NOT Wrocław

 

O artyście

Urodziłem się w Strzelinie (1981). Dorastałem w rodzinie o artystycznych tradycjach. W czasach licealnych tworzyłem własne kompozycje i zamówienia komercyjne. W 2001 roku rozpocząłem studia na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Podczas studiów brałem również udział w tworzeniu i organizacji festiwali, wystaw oraz pokazów artystycznych i multimedialnych. Byłem członkiem nieoficjalnej grupy artystycznej El Nino. W 2006 roku ukończyłem Akademię z wynikiem bardzo dobrym w Pracowni Rzeźby prof. Zbigniewa Makarewicza. Zajmuję się rzeźbą współczesną i klasyczną, multimediami, grafiką komputerową i animacją.

Więcej:  konradziolkowskiart

 

oprac.©kkuzborska

Teller Tadeusz (1929-2022) odszedł od nas

Tadeusz Teller – wrocławski architekt i artysta, naukowiec i filozof – sformułował teorię poznawczą, w której odwołuje się do Einsteina, Plancka, także do odkryć Heisenberga i Schrodingera – kamieni milowych nowoczesnej nauki.

Artysta na tle własnej rzeźby Orzeł

Urodził się na Kresach, w Sosnkowicach na Polesiu. Beztroskie dzieciństwo nie trwało jednak długo. Razem z matką został na 6 lat wywieziony na Syberię. W 1947 roku przyjechał do Wrocławia. Matka już nie żyła. Wcześniej dowiedział się o stryju Władysławie Ziętku, który mieszkał przy Beniowskiego. Jak stanął w drzwiach, stryj go nie poznał. Ubiór nie świadczył o nim dobrze. 

Przed studiami pracował w biurze projektów Pafawagu. Rysunki techniczne produkowanych w fabryce detali, wykonane przez inżynierów, przekształcał w przestrzenne. Pomagały robotnikom uzmysłowić sobie ich formę. 

W 1961 roku ukończył studia architektoniczne na Politechnice Wrocławskiej, cztery lata później – plastyczne w ASP. Artysta rzeźbiarz należał do ZPAP, był członkiem grupy twórczej Alfa, założonej w 1966 roku we Wrocławiu.

Pracował nad ingenezą od 40 lat. W 1994 roku opublikował w Wydawnictwie Uniwersytetu Wrocławskiego książkę Człowiek, kosmos i kanon piękna. Zawarł w niej teorię, która wyjaśnia zasady działania i budowę Wszechświata. Po raz pierwszy użył w niej terminu "kwanty piękna". Jeden z recenzentów jeszcze przed opublikowaniem poprosił go o wymyślenie innego terminu. Żeby za bardzo nie mieszać, bo są przecież kwanty energii – uzasadniał recenzent. Teller na jego oczach skreślił ołówkiem zakwestionowany termin, ale po przyjściu do domu wygumkował ołówek. W wydawnictwie ukazały się kwanty piękna. Teraz to pojęcie weszło do obiegu nauki światowej.

– To one określają strukturę kryształu jako pierwszego i najważniejszego układu atomów. Każdego płatka śniegu, DNA każdej rośliny i każdego zwierzęcia – relacjonował. – Chciałbym, aby jak najwięcej ludzi dowiedziało się, że jest to polskie odkrycie – mówił. – A w tej chwili zabierają się do tego badacze zagraniczni. Wiem o trzech takich, którzy "zabrali" niektóre moje fragmenty i przedstawiają jako swoje – dodaje.

Najpoważniejszy z nich – Peter Atkins, profesor z Oksfordu – opublikował w 2003 roku książkę Palec Galileusza, dając podtytuł Dziesięć wielkich idei nauki. W rozdziale o symetrii brytyjski profesor używa terminu "kwanty piękna". Dziewięć lat po Tellerze.

– Po ukończeniu studiów u Xawerego Dunikowskiego chciałem wiedzieć, co to jest tak naprawdę piękno. W którym miejscu się zaczyna – opowiadał Teller.

I musiał zejść głęboko, aż do atomów. Był przekonany, że atomy są mikrokomputerami o "nieprzekraczalnej doskonałości oprogramowania". – Ludzkość nigdy nie przeskoczy tej miniaturyzacji – przekonywał. Są skonstruowane z superstrun, najmniejszej cząstki energii. A te w ciągłym napięciu tworzą podstawy istnienia kosmosu. Atom wysyła fotonami informacje z prędkością 10 do 24 potęgi logonów (słów) na sekundę, człowiek w tym czasie wypowiada zaledwie trzy słowa... Fotony DNA tworzą mozaikę życia. Tak jest na przykład z DNA ptaka – poszczególne atomy układają się w charakterystyczny sposób, tworząc bardzo precyzyjnie kolor na piórze. Pojedyncze pióra tworzą skomplikowane układy barwne.

Zaczęło się jak w przeboju Armstronga

What a Wonderful World | Co za wspaniały świat.

Więcej: gazetawroclawska

 

ZPAP – Po Sztuce 2022

Teresa Anniuk-Gulak

Enigmat, dyptyk, 100×100, 2020

Janusz-Strzyż Anna

Rejs na jachcie Patagonia, sierpień 2020
akwaforta, sucha igła, 60×80, 2021

Lewandowska Barbara

Niebieskie żurawie, olej na płótnie, 59,5×50, 2022

Pukocz Wojciech

 fot. Justyna Żak

Zielony Bauhaus, akryl na płótnie, 100×150, 2020 

Siomkajło Barbara

Pejzaż – multiplikacja, z cyklu Krajobrazy Kamienne,
olej+akryl na płótnie, 120×80, 2019

Strzyż Jakub

Polskie lato, olej na płótnie, 90×120, 2018
fot. Czesław Chwiszczuk