5 listopada − 11 grudnia 2020
Galeria Miejska we Wrocławiu
Kiełbaśnicza 28
Artyści
Andrzej P. Bator, Łukasz Berger, Łukasz Gierlak, Wacław Szpakowski, Stach Szumski, Igor Wójcik
Galeria Miejska we Wrocławiu
Kiełbaśnicza 28
Artyści
Andrzej P. Bator, Łukasz Berger, Łukasz Gierlak, Wacław Szpakowski, Stach Szumski, Igor Wójcik
Andrzej P. Bator, z cyklu Gratias ago
Andrzej P. Bator, z cyklu Gratias ago, min. 1024x683 cm
Igor Wójcik, z cyklu Artefakty idei, szkło artystyczne, 120x120 cm, 2011
Stach Szumski, technika własna
Łukasz Berger CEKAS, Efekt WOW, technika własna, 2017
Wacław Szpakowski, D8, rysunek tuszem na kalce technicznej, 63x86 cm, 1928
Łukasz Gierlak, Kąt widzenia, węgiel drzewny, metalowy pręt, 100x70 cm, 2019
W zbiorowej świadomości istnieje pojęcie ogrodu nauk i sztuk, w którym manifestuje się siła ludzkiego intelektu i ducha. Ogród ten jest równie stary jak sama ludzkość – humanistyczne i przyrodnicze nauki potwierdzają, że od momentu gdy z mroków historii wyłonił się człowiek, pojawił się on jako indywiduum racjonalizujące, ale i estetyzujące rzeczywistość.
Gdyby przyjrzeć się panoramie ogrodu sztuk, trzeba by stwierdzić, że nie sytuuje się on jako autonomiczna część ludzkiego świata, czyli kultury, oraz nie cechuje go treść homogeniczna i monokulturowa. Jawi się zatem jako nieograniczona precyzyjnie wytyczonymi granicami wyspa na bezkresnej kwietnej łące kultury. Na jego obrzeżach lub już poza nimi sytuują się trudne do dostrzeżenia w pierwszym oglądzie jego odrębne manifestacje, niemające precedensu, bywa że i rebelianckie. Być może dzieje się tak dlatego, że gospodarzami tych enklaw są nieodrodne dzieci Absolutu, w które ów Absolut, jak twierdził Platon "wstępuje i oni w zachwyceniu wszystkie te piękne poematy mówią […] Nieludzkie są owe poematy i nie od ludzi pochodzą, ale boskie są i od bogów". O ile to twórcze rozpłomienienie ducha, z natury rzeczy dotyczy wszystkich artystów i każdej ich twórczości, o tyle cechą umożliwiającą wyodrębnienie z ogrodu sztuk niektórych jego mieszkańców, jest szczególny rodzaj entuzjazmu, czyli permanentnej dyspozycji i determinacji w praktyce artystycznej.
Adekwatnym terminem tłumaczącym i uzasadniającym tę twórczą determinację, wydaje się być pojęcie imperatywu – niewzruszonej i niepodlegającej dyskusji reguły wynikającej z intelektualno-emocjonalnych założeń: artystycznych, ideowych, a niekiedy i moralnych. Formułowany na wiele sposobów w odniesieniu do indywidualnej strategii artystycznej, chociaż nie odnosi do powszechnego obowiązku etycznego, to jednak zawsze wskazuje na konieczność jego spełniania, nawet wbrew chęciom człowieka, a więc i twórcy zaangażowanego w realizację artystycznej misji.
Ideą przyjętą przez kuratorów wystawy IMPERATYW jest zaprezentowanie dokonań sześciu oryginalnych postaw twórczych, z których niektóre znalazły swoje trwałe miejsce w historii sztuki współczesnej, ale także autorów, których dokonania artystyczne wykazują zdeterminowaną ideowo twórczość, która miała już szansę na pozytywną weryfikację. Widzowie wystawy będą mieli sposobność spotkania się z kreacjami artystycznymi zrealizowanymi w różnorodnych materiach i technikach plastycznych, a więc w rysunku, rzeźbie, tkaninie, szkle, obiektach przestrzennych oraz w realizacjach fotomedialnych i ekranowych.
Gdyby przyjrzeć się panoramie ogrodu sztuk, trzeba by stwierdzić, że nie sytuuje się on jako autonomiczna część ludzkiego świata, czyli kultury, oraz nie cechuje go treść homogeniczna i monokulturowa. Jawi się zatem jako nieograniczona precyzyjnie wytyczonymi granicami wyspa na bezkresnej kwietnej łące kultury. Na jego obrzeżach lub już poza nimi sytuują się trudne do dostrzeżenia w pierwszym oglądzie jego odrębne manifestacje, niemające precedensu, bywa że i rebelianckie. Być może dzieje się tak dlatego, że gospodarzami tych enklaw są nieodrodne dzieci Absolutu, w które ów Absolut, jak twierdził Platon "wstępuje i oni w zachwyceniu wszystkie te piękne poematy mówią […] Nieludzkie są owe poematy i nie od ludzi pochodzą, ale boskie są i od bogów". O ile to twórcze rozpłomienienie ducha, z natury rzeczy dotyczy wszystkich artystów i każdej ich twórczości, o tyle cechą umożliwiającą wyodrębnienie z ogrodu sztuk niektórych jego mieszkańców, jest szczególny rodzaj entuzjazmu, czyli permanentnej dyspozycji i determinacji w praktyce artystycznej.
Adekwatnym terminem tłumaczącym i uzasadniającym tę twórczą determinację, wydaje się być pojęcie imperatywu – niewzruszonej i niepodlegającej dyskusji reguły wynikającej z intelektualno-emocjonalnych założeń: artystycznych, ideowych, a niekiedy i moralnych. Formułowany na wiele sposobów w odniesieniu do indywidualnej strategii artystycznej, chociaż nie odnosi do powszechnego obowiązku etycznego, to jednak zawsze wskazuje na konieczność jego spełniania, nawet wbrew chęciom człowieka, a więc i twórcy zaangażowanego w realizację artystycznej misji.
Ideą przyjętą przez kuratorów wystawy IMPERATYW jest zaprezentowanie dokonań sześciu oryginalnych postaw twórczych, z których niektóre znalazły swoje trwałe miejsce w historii sztuki współczesnej, ale także autorów, których dokonania artystyczne wykazują zdeterminowaną ideowo twórczość, która miała już szansę na pozytywną weryfikację. Widzowie wystawy będą mieli sposobność spotkania się z kreacjami artystycznymi zrealizowanymi w różnorodnych materiach i technikach plastycznych, a więc w rysunku, rzeźbie, tkaninie, szkle, obiektach przestrzennych oraz w realizacjach fotomedialnych i ekranowych.
plakat wystawy, opracowanie graficzne: Marek Rybicki
Kuratorzy: Mirosław Jasiński, Manfred Bator
Zdjęcia udostępnił: Manfred Bator
Więcej: galeriamiejska
