26 stycznia 2024 w wieku 83 lat
zmarł Jerzy Wojciech Biniec.
Pożegnanie Artysty odbędzie 3 lutego 2024
o godz. 14.30 na Cmentarzu Osobowickim.
Źródło: zsp.wroclaw
2024-01-30
Jerzy Wojciech Biniec odszedł z grona Artystów ZPAP
26 stycznia 2024 w wieku 83 lat
zmarł Jerzy Wojciech Biniec.
2024-01-25
Małgorzata Korenkiewicz – Ogród Hesperyd
26 stycznia – 17 marca 2024
wernisaż: 2 lutego 2024, godz. 19.
spotkanie autorskie: 15 marca 2024, godz. 18
Legnica Galeria Ring, Rynek 12
Ogród Hesperyd to mityczne miejsce, które uosabia bogactwo pilnie strzeżone i nieosiągalne dla ludzi. Autorka nazwała tak swoją jubileuszową prezentację – podsumowującą trzydziestolecie pracy twórczej – jakby sugerując, że otwiera przed nami świat niedostępny, którego kuszących owoców nie da się skraść i zatrzymać dla siebie. Pozwala nam jednak zajrzeć na chwilę do tego tajemniczego ogrodu, pełnego postaci, metafor i symboli.
Małgorzata Korenkiewicz – absolwentka Wydziału Malarstwa, Grafiki i Rzeźby PWSSP we Wrocławiu (obecnie ASP), 1994. Zajmuje się malarstwem sztalugowym i ściennym oraz malarstwem na jedwabiu, w przeszłości także projektowaniem kostiumów i tworzeniem filmów krótkometrażowych. Od 2001 r. rzeźbi w lodzie i śniegu oraz tworzy wielkoformatowe projekty rzeźbiarskie w piasku. Najważniejszą rolę odgrywa dla niej forma i treść. Jak sama mówi: Jakkolwiek z formą eksperymentowałam na różnych etapach mojej twórczości, zawsze dbałam o czytelny przekaz, o treść, którą niesie ze sobą dzieło. Staram się tworzyć obrazy, które mówią, zawrzeć maksimum informacji, używając różnych symboli opisujących rzeczywistość. Artystka ma na swoim koncie liczne wystawy w kraju i za granicą oraz szereg nagród w prestiżowych konkursach rzeźbiarskich na świecie. Jej prace znajdują się w wielu kolekcjach muzealnych i prywatnych. Mieszka i tworzy we Wrocławiu.
Małgorzata Korenkiewicz – absolwentka Wydziału Malarstwa, Grafiki i Rzeźby PWSSP we Wrocławiu (obecnie ASP), 1994. Zajmuje się malarstwem sztalugowym i ściennym oraz malarstwem na jedwabiu, w przeszłości także projektowaniem kostiumów i tworzeniem filmów krótkometrażowych. Od 2001 r. rzeźbi w lodzie i śniegu oraz tworzy wielkoformatowe projekty rzeźbiarskie w piasku. Najważniejszą rolę odgrywa dla niej forma i treść. Jak sama mówi: Jakkolwiek z formą eksperymentowałam na różnych etapach mojej twórczości, zawsze dbałam o czytelny przekaz, o treść, którą niesie ze sobą dzieło. Staram się tworzyć obrazy, które mówią, zawrzeć maksimum informacji, używając różnych symboli opisujących rzeczywistość. Artystka ma na swoim koncie liczne wystawy w kraju i za granicą oraz szereg nagród w prestiżowych konkursach rzeźbiarskich na świecie. Jej prace znajdują się w wielu kolekcjach muzealnych i prywatnych. Mieszka i tworzy we Wrocławiu.
Źródło: galeria.legnica.eu
2024-01-05
Olena Matoshniuk, Michał Pietrzak – Deník událostí
Olena Matoshniuk, Michał Pietrzak
Deník událostí | Dziennik zdarzeń
8 grudnia 2023 – 4 stycznia 2024
Galeria Hvězda
náměstí Míru 951, Uherské Hradiště
Deník událostí | Dziennik zdarzeń
8 grudnia 2023 – 4 stycznia 2024
Galeria Hvězda
náměstí Míru 951, Uherské Hradiště
Wernisaż: 8 grudnia 2023
Kurator wystawy: prof. Vladimír Kovařík
Wystawa Oleny Matoshniuk i Michała Pietrzaka
Deník událostí / Dziennik zdarzeń
jest odbiciem codzienności, czasu naznaczonego wojną i pandemią.
Pod wspólnym tytułem kryją się dwa autorskie projekty
odnoszące się do niełatwego dla wszystkich okresu
wojny w Ukrainie oraz pandemii koronowirusa.
jest odbiciem codzienności, czasu naznaczonego wojną i pandemią.
Pod wspólnym tytułem kryją się dwa autorskie projekty
odnoszące się do niełatwego dla wszystkich okresu
wojny w Ukrainie oraz pandemii koronowirusa.
Mottem przewodnim cyklu Granice Oleny Matoshniuk był cytat z
wystawy Zjednoczeni w PinchukArtCentre, Kijów
Tworzenie sztuki w czasie wojny to nie tylko okazja
do refleksji nad traumatycznym doświadczeniem historycznym,
ale także potężna forma oporu.
Jak mówi autorka, po otrząśnięciu się z paraliżu wywołanego wybuchem wojny, jej wewnętrzna potrzeba krzyku znalazła ujście w sztuce. Działania Matoshniuk zdeterminowała niezwykle trudna sytuacja w jakiej znaleźli się jej bliscy i ojczyzna. Swoje początkowe poczucie przerażenia i bezradności przekuła w oręż, którym walczy na froncie sztuki. Artystka pochodzi z Ukrainy (Łuck), gdzie obroniła dyplom w Łuckim Narodowym Uniwersytecie Technicznym (specjalność Design). Od kilku lat związana jest z Wrocławiem, w którym mieszka i pracuje. Ukończyła malarstwo w ASP we Wrocławiu w Pracowni prof. Mariana Waldemara Kuczmy. Zajmuje się malarstwem, performance i sztuką wideo. Była stypendystką programu Gaude Polonia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP oraz trzykrotną beneficjentką Stypendium Prezydenta Wrocławia. Jej prace znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki Współczesnej Ukrainy Korsaków, Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej, Fundacji Krupa Gallery, oraz prywatnych. Członkini ZPAP.
Multimedialna instalacja 365+ Michała Pietrzaka
jest wynikową rejestracji czasu pandemii i wiążącej się z nią izolacji. Zapis dokonany został w intymnej dla artysty przestrzeni, gdzie przenika się sfera sacrum i profanum. Poprzez kolejne etapy percepcji widz wchodzi w nią mimowolnie stając się jej uczestnikiem. Na ten monumentalny obraz mozaikowy składa się 365 prac przenikających się z subtelną projekcją poklatkową. Obiekt ten przez zmianę poziomów obserwacji oraz transformacji nawarstwień wielu obrazów w jednym, przyjmuje wizualne formy przekazu czasoprzestrzennego. Pochodzący z Bystrzycy Kłodzkiej autor mieszka i pracuje we Wrocławiu. Jest absolwentem Wydziału Grafiki i Sztuki Mediów ASP we Wrocławiu, gdzie uzyskał tytuł doktora, Wyższego Studium Fotografii w Jeleniej Górze oraz Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej. W jego twórczości widzimy poszukiwania swoistego rodzaju kompromisu pomiędzy czysto konceptualnymi a formalnymi środkami wyrazu wypowiedzi artystycznej. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Miasta Wrocławia oraz kolekcjach prywatnych. Członek ZPAP i Prezes Okręgu Dolnośląskiego ZPAF.
jest wynikową rejestracji czasu pandemii i wiążącej się z nią izolacji. Zapis dokonany został w intymnej dla artysty przestrzeni, gdzie przenika się sfera sacrum i profanum. Poprzez kolejne etapy percepcji widz wchodzi w nią mimowolnie stając się jej uczestnikiem. Na ten monumentalny obraz mozaikowy składa się 365 prac przenikających się z subtelną projekcją poklatkową. Obiekt ten przez zmianę poziomów obserwacji oraz transformacji nawarstwień wielu obrazów w jednym, przyjmuje wizualne formy przekazu czasoprzestrzennego. Pochodzący z Bystrzycy Kłodzkiej autor mieszka i pracuje we Wrocławiu. Jest absolwentem Wydziału Grafiki i Sztuki Mediów ASP we Wrocławiu, gdzie uzyskał tytuł doktora, Wyższego Studium Fotografii w Jeleniej Górze oraz Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej. W jego twórczości widzimy poszukiwania swoistego rodzaju kompromisu pomiędzy czysto konceptualnymi a formalnymi środkami wyrazu wypowiedzi artystycznej. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Miasta Wrocławia oraz kolekcjach prywatnych. Członek ZPAP i Prezes Okręgu Dolnośląskiego ZPAF.
Zdjęcia: Michał Pietrzak i Robert Buček
2024-01-03
Liszkowski Witold – Milczenie przestrzeni
Wystawa: Sztuka Osobista, ASP Wrocław, 1977
Milczenie przestrzeni
Jako artysta mogę pisać o przestrzeni, zdany na swoją wyobraźnię, przeczucia i obrazy, wizje i przywidzenia oraz bezpośrednie doznania – i tylko w takim aspekcie mogę mówić o przestrzenności i przestrzeni. Przestrzeń jest absolutna, sama w sobie i sama dla siebie. Świat ziemski jest drobiną przestrzeni. Ludzie przy pomocy twórczych mocy, za pośrednictwem intelektu i wyobraźni przenikają przestrzeń na miarę swoich, ograniczonych możliwości. Najwięcej o przestrzeni wie sama przestrzeń, ale milczy, pozostawiając nas w niewiedzy i ciągłym procesie poznawania wszechrzeczy. Ogromny spektakl świetlny – składający się z nieskończonej ilości wiązek świetlnych, fotonów biegnących sobie znanymi torami, rozświetla i obleka przestrzeń rozszerzającego się wszechświata. Przestrzeń realizuje plan ekspansji, ustala reguły gry, działa niezawodnie, czyniąc nas oniemiałymi obserwatorami tej dynamicznej kreacji. Wszystko – co się dzieje – rozgrywa się w przestrzeni, każdy proces, wszelkie zjawiska, wieczny ruch i wzajemne relacje, to continuum, wielowymiarowe współistnienie. Myślenie i wyobrażenie sobie przestrzeni to wędrówka w nieznane, to bezkresna podróż, marsz w nieograniczone światy. Idąc w jakimkolwiek kierunku, wędrowiec zmuszony jest do wiecznego powrotu. Ale wieczne wędrowanie i poznawanie to pasje myślącego i twórczego obserwatora, przestrzeń natomiast, choć procesualna i dynamiczna, nie ma ludzkich dylematów – proces rozrostu następuje naturalnie i obiektywnie. Procesy grawitacyjne istnieją dlatego, że są konieczne. Światło wędruje po torach prostych i zakrzywionych, ponieważ takie są reguły współistnienia fotonów i ciał kosmicznych. Przestrzeń pozbawiona jest przesądów, ocen, kłótni, kompleksów i innych cech przynależnych codziennej przestrzeni ludzkiej. Przestrzeń wszechrzeczy nie potrzebuje nas do niczego, to myśmy stworzyli pojęcie przestrzeni jako kategorię filozoficzno-naukową w procesie poznawania i obserwowania świata, ona – jako wszystko i całość – istniała bez naszego współistnienia, realizując sobie znanymi sposobami konkretne oblicze wszechświata. Przestrzeń to wszechobecna materia w skali mikro i makro, spektakl zjawisk i procesów, które próbuje rozpoznać intelekt ludzki. Przestrzeń zawsze będzie czymś więcej niż zdanie sformułowane na jej temat, ponieważ istnieje w wielu wymiarach; w rejonach, w których nie mamy szansy się znajdować, dlatego że jest wszystkim w sensie substancjalnym i wszelkim innym.
Witold Liszkowski
2023-12-31
Happy New Year 2024
Have a very Happy New Year!
Aleksander Sielicki
Toronto, 31 grudnia 2023
Toronto, 31 grudnia 2023
Malarstwo z przesłaniem, film
Pillars of Fire PART II – Słupy Ognia
Strona artysty
2023-12-30
Trybalski Paweł (1937-2023) odszedł od nas
Artysta Paweł Trybalski (1937-2023)
odszedł od nas 30 grudnia 2023.
Paweł Trybalski był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków od 1970 roku. Mieszkał i tworzył w regionie jeleniogórskim. Trybalski samodzielnie studiował dzieła dawnych mistrzów, tworząc niepowtarzalny, rozpoznawalny w sztuce styl. Jego malarstwo jest niekonwencjonalne: surrealistyczne wizje z metaforycznymi przesłanianiami. W uznaniu za wyjątkowy dorobek twórczy został uhonorowany Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
2023-12-20
The Adoration of the Magi | Pokłon Trzech Króli
Rodzinnych świąt Bożego Narodzenia
Hans Memling (circa 1430-1494)
2023-12-19
Sadowski Stefan (1941-2023)
19 grudnia 2023 odszedł od nas Stefan Sadowski (1941-2023). Uznany artysta i projektant szkła, mistrz sztuki rzeźb szklanych.
Pogrzeb Artysty odbędzie się 28 grudnia 2023, godz. 13.
na Cmentarzu Komunalnym w Polanicy-Zdroju.
na Cmentarzu Komunalnym w Polanicy-Zdroju.
Studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, Wydział Malarstwa Grafiki i Rzeźby (1963-1969).
Dyplom ze specjalizacją projektanta szkła uzyskał w Pracowni
prof. Stanisława Dawskiego (1969).
Istotny składnik szklanych kompozycji Sadowskiego to zamknięta wewnątrz brył barwa, która wraz z pęcherzami powietrza tworzy przestrzenne, abstrakcyjne układy.
Ciepłe kolory, zazwyczaj stonowane czerwienie, brązy, błękity, obserwowane poprzez warstwę szkła o bardzo zróżnicowanej fakturze, sprawiają wrażenie żywych, swobodnie unoszących się form. Dodatkowym elementem kreacyjnym tych prac jest światło. Przenikając poprzez wnętrza dzieł, pełni funkcje aktywnego kreatora kompozycji, tworząc intersujące efekty modelunku zamkniętej w szkle przestrzeni jako plastycznej tkanki, oraz falującej, ekspresyjnej powierzchni.
Artysta zaprojektował kilkadziesiąt kolekcji w szkle sodowym i kryształowym. Były eksponowane na Międzynarodowych Targach we Frankfurcie n. Menem i na Międzynarodowych Targach Poznańskich. Unikatowe dzieła prezentował na wielu prestiżowych konkursach w kraju i za granicą, m.in.: w Liege, Coburgu, Kanazawie, Frauenau czy Filadelfii, otrzymując liczne nagrody i medale, m.in.: Brązowy medal wręczony przez Artists Confronting the Inconceivable –American Interfaith Institute w Filadelfii (1992). Dzieła artysty sprzedawane były głównie na rynku europejskim i amerykańskim.
Członek Związku Polskich Artystów Plastyków https://zpap.wroclaw.pl/sadowski-stefan
2023-12-17
prof. Janusz Kucharski (1946-2023)
15 grudnia 2023 odszedł od nas
prof. Janusz Kucharski (1946-2023), artysta rzeźbiarz,
członek Związku Polskich Artystów Plastyków.
Pożegnanie Artysty: 22 grudnia 2023, godz. 14.
prof. Janusz Kucharski (1946-2023), artysta rzeźbiarz,
członek Związku Polskich Artystów Plastyków.
Pożegnanie Artysty: 22 grudnia 2023, godz. 14.
Cmentarz Parafialny Świętej Rodziny, Sępolno, Wrocław
Artysta studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (1964-1972). Dyplom z rzeźby w Pracowniach
doc. Borysa Michałowskiego i doc. Jerzego Boronia.
Praca w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych oraz Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu (1971-2016). Prodziekan (1999-2002 i 2002-2005) na Wydziale Malarstwa i Rzeźby oraz Kierownik Katedry Technik Rzeźbiarskich (2010-2012), następnie Katedry Rzeźby i Działań Przestrzennych (2012-2016) na Wydziale Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu.
W Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, na kierunku rzeźba prowadził Pracownię Dyplomującą z rzeźby dla studentów II-V roku studiów oraz Pracownię Technik Rzeźbiarskich – Metal dla studentów II roku.
2023-12-13
Wołczuk Marian – Dzienniki barwne
16 grudnia 2023 – 13 stycznia 2024
mia art gallery | Galeria Na Solnym
Wrocław, pl. Solny 11
mia art gallery | Galeria Na Solnym
Wrocław, pl. Solny 11
Nowy dzień jest jak zadanie na nowy obraz, a emerytura daje swobodę. Czas zwolnił, ale malarstwo prof. Mariana Wołczuka przyspieszyło. Kolory intensywne i kontrastowe, przy każdym obrazie można się zastanowić po który sięgnąć. Tubek z farbami jest wiele, połączeń jeszcze więcej. Paleta daje bezmiar możliwości. Czas nieco zwolnił, wiele obowiązków odeszło. Konieczne, choć nie przymusowe stało się malowanie. Można w nieskończoność próbować, a co więcej każda próba, to może być kolejny, gotowy obraz. Jutro też jest dzień i wolność, która pozwala sięgnąć po nowe barwne harmonie – inaczej kontrastować, inaczej synkopować, inaczej frazować, niuansowanie barw jest niezwykle wciągające. [...] malarstwo Wołczuka jest wielkim żywiołem, żywiołem wolności wyboru, a zarazem polem codziennych eksperymentów. Można patrzeć na obrazy wrocławskiego malarza jak na swoiście pomyślany barwny dziennik, powstający codziennie i codziennie się powiększający. [...] Obrazy malarza podążają za kolorystycznymi zestawieniami, tonacjami, niuansami, ale też kontrastami. Są jego żywiołem, inspiracją i tkanką tej sztuki. Wcześniej w jego obrazach było więcej struktury, mniej koloru; obecnie to barwy stały się ich strukturą, to one tu rządzą. Przybyły swoboda i rozmalowanie, a powstające obrazy łączy jednorodna i harmonijna metoda twórcza. Malowanie jak oddychanie: naturalne, codzienne, regularne, nieodmienne i chyba trzeba dodać: nieprzerwane, nieuniknione, niezastąpione: Bogusław Deptuła.
Profesor Marian Wołczuk (1942) ukończył malarstwo we wrocławskiej PWSSP/Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Z uczelnią związany był do 2020 roku jako Prodziekan i Dziekan Wydziału Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego, przez 17 lat kierował Katedrą Kształcenia Ogólnoplastycznego. Uprawia malarstwo i rysunek. Odznaczony Złotą Odznaką Zasłużony dla Kultury Polskiej oraz Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
kuratorzy: Iwona Rosiak, Bogusław Deptuła
Źródło: miaartgallery
O artyście: zpap/wolczuk-marian
2023-12-12
Impresje Kłodzkie – II. Plener Malarski ZPAP
II. Plener Malarski ZPAP
Gminny Ośrodek Kultury w Lewinie Kłodzkim
8 grudnia 2023 – 15 stycznia 2024
Zdjęcia: Krzysztof Kułacz-Karpiński
Subskrybuj:
Posty (Atom)