2020-06-05

Liszkowski Witold − Vincent van Gogh


Witold Liszkowski, zaprasza na cykl Pogadanek o sztuce,
podczas których przybliża sylwetki i dorobek twórczy
wybranych artystów oraz ich wpływ na sztukę
odc. 1



The potato eaters / Jedzący kartofle


Taras kawiarni la luinluette na Montmartrze

Vincent van Gogh, Gwiaździsta noc nad Rodanem

oprac.© kkuzborska

2020-06-04

Lata Klaudia – Malarstwo


8 czerwca – 13 lipca 2020
Miejska Galeria Sztuki MM w Chorzowie


Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Dyplom z wyróżnieniem w pracowni malarstwa prof. I. Walczaka (2017), dyplom dodatkowy z rysunku w pracowni prof. J. Karbowniczka. Obecnie uczestniczka studiów doktoranckich na macierzystej uczelni. Podstawą jej twórczości jest studium niewiedzy. Stale podnoszone wątpliwości, pytania bez bezpośrednich odpowiedzi czy uwięzienie w schematycznej rzeczywistości, jednym słowem – bezsilność – są jednocześnie motywem i motorem jej twórczości. Lata porusza temat człowieka w odniesieniu do jego sfery biologicznej i duchowej oraz otaczającej go przestrzeni, penetrując najbardziej skrajne jej aspekty.


oprac.© kkuzborska

2020-06-03

Klimczak-Dobrzanieccy Anna i Andrzej – Małe i duże

12 grudnia 2019, Mia Art Gallery

Wspólna wystawa Anny i Andrzeja Klimczak-Dobrzanieckich to interesujący pokaz. Prezentuje malarza jako autora wielkoformatowych obrazów oraz projektantkę małych form szklarskich. Tym razem to barwne kompozycje ze szkła stanowią dominantę ekspozycji, niewielkie zaś płótna są jej dopełnieniem, a jednocześnie okalają przestrzeń galerii, wyznaczając jej kształt i granice. Całość tworzy pełen dialogów i wzajemnych relacji pokaz twórczości Dobrzanieckich z ostatnich kilku lat. Jednak nie czas jest tu istotny. Kluczowym dla widza jest odkrywanie źródeł inspiracji każdego z artystów oraz doszukiwanie się analogii w budowaniu kameralnych sytuacji wynikających z wyjątkowej wrażliwości twórców.


Anna Klimczak-Dobrzaniecka
Prace z lat 1996-2019, szkło, cykle: Gra, Teatr, Pejzaż



Andrzej Klimczak-Dobrzaniecki
Prace z lat 2016-2019, olej, akryl na płótnie, z cyklu: Źródła Aretuzy
 
 
 



kuratorka: Alicja Klimczak-Dobrzaniecka
współpraca: Grzegorz Wojciechowski

2020-06-01

Sala Neoplastyczna − Kompozycja otwarta


Muzeum Sztuki w Łodzi, Więckowskiego 36

W dialog z Salą, czy szerzej − w dialog ze sztuką Strzemińskiego i Kobro, wchodzą prace Daniela Burena, Liama Gillicka, Moniki Sosnowskiej i Céline Condorelli. Rzeźby i instalacje pozostałych artystów eksponowane w ramach projektu, choć nie zostały zainspirowane Salą, rozwijają obecne w niej wątki związane z cielesnością i modernistycznymi ideologiami dotyczącymi kształtowania przestrzeni życiowej. Owe aspekty obecności ciała ludzkiego w zideologizowanej przestrzeni ujawniają się i zostają rozwinięte w pracach Magdaleny Abakanowicz, Henryka Morela, Kitty Kraus, Oskara Dawickiego, Romana Stańczaka oraz Kojiego Kamojiego. Wszystkie tworzą katalog relacji zachodzących między topografią i ciałem oraz związanych z nimi doświadczeń obecności, braku, wypełnienia i przemieszczenia.

oprac.© kkuzborska

2020-05-29

Lewicka-Szczegóła Alicja − Martwa natura

19 czerwca – 12 lipca 2020

Biuro Wystaw Artystycznych w Zielonej Górze


Wystawa jest kontynuacją realizacji z ostatnich lat (np.: Sukulenty, Epifity, Pnącza). Próbuję w nich analizować znaczenia relacji międzyludzkich, kojarząc je i utożsamiając ze światem form roślinnych. Opowiadam o nich, przyjmując jako sposób i język narracji naturalne mechanizmy występujące w przyrodzie, a także procesy i sytuacje kontroli nad nią. Tytuł wystawy można też traktować jako współwystępowanie cech życia, działania, spontaniczności i zmiany oraz stanów im przeciwstawnych, bliskich stagnacji, wyłączenia czy zależności − A. Lewicka-Szczegóła.

Artystka ukończyła studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (obecnie UAP) 1987-1992. Doktorat w zakresie rzeźby uzyskała w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku (promotor prof. Jan Berdyszak), stopień doktora habilitowanego – na Wydziale Multimediów i Komunikacji Wizualnej w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Od 1992 roku związana jest z Wydziałem Artystycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego. Prowadzi Pracownię Rysunku i Intermediów w Instytucie Sztuk Wizualnych. W latach 2011-2014 była dyrektorem ISW. Od 2016 jest prodziekanem Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Zielonogórskiego. Twórczość w zakresie instalacji, multimediów, obiektu. Mieszka w Zielonej Górze.

2020-05-27

Podsiadły Leon – Rzeźby

Mała Galeria, Nowy Sącz, Jagiellońska 35
12 listopada – 10 grudnia 2015 



Leon Podsiadły – rzeźbiarz, malarz i rysownik. Studiował
w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (1952-1956). Profesor uczelni artystycznych w Conakry (Gwinea), Wrocławiu i Opolu. Kierownik Katedry Rzeźby (1980-1986), dziekan Wydziału Malarstwa, Grafiki i Rzeźby w PWSSP we Wrocławiu (1980-1986).

oprac.© kkuzborska

2020-05-25

Wieczorek Robert − 25-lecie pracy twórczej

Artysta ukończył edukację plastyczną i pedagogikę ogólną,
zajmuje się tkaniną artystyczną.
Mandala
Nie widziałem zachodu słońca w Kowarach

2020-05-24

Jolanta Markowicz − Stany świadomości

Artystka jest absolwentką wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych, członkiem ZPAP. Poszukując swojego stylu, idzie w kierunku abstrakcjonizmu ekspresjonistycznego, droppingu oraz resin artu.

2020-05-22

Krzemieniewski Adam (1930-2020) − Wspomnienie


22 maja 2020 minął miesiąc, gdy Artysta odszedł od nas.



Akwarele z lat 80. XX w.

prof. Michał Kosma Jędrzejewski – Wspomnienie o artyście

Podczas II wojny światowej był uczestnikiem tajnego harcerstwa − Szarych Szeregów. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych obecnie Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta. Dyplom uzyskał w pracowni malarstwa prof. Marii Dawskiej (1959). Uczestnik akcji prehappeningowych: Dysputa z drabin (1955), Teatr Sensibilistyczny (1957) i Teatr katastroficzny (1958). Członek zespołu Studenckiego Teatru Satyryków Ponuracy (1955) oraz uczestnik realizacji pierwszego spektaklu Teatru Kalambur (1958). Autor kilku wystaw malarstwa pejzażowego o tematyce wrocławskiej, prezentowanych w galerii ZPAP, przy ulicy Świdnickiej. Należał do Związku Polskich Artystów Plastyków od 1959 roku. Był organizatorem i przewodniczącym Sekcji Wzornictwa we Wrocławskim Okręgu ZPAP w latach 60-70. XX wieku.



Adam Krzemieniewski, rysunek Michała K. Jędrzejewskiego

oprac.© kkuzborska

2020-05-21

Wrocław – Szklarska Poręba

Wirtualna podróż pociągiem




 Koleje Dolnośląskie – Linia D6

Wrocław  Szklarska Poręba Górna

2020-05-20

Gołkowska Wanda − Fi

22 maja – 21 czerwca 2020. Galeria Bielska BWA
Bielsko-Biała, 3 Maja 11


Jolanta Studzińska, kuratorka wystawy "Fi" pisze o sztuce prof. Wandy Gołkowskiej: „Fi” to tytuł wystawy prezentującej w Galerii Bielskiej BWA twórczość plastyczną wrocławskiej artystki Wandy Gołkowskiej (1925-2013), inspirowaną tzw. „złotą proporcją”, której podstawę stanowi wartość fi ϕ (gr. phi). Eksponowane na wystawie prace rysunkowe i malarskie zbudowane zostały w oparciu o „złotą liczbę” (wynoszącą 1,61803…), która wynika z harmonicznego podziału i stosunku długości odcinków, znanego i stosowanego w starożytności, a w matematyce opisanego tzw. ciągiem liczb Fibonacciego na przełomie XII i XIII w. „Złoty podział” (łac. sectio aurea) określony na podstawie „boskiej proporcji”, jest uważany również za symboliczny kod budowania natury. Jego wartości możemy odczytać np. w budowie roślin, spiralnej formie muszli czy też w proporcjach budowy ludzkiego ciała i zwierząt. Gwarantuje wyważoną harmonię, odbieraną przez człowieka w kategoriach równowagi, piękna czy wręcz doskonałości; jest stosowany w muzyce, architekturze, poezji i wielu innych sferach ludzkiej działalności. [...] artystka badała różne możliwości podziałów płaszczyzn, ich zestawiania i przenikania, o czym świadczą cykle prac zatytułowane „Fi”, „Figury niepoważne”, „Wieże Fi”, „Strzałki” czy „Latawce”.
Wystawa wybranych prac rysunkowych i malarskich wrocławskiej artystki, ważnej postaci polskiej sztuki awangardowej II połowy XX wieku, dla których inspiracją był geometryczny „złoty podział”, uważany również za symboliczny kod budowania natury. Pasją artystki była niezwykła, złożona geometria natury, mająca u swych podstaw matematyczną logikę.

oprac.© kkuzborska

2020-05-19

Urszula Broll – Atman znaczy Oddech

Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego
w Królikarni, Warszawa, Puławska 113a
Oddział Muzeum Narodowego w Warszawie

wernisaż: 21 czerwca 2020, godz. 18.
wystawa: 23 czerwca – 27 września 2020


Retrospektywa malarstwa Urszuli Broll (1930-2020) w Muzeum Rzeźby w Królikarni to opowieść o trwającym wiele dekad życiu oraz twórczości niezwykłej i niesłusznie zapomnianej artystki.

Początki działalności artystycznej Urszuli Broll przypadły na trudne lata powojenne. Artystka nigdy jednak nie tworzyła na zamówienie komunistycznych władz. Jako jedna z nielicznych kobiet aktywnie kształtowała powojenną awangardę artystyczną i tzw. katowicki underground. Tytułowy atman (z sanskrytu duch, oddech) pojawił się w twórczości Broll w 1967 roku i wiąże się z działalnością katowickiej Grupy Oneiron. W pracowni, którą artystka prowadziła z mężem Andrzejem Urbanowiczem, powstało w latach 60. XX wieku laboratorium eksperymentów duchowych i artystycznych. Dyskutowano tam o filozofii, religii, magii, okultyzmie i gnozie.

Najważniejszym dziełem grupy katowickich artystów jest „Leksykon” („Encyklopedia symboli”). Składa się z 30 czarnych kartonów, z których każdy przypisany jest do jednej z liter polskiego alfabetu. Asumptem do powstania kolejnych kart było każdorazowo osobne hasło: atman, ból, cefalus, drzewo…, dopełniane przez artystów nowymi słowami i rysunkami według ściśle określonego harmonogramu. Sposób nanoszenia własnych pomysłów i oznaczeń przypominał gry surrealistów kolejność ustalano przez losowanie. Jedynym ograniczeniem twórców był dobór kolorów. Oprócz bieli dopuszczalna była barwa boskiej światłości – srebrna lub złota. Pierwszy kwadrat A, który przypadł Broll, miał się odnosić właśnie do pojęcia atman.

Podczas gdy Urbanowicz zgłębiał tajniki zachodniego okultyzmu, ezoteryki i alchemii, Broll odkrywała mistykę Indii, taoizm, filozofię zen i tantrę. Tłumaczyła też teksty Carla Gustava Junga. Pod wpływem lektur i dalekowschodnich praktyk medytacyjnych rozwijała się nowa twórczość artystki w Przesiece w Karkonoszach. Nazwała ją miejscem odnalezionym. W domu, na wzgórzu, w otoczeniu dzikiego ogrodu, tworzyła obrazy medytacyjne, barwne mandale i misterne czarno-białe rysunki tuszem. Malowała pejzaże gór, które nazywała stanami emocjonalnymi. W spokoju i ciszy artystka oddawała się medytacjom i tam odnalazła równowagę duchową.

Malarstwo Urszuli Broll, odległe od sztuki rozumianej jako wytwarzanie obiektów, ewoluowało w kierunku, który artystka nazwała: sztuka jako joga. Praktyka ta uwolniła ją od poddawania się wymaganiom i kryteriom świata sztuki, ale również usytuowała ją poza wielkimi narracjami głównego nurtu polskiej historii sztuki. Urszula Broll zmarła w lutym 2020 roku, gdy trwały przygotowania do tej wystawy. Ekspozycja jest dla odbiorców okazją do wyciszenia się. Mandale artystki budzą rodzaj pozbawionej niepokoju tęsknoty. Wywołują przemyślenia na temat relacji człowieka z naturą i metafizycznym wymiarem rzeczywistości. Partnerem wystawy jest Fundacja Katarzyny Kozyry.

Fundacja wspiera aktywność kobiet w obszarze kultury i sztuki. Jeden z jej nowych wieloletnich projektów dotyczy pracy na rzecz zwiększenia obecności i dostrzegania aktywności kobiet na scenie artystycznej. Pierwszym zadaniem w ramach projektu, realizowanego przez Fundację przy wsparciu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Sztuki Wizualne 2019, było przeprowadzenie prac związanych z całościowym opracowaniem i prezentacją publiczności dorobku artystycznego Urszuli Broll. Fundacja wydała pierwszy kompletny katalog dzieł artystki Urszula Broll: Atman znaczy Oddech.

Kuratorka wystawy: Katarzyna Kucharska / Fundacja Katarzyny Kozyry

Źródło: http://www.krolikarnia.mnw.art.pl/wystawy/urszula-broll-atman-znaczy-oddech,197.html
także
https://artwroc.blogspot.com/2020/02/broll-urszula-odesza-17-lutego-2020.html

2020-05-17

Orfeusz i Eurydyka | Repozytorium Cyfrowe Filmoteki Narodowej


film lalkowy, Polska, 1961 
Opowieść o miłości silniejszej od śmierci. Aby odzyskać swą zmarłą ukochaną, Orfeusz zstępuje do Hadesu.
Asystent reżysera: Teresa Puchowska-SturlisLektor: Zbigniew Niewczas
Muzyka: Stanisław Wisłocki Opracowanie muzyczne: Jan Radlicz Produkcja: Studio Filmów Lalkowych w TuszyniePrawa: Filmoteka Narodowa
Czas trwania: całość 0:12:38, fragment 0:04:53 
Reżyseria: Edward Sturlis Zdjęcia: Leszek Nartowski 
Opracowanie plastyczne: Zofia Stanisławska-Howurkowa, Adam Kilian 
Tagi: mit, mitologia, miłość, śmierć