1-15 listopada 2022
Ekspresje – środki wyrazu plastycznego w technikach
witrażowych a emocjonalny odbiór dzieła
Akademia Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu
Budynek CSU, Zaułek, 5 piętro
Wrocław, Traugutta 19-21
Ekspresje – środki wyrazu plastycznego w technikach
witrażowych a emocjonalny odbiór dzieła
Akademia Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu
Budynek CSU, Zaułek, 5 piętro
Wrocław, Traugutta 19-21
.JPEG)
.JPG)
.JPEG)
.JPG)
.JPEG)
.JPG)
.JPEG)
.JPEG)
.JPEG)
.JPEG)
.JPEG)
.JPEG)
.JPEG)
W pracy doktorskiej podejmuję próbę omówienia wpływu środków plastycznych w technikach witrażowych na emocjonalny odbiór dzieła. Podstawą rozważań jest cykl witraży Ekspresja. Składa się on z sześciu szklanych obrazów, wykonanych w technice witrażu klasycznego, z zastosowaniem innych technik witrażowych. Każdy z nich jest fragmentem większej, abstrakcyjnej kompozycji, zaprojektowanej do wytypowanych budynków użyteczności publicznej, zlokalizowanych na terenie Wrocławia.
Chciałem, by sztuka współczesna w formie witrażu, zaczęła funkcjonować jako naturalny element przestrzeni publicznej, znanej każdemu z nas. Wybór lokalizacji był nieprzypadkowy i skupia się na budynkach użyteczności publicznej. Wrocław, ze swoją burzliwą historią i piękną architekturą, jest dla mnie źródłem wielu inspiracji od lat i stał się też punktem wyjścia podczas poszukiwań przestrzeni do realizacji mojego cyklu. Jako pasjonat lokalnej architektury z przyjemnością odkrywałem kolejne budynki dawnego Breslau, dedykując im witraże. Tematem każdego z zaprojektowanych przeszkleń są emocje, podkreślające przeznaczenie budynku lub, według potrzeby, niwelujące negatywne skojarzenia wywołane przez jego funkcję, historię lub wygląd. Założyłem, że szklane obrazy powinny wpływać na nasze emocje (wytypowane przeze mnie – miłość, smutek, radość, strach, spokój, nadzieja) poprzez światło i środki wyrazu artystycznego (np.kolor, gradient, linia, kompozycja, kształt itd.), których wyraz odnalazłem w dawnej lub obecnej funkcji budynków. Opis realizacji elementów cyklu, poprzedzam analizą wybranych zagadnień z historii technik witrażowych oraz subiektywnym omówieniem percepcji witrażu z uwzględnieniem jego roli w architekturze, jak również psychofizjologii widzenia, teorii i symboliki barw.
Chciałem, by sztuka współczesna w formie witrażu, zaczęła funkcjonować jako naturalny element przestrzeni publicznej, znanej każdemu z nas. Wybór lokalizacji był nieprzypadkowy i skupia się na budynkach użyteczności publicznej. Wrocław, ze swoją burzliwą historią i piękną architekturą, jest dla mnie źródłem wielu inspiracji od lat i stał się też punktem wyjścia podczas poszukiwań przestrzeni do realizacji mojego cyklu. Jako pasjonat lokalnej architektury z przyjemnością odkrywałem kolejne budynki dawnego Breslau, dedykując im witraże. Tematem każdego z zaprojektowanych przeszkleń są emocje, podkreślające przeznaczenie budynku lub, według potrzeby, niwelujące negatywne skojarzenia wywołane przez jego funkcję, historię lub wygląd. Założyłem, że szklane obrazy powinny wpływać na nasze emocje (wytypowane przeze mnie – miłość, smutek, radość, strach, spokój, nadzieja) poprzez światło i środki wyrazu artystycznego (np.kolor, gradient, linia, kompozycja, kształt itd.), których wyraz odnalazłem w dawnej lub obecnej funkcji budynków. Opis realizacji elementów cyklu, poprzedzam analizą wybranych zagadnień z historii technik witrażowych oraz subiektywnym omówieniem percepcji witrażu z uwzględnieniem jego roli w architekturze, jak również psychofizjologii widzenia, teorii i symboliki barw.
